ออกสตาร์ท ถุงมือนักเขียนละครับ เรื่องแรกมาแร้ววว......
เรื่องนี้เกี่ยวกับ ไฟเย็น ซึ่งใช้จุดประดับใส่กระทงเพื่อจะลอยไปในแม่น้ำ พอจุดแล้วคนจุดก็ต้องอธิษฐานอะไรสักอย่าง ตามที่ตนปรารถนา...
เด็กหญิงตัวมอมแมมคนหนึ่งนำไฟเย็นมาขายให้แม่ลูกคู่หนึ่ง แม่ก็ซื้อให้ลูกชาย และเด็กหญิงคนขายก็กำชับอย่างเอาจริงเอาจังว่า จุดไฟแล้วต้องอธิษฐานนะ ก่อนจะเดินจากไป...แม่ก็บอกให้ลูกอธิษฐาน...ลูกก็อธิษฐานทันที...
การอธิษฐานนั้น นำมาซึ่งเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อ !!
มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ?? และเรื่องจะจบอย่างไร ???
มาอ่านเรื่องสั้นเรื่องแรกกันได้เลยครับ อย่าลืมให้เกรดคนเขียนเน้อ...แล้วค่อยทาย...
“ซื้อไฟเย็นมั้ยคะ ?”
เด็กหญิงอายุราวสิบขวบ ร้องถามแม่ลูกที่กำลังจะจุดธูปเทียนบนกระทงใบตองซึ่งประดับด้านบนด้วยดอกไม้หลายชนิดอย่างสวยงาม มีดอกกล้วยไม้ ดอกเข็ม และดอกกุหลาบ
“แม่ครับ ซื้อไฟเย็นได้ไหมครับ ? เอามาจุดไว้ในกระทงของเราด้วย” เด็กชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเด็กหญิงขายไฟเย็นเอ่ยถามมารดา
“ได้สิจ๊ะ ซื้อไฟเย็นหน่อยจ้ะหนู” มุกดาเห็นด้วยกับลูกชายสุดที่รักที่จะนำไฟเย็นมาปักบนกระทงเพื่อเพิ่มความสวยงามยามที่กระทงลอยอยู่บนแม่น้ำ
“ได้ค่ะ ซองละสิบบาทมีสองก้านค่ะ” เด็กหญิงหน้าตามอมแมมยื่นไฟเย็นให้มารดาของเด็กชายพร้อมกับฉีกยิ้มให้
มุกดายื่นเหรียญสิบบาทให้เด็กหญิงและรับไฟเย็นเอาไว้
“อธิษฐานด้วยนะคะ อยากได้อะไร” เด็กหญิงทำหน้าจริงจัง พูดจบก็หันหลังเดินจากไป
มุกดายื่นกระทงที่จุดไฟเย็นให้ลูกชาย “อธิษฐานสิจ๊ะลูก”
“ครับแม่” ตะวันถือกระทงและหลับตาสักพักและยื่นกระทงกลับไปให้มารดา
มุกดารีบนำกระทงไปลอยเพราะเกรงว่าไฟเย็นจะดับก่อนลอย และแล้วกระทงที่สวยงามอีกหนึ่งใบก็ได้ล่องลอยไปในแม่น้ำ แสงไฟระยิบระยับท่ามกลางความมืดและแสงนวลผ่องของดวงจันทร์ได้สร้างความประทับใจให้สองแม่ลูกเป็นอย่างยิ่ง และจะมิรู้ลืมไปอีกนานกับคำอธิษฐานของลูกชายตัวน้อย
“เสียงเอะอะอะไรกันนะ” มุกดาลืมตาตื่นพร้อมกับมองหาลูกชาย
“แม่ครับ” ตะวันตะโกนเรียกมารดาจากนอกบ้าน
“โฮ้ง ๆ ๆ ๆ” สุนัขสีขาวเปื้อนเลือดสีแดงคล้ำและดินเต็มตัวเห่าอย่างดุร้ายใส่เด็กชาย
“รีบเข้าบ้านเร็วลูก” พูดไม่ทันจบมุกดาก็ดึงมือลูกชายวิ่งเข้าบ้าน
“เจ้าลักกี้แม่ เจ้าลักกี้ฟื้นแล้ว” เด็กชายเล่าให้มารดาฟังอย่างตื่นเต้น
“มันตายไปแล้วนี่ เราเพิ่งฝังมันเมื่อวานนี้เองหลังจากที่มันถูกรถชนตอนเช้า” มุกดาประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เมื่อคืนผมอธิษฐานเองครับ ผมขอให้เจ้าลักกี้ฟื้นขึ้นมา
แต่ทำไมมันดุจังครับแม่ ?” ตะวันรู้สึกเสียใจที่เจ้าลักกี้เป็นแบบนี้
มุกดารีบเดินเข้าไปในห้องนอนหยิบปืนที่อยู่ในลิ้นชัก และออกมาสั่งลูกชาย
“อย่าออกไปข้างนอกเด็ดขาดนะตะวัน เจ้าลักกี้เป็นซอมบี้ไปแล้ว เดี๋ยวแม่กลับมา!!!”
มุกดาถือปืน เดินออกไปนอกบ้าน ชาวบ้านที่โดนเจ้าลักกี้กัดมีอาการบ้าคลั่ง อาละวาดไล่กัดคนอื่น ๆ ชุลมุนวุ่นวายไปหมด
“ทำไมมันแพร่เชื้อรวดเร็วอย่างนี้นะ ?” มุกดาเริ่มรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พลันนึกขึ้นได้ว่า ไฟเย็น ยังเหลืออีกหนึ่งก้าน
มุกดารีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน และหาซองไฟเย็นในกระเป๋าถือ
"ไม่มี ไฟเย็นหายไปไหนนะ ?"
ทันใดนั้นโลกก็มืดลง แล้วมุกดาก็รู้สึกว่าตนเองยืนอยู่ริมแม่น้ำ
“ซื้อไฟเย็นมั้ยคะ ?” เด็กหญิงหน้าตามอมแมมร้องถามสองแม่ลูกที่กำลังเตรียมตัวจะลอยกระทง
“แม่ครับ ผมไม่เอาไฟเย็นแล้วครับ ก้านที่สองผมได้ขอให้เรากลับมาเวลาที่ยังไม่ซื้อไฟเย็นครับ”
แล้วสองแม่ลูกก็ลอยกระทงโดยไม่มีแสงระยิบระยับของไฟเย็น แต่หัวใจของสองแม่ลูกยังคงเต้นระรัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
หนึ่งปีต่อมา
“แม่ครับ เย็นนี้เราไปลอยกระทงกันนะครับ” ตะวันเอ่ยชวนมารดาในขณะที่นั่งกินโจ๊กตอนเช้าของวันลอยกระทง
“ได้สิลูก แล้วลูกมีกระทงรึยัง” มุกดายืนล้างจานชามอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะกินข้าว
“วันนี้ผมจะทำกระทงที่โรงเรียนครับ และจะเอากลับมาลอยกับแม่คืนนี้ครับ” เด็กชายทานอาหารเช้าจนหมดและไปรอรถนักเรียนหน้าบ้าน
“ปีนี้วันลอยกระทงอากาศดีจัง มีลมหนาวด้วย” มุกดารู้สึกสบายตัวเมื่อมีลมหนาวพัดมากระทบร่าง สองแม่ลูกกำลังอยู่ริมแม่น้ำที่เดิมที่เดียวกับปีที่แล้ว
“นี่ครับกระทงที่ผมทำที่โรงเรียน” ตะวันหยิบกระทงออกมาจากถุงพลาสติกทึบ เขาไม่ให้แม่ดูก่อนหน้านี้เพราะเกรงว่าแม่จะไม่ให้ลอย
“ไฟเย็น!!!” มุกดาร้องออกมาอย่างตกใจ ความทรงจำอันน่ากลัวปีที่แล้วหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง จริง ๆ แล้วเธอรู้สึกกลัวตั้งแต่เช้า แต่พยายามข่มใจไม่ให้นึกถึง
“ครับแม่ ผมได้มาจากเด็กผู้หญิงคนนั้นครับ คนเดียวกับปีที่แล้ว เธอเอามาให้ผมที่โรงเรียนตอนจะกลับบ้าน” เด็กชายพูดอย่างยิ้ม ๆ
“ลูกไม่กลัวหรอ ? เดี๋ยวอธิษฐานแล้วมีอะไรแปลก ๆ อีก” มุกดาแปลกใจที่ลูกชายกล้านำไฟเย็นมาจะจุดอีกในปีนี้
“ไม่กลัวครับ ปีนี้ผมจะอธิษฐานดี ๆ ไม่น่ากลัวแล้ว”
มุกดาตามใจลูกชาย เธอจุดไฟที่ปลายด้านบนของไฟเย็น ไฟระยิบระยับของไฟเย็นบนกระทงใบตองดอกไม้ที่สวยงามถูกขอพร และปล่อยลงในแม่น้ำ สองแม่ลูกรอคอยผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้
“โฮ้ง ๆ ๆ ๆ” เสียงเห่าที่ดังของสุนัขทำให้แม่ลูกตื่นขึ้น
“แม่ครับ เสียงเจ้าลักกี้” ลูกชายพูดด้วยความดีใจ
“ตกลงเมื่อคืนลูกขอพรอะไรไป ไหนบอกว่าจะขอดี ๆ ไงลูก ?” มุกดาถามลูกชายพร้อมกับจูงมือกันไปดูต้นเสียงนอกบ้าน
“ผมขอให้เจ้าลักกี้ไม่ถูกรถชนตายครับ” แม่ลูกเห็นเจ้าลักกี้ขนสีขาวสะอาดกำลังเห่าแมวสีส้มที่ยืนอยู่บนกำแพง
“เจ้าลักกี้มานี่มา” เด็กชายร้องตะโกนเรียกสุนัขตัวโปรดที่เขารักมาก มากจนไม่อยากหาตัวอื่นมาทดแทน
สุนัขขนสีขาวหันหน้ามาทางเด็กชายพร้อมกระดิกหาง มันไม่รีรอ รีบวิ่งมาหาสองแม่ลูกด้วยความดีใจ ไม่มีอาการดุร้ายเหมือนเจ้าลักกี้ปีที่แล้ว แต่เป็นเจ้าลักกี้ที่ขี้เล่นตัวเดิมของตะวัน เด็กชายผู้โชคดีที่ได้พรจากนางฟ้าตัวน้อย
รายชื่อให้เลือกตอบ (ผู้เข้าชิง 7 ท่าน "นักเขียน-ถุงมือรับเชิญ" อย่างน้อย 2 ท่าน อาจมีของกรรมการด้วย นอกนั้นเป็น "ตัวหลอก" ครับ
ฝ่ายชาย
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว ***ผู้เข้าชิง***
3. ลูนาติก
4. ส.สัตยา ***ผู้เข้าชิง***
5. B-thirteen
6. Chee River (ลำน้ำ C)
7. GTW ***ผู้เข้าชิง***
8. kasareev ***ผู้เข้าชิง***
9. KTHc ***ผู้เข้าชิง***
10. psycho_factory
11. สมาชิกหมายเลข 4563770 (TO SHARE)
12. WANG JIE (พฤษภเสารี)
ฝ่ายหญิง
1. นลินมณี
2. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
3. รัชต์สารินท์
4. ลายลิขิต
5. สมาชิกหมายเลข 817884 (โจอี้)
6. Lady Star 919 ***ผู้เข้าชิง***
7. สมาชิกหมายเลข 2326325 (ladylongleg) ***ผู้เข้าชิง***
***
จะวางภาพปริศนา วันที่ 10 ธันวาคม และ กวีชี้ทาง 11 ธันวาคม ***
***
เฉลยพร้อมกันหมด ทุกกระทู้ หลังจากตั้งกระทู้ถุงมือครบหมดแล้ว ***
***
สมาชิกสามารถรอตอบพร้อมกันในกระทู้รวม ซึ่งจะมีแบบฟอร์มให้ แต่ท่านสามารถตอบก่อนได้ในแต่ละกระทู้ และการตอบก่อนแล้วถูกจะได้คะแนนมากกว่าด้วย ทั้งเป็นการง่ายต่อกรรมการที่จะเก็บ TIMELINE ในการตอบของแต่ละคน ครับผม ***
ป.ล. ถุงมือนักเขียนเรื่องสั้น จะมี ประมาณ 10 กระทู้ ครับ
🔥🤷🔥THE GLOVES 2018 "FINAL GAME" ถุงมือเรื่องสั้น รอบชิงชนะเลิศ กระทู้ที่ 1 "ไฟเย็น" โดย "ถุงมือกระทง"🔥🤷🔥
ออกสตาร์ท ถุงมือนักเขียนละครับ เรื่องแรกมาแร้ววว......
เรื่องนี้เกี่ยวกับ ไฟเย็น ซึ่งใช้จุดประดับใส่กระทงเพื่อจะลอยไปในแม่น้ำ พอจุดแล้วคนจุดก็ต้องอธิษฐานอะไรสักอย่าง ตามที่ตนปรารถนา...
เด็กหญิงตัวมอมแมมคนหนึ่งนำไฟเย็นมาขายให้แม่ลูกคู่หนึ่ง แม่ก็ซื้อให้ลูกชาย และเด็กหญิงคนขายก็กำชับอย่างเอาจริงเอาจังว่า จุดไฟแล้วต้องอธิษฐานนะ ก่อนจะเดินจากไป...แม่ก็บอกให้ลูกอธิษฐาน...ลูกก็อธิษฐานทันที...
การอธิษฐานนั้น นำมาซึ่งเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อ !!
มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ?? และเรื่องจะจบอย่างไร ???
มาอ่านเรื่องสั้นเรื่องแรกกันได้เลยครับ อย่าลืมให้เกรดคนเขียนเน้อ...แล้วค่อยทาย...
“ซื้อไฟเย็นมั้ยคะ ?”
เด็กหญิงอายุราวสิบขวบ ร้องถามแม่ลูกที่กำลังจะจุดธูปเทียนบนกระทงใบตองซึ่งประดับด้านบนด้วยดอกไม้หลายชนิดอย่างสวยงาม มีดอกกล้วยไม้ ดอกเข็ม และดอกกุหลาบ
“แม่ครับ ซื้อไฟเย็นได้ไหมครับ ? เอามาจุดไว้ในกระทงของเราด้วย” เด็กชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเด็กหญิงขายไฟเย็นเอ่ยถามมารดา
“ได้สิจ๊ะ ซื้อไฟเย็นหน่อยจ้ะหนู” มุกดาเห็นด้วยกับลูกชายสุดที่รักที่จะนำไฟเย็นมาปักบนกระทงเพื่อเพิ่มความสวยงามยามที่กระทงลอยอยู่บนแม่น้ำ
“ได้ค่ะ ซองละสิบบาทมีสองก้านค่ะ” เด็กหญิงหน้าตามอมแมมยื่นไฟเย็นให้มารดาของเด็กชายพร้อมกับฉีกยิ้มให้
มุกดายื่นเหรียญสิบบาทให้เด็กหญิงและรับไฟเย็นเอาไว้
“อธิษฐานด้วยนะคะ อยากได้อะไร” เด็กหญิงทำหน้าจริงจัง พูดจบก็หันหลังเดินจากไป
มุกดายื่นกระทงที่จุดไฟเย็นให้ลูกชาย “อธิษฐานสิจ๊ะลูก”
“ครับแม่” ตะวันถือกระทงและหลับตาสักพักและยื่นกระทงกลับไปให้มารดา
มุกดารีบนำกระทงไปลอยเพราะเกรงว่าไฟเย็นจะดับก่อนลอย และแล้วกระทงที่สวยงามอีกหนึ่งใบก็ได้ล่องลอยไปในแม่น้ำ แสงไฟระยิบระยับท่ามกลางความมืดและแสงนวลผ่องของดวงจันทร์ได้สร้างความประทับใจให้สองแม่ลูกเป็นอย่างยิ่ง และจะมิรู้ลืมไปอีกนานกับคำอธิษฐานของลูกชายตัวน้อย
“เสียงเอะอะอะไรกันนะ” มุกดาลืมตาตื่นพร้อมกับมองหาลูกชาย
“แม่ครับ” ตะวันตะโกนเรียกมารดาจากนอกบ้าน
“โฮ้ง ๆ ๆ ๆ” สุนัขสีขาวเปื้อนเลือดสีแดงคล้ำและดินเต็มตัวเห่าอย่างดุร้ายใส่เด็กชาย
“รีบเข้าบ้านเร็วลูก” พูดไม่ทันจบมุกดาก็ดึงมือลูกชายวิ่งเข้าบ้าน
“เจ้าลักกี้แม่ เจ้าลักกี้ฟื้นแล้ว” เด็กชายเล่าให้มารดาฟังอย่างตื่นเต้น
“มันตายไปแล้วนี่ เราเพิ่งฝังมันเมื่อวานนี้เองหลังจากที่มันถูกรถชนตอนเช้า” มุกดาประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เมื่อคืนผมอธิษฐานเองครับ ผมขอให้เจ้าลักกี้ฟื้นขึ้นมา แต่ทำไมมันดุจังครับแม่ ?” ตะวันรู้สึกเสียใจที่เจ้าลักกี้เป็นแบบนี้
มุกดารีบเดินเข้าไปในห้องนอนหยิบปืนที่อยู่ในลิ้นชัก และออกมาสั่งลูกชาย “อย่าออกไปข้างนอกเด็ดขาดนะตะวัน เจ้าลักกี้เป็นซอมบี้ไปแล้ว เดี๋ยวแม่กลับมา!!!”
มุกดาถือปืน เดินออกไปนอกบ้าน ชาวบ้านที่โดนเจ้าลักกี้กัดมีอาการบ้าคลั่ง อาละวาดไล่กัดคนอื่น ๆ ชุลมุนวุ่นวายไปหมด
“ทำไมมันแพร่เชื้อรวดเร็วอย่างนี้นะ ?” มุกดาเริ่มรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พลันนึกขึ้นได้ว่า ไฟเย็น ยังเหลืออีกหนึ่งก้าน
มุกดารีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน และหาซองไฟเย็นในกระเป๋าถือ
"ไม่มี ไฟเย็นหายไปไหนนะ ?"
ทันใดนั้นโลกก็มืดลง แล้วมุกดาก็รู้สึกว่าตนเองยืนอยู่ริมแม่น้ำ
“ซื้อไฟเย็นมั้ยคะ ?” เด็กหญิงหน้าตามอมแมมร้องถามสองแม่ลูกที่กำลังเตรียมตัวจะลอยกระทง
“แม่ครับ ผมไม่เอาไฟเย็นแล้วครับ ก้านที่สองผมได้ขอให้เรากลับมาเวลาที่ยังไม่ซื้อไฟเย็นครับ”
แล้วสองแม่ลูกก็ลอยกระทงโดยไม่มีแสงระยิบระยับของไฟเย็น แต่หัวใจของสองแม่ลูกยังคงเต้นระรัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
หนึ่งปีต่อมา
“แม่ครับ เย็นนี้เราไปลอยกระทงกันนะครับ” ตะวันเอ่ยชวนมารดาในขณะที่นั่งกินโจ๊กตอนเช้าของวันลอยกระทง
“ได้สิลูก แล้วลูกมีกระทงรึยัง” มุกดายืนล้างจานชามอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะกินข้าว
“วันนี้ผมจะทำกระทงที่โรงเรียนครับ และจะเอากลับมาลอยกับแม่คืนนี้ครับ” เด็กชายทานอาหารเช้าจนหมดและไปรอรถนักเรียนหน้าบ้าน
“ปีนี้วันลอยกระทงอากาศดีจัง มีลมหนาวด้วย” มุกดารู้สึกสบายตัวเมื่อมีลมหนาวพัดมากระทบร่าง สองแม่ลูกกำลังอยู่ริมแม่น้ำที่เดิมที่เดียวกับปีที่แล้ว
“นี่ครับกระทงที่ผมทำที่โรงเรียน” ตะวันหยิบกระทงออกมาจากถุงพลาสติกทึบ เขาไม่ให้แม่ดูก่อนหน้านี้เพราะเกรงว่าแม่จะไม่ให้ลอย
“ไฟเย็น!!!” มุกดาร้องออกมาอย่างตกใจ ความทรงจำอันน่ากลัวปีที่แล้วหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง จริง ๆ แล้วเธอรู้สึกกลัวตั้งแต่เช้า แต่พยายามข่มใจไม่ให้นึกถึง
“ครับแม่ ผมได้มาจากเด็กผู้หญิงคนนั้นครับ คนเดียวกับปีที่แล้ว เธอเอามาให้ผมที่โรงเรียนตอนจะกลับบ้าน” เด็กชายพูดอย่างยิ้ม ๆ
“ลูกไม่กลัวหรอ ? เดี๋ยวอธิษฐานแล้วมีอะไรแปลก ๆ อีก” มุกดาแปลกใจที่ลูกชายกล้านำไฟเย็นมาจะจุดอีกในปีนี้
“ไม่กลัวครับ ปีนี้ผมจะอธิษฐานดี ๆ ไม่น่ากลัวแล้ว”
มุกดาตามใจลูกชาย เธอจุดไฟที่ปลายด้านบนของไฟเย็น ไฟระยิบระยับของไฟเย็นบนกระทงใบตองดอกไม้ที่สวยงามถูกขอพร และปล่อยลงในแม่น้ำ สองแม่ลูกรอคอยผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้
“โฮ้ง ๆ ๆ ๆ” เสียงเห่าที่ดังของสุนัขทำให้แม่ลูกตื่นขึ้น
“แม่ครับ เสียงเจ้าลักกี้” ลูกชายพูดด้วยความดีใจ
“ตกลงเมื่อคืนลูกขอพรอะไรไป ไหนบอกว่าจะขอดี ๆ ไงลูก ?” มุกดาถามลูกชายพร้อมกับจูงมือกันไปดูต้นเสียงนอกบ้าน
“ผมขอให้เจ้าลักกี้ไม่ถูกรถชนตายครับ” แม่ลูกเห็นเจ้าลักกี้ขนสีขาวสะอาดกำลังเห่าแมวสีส้มที่ยืนอยู่บนกำแพง
“เจ้าลักกี้มานี่มา” เด็กชายร้องตะโกนเรียกสุนัขตัวโปรดที่เขารักมาก มากจนไม่อยากหาตัวอื่นมาทดแทน
สุนัขขนสีขาวหันหน้ามาทางเด็กชายพร้อมกระดิกหาง มันไม่รีรอ รีบวิ่งมาหาสองแม่ลูกด้วยความดีใจ ไม่มีอาการดุร้ายเหมือนเจ้าลักกี้ปีที่แล้ว แต่เป็นเจ้าลักกี้ที่ขี้เล่นตัวเดิมของตะวัน เด็กชายผู้โชคดีที่ได้พรจากนางฟ้าตัวน้อย
ถุงมือ กระทง
รายชื่อให้เลือกตอบ (ผู้เข้าชิง 7 ท่าน "นักเขียน-ถุงมือรับเชิญ" อย่างน้อย 2 ท่าน อาจมีของกรรมการด้วย นอกนั้นเป็น "ตัวหลอก" ครับ
ฝ่ายชาย
1. จอมยุทธนักสืบ
2. ชายขอบคันนายาว ***ผู้เข้าชิง***
3. ลูนาติก
4. ส.สัตยา ***ผู้เข้าชิง***
5. B-thirteen
6. Chee River (ลำน้ำ C)
7. GTW ***ผู้เข้าชิง***
8. kasareev ***ผู้เข้าชิง***
9. KTHc ***ผู้เข้าชิง***
10. psycho_factory
11. สมาชิกหมายเลข 4563770 (TO SHARE)
12. WANG JIE (พฤษภเสารี)
ฝ่ายหญิง
1. นลินมณี
2. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
3. รัชต์สารินท์
4. ลายลิขิต
5. สมาชิกหมายเลข 817884 (โจอี้)
6. Lady Star 919 ***ผู้เข้าชิง***
7. สมาชิกหมายเลข 2326325 (ladylongleg) ***ผู้เข้าชิง***
*** จะวางภาพปริศนา วันที่ 10 ธันวาคม และ กวีชี้ทาง 11 ธันวาคม ***
*** เฉลยพร้อมกันหมด ทุกกระทู้ หลังจากตั้งกระทู้ถุงมือครบหมดแล้ว ***
*** สมาชิกสามารถรอตอบพร้อมกันในกระทู้รวม ซึ่งจะมีแบบฟอร์มให้ แต่ท่านสามารถตอบก่อนได้ในแต่ละกระทู้ และการตอบก่อนแล้วถูกจะได้คะแนนมากกว่าด้วย ทั้งเป็นการง่ายต่อกรรมการที่จะเก็บ TIMELINE ในการตอบของแต่ละคน ครับผม ***
ป.ล. ถุงมือนักเขียนเรื่องสั้น จะมี ประมาณ 10 กระทู้ ครับ