***เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆทั้งสิ้น ชื่อตัวละคร สถานที่ หรือรายละเอียดต่างๆล้วนเป็นสิ่งที่สมมติขึ้นจากจินตนาการ***
สุวนันท์ ภูผา ผู้หญิงคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกัน ชื่อเล่น ตุ๊กตา ผมมักจะเรียกเขาว่า "หนูตา"
ธนพล ทองเหลืองอร่าม ชื่อเล่น แสตมป์ นี่คือผมเอง แอบหลงรักเขามานาน ผมอยู่บ้านข้างๆ แต่นั่นเป็นบ้านญาติของหนูตา ทุกปีผมจะเจอเขาปีละ 2 ครั้ง เวลาที่เขามาเยี่ยมญาติ
ในปี 2555 เขารู้ตัวว่าผมรักเขา ผมมีโอกาสบอกรัก ขอคบเป็นแฟน ชีวิตผมมีความสุข หนูตาเป็นแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิตผม หนูตาเรียนอยู่ ม.5 ส่วนผมไม่ได้เรียนหนังสือเพราะมีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมพิการขาทั้งสองข้างเดินไม่ได้ เลยต้องอยู่บ้าน
ในทุกๆวันที่ไม่เจอกันเราโทรคุยกันตลอด มีความหวังว่าเราจะได้เจอกันบ่อยๆ ทุกวันเรารอวันที่จะเจอกัน ใน 1 ปี เราเจอกัน 2 ครั้ง
ปี 2557 เราคบกันได้ 2 ปีแล้ว จนวันที่หนูตาต้องไปเรียนมหาลัย เขาก็เริ่มห่างเหินจากผม แต่จะคอยบอกเสมอว่ามหาลัยจะไม่ค่อยมีเวลา เขารักผม สัญญาว่าจะอยู่เป็นกำลังใจ รอจนกว่าผมจะเดินได้ เราตั้งความหวังว่าจะแต่งงานด้วยกันมีลูกชาย 1 คนชื่อต้นรัก ลูกสาว 1 คน ชื่อต้นน้ำ มีชีวิตอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า สัญญาว่าจะรักเดียวใจเดียว หนูตาบอกว่าเรียนจบเมื่อไหร่จะกลับมาแต่งงานใช้ชีวิตอยู่กับผม ขอให้ผมรอจนถึงวันนั้น มีชีวิตอยู่เพื่อเขา เขาจะมีผมเป็นคนสุดท้าย
เวลาผ่านไป 4 ปี ไวเหมือนโกหก ปีนี้ปี 2561แล้ว หนูตาเรียนจบเอกภาษาจีน จากมหาลัยราชภัฏสวนหย่อมงามตา ในกรุงเทพฯ เข้าสู่สังคมการทำงาน เขามีเวลาน้อยลงกว่าเดิม ตลอดที่คบกันมา 6 ปี เราเจอกันแค่ช่วงวันหยุดปีละครั้งสองครั้ง ผมไว้ใจเขา เขาบอกมีแค่ผมคนเดียวไม่นอกใจ ที่ไม่ค่อยได้คุยกันเป็นเพราะเขางานยุ่ง ผมเชื่อเสมอ เขามีเพื่อนชายที่ไว้ใจได้คอยดูแล เพื่อนคนนั้นอยู่เคียงข้างหนูตาตลอดจนเหมือนเป็นคนรักกัน ผมก็ระแวงเลยถามเขาแต่เขาก็บอกความจริงว่าเขารักหนูตา แต่เขาให้สัญญาว่าเขาจะไม่แย่งใคร เขาคอยเป็นเพื่อนที่ดีไม่ปิดบังผมไม่ว่าจะทำอะไร ผมนับถือใจเขามากและไว้ใจที่มีเขาอยู่ข้างกายหนูตา ผมไม่เข้าไป อ่านแชท Fucxbox Messenger เลยสักครั้ง เพราะไว้ใจ
ช่วงหลังๆเราเริ่มห่างกัน คุยกันน้อยลง
จนผมไม่รู้เอะใจอะไรขึ้นมา เลยแอบเข้าไปดูแชทที่เขาคุยกัน มารู้ความจริงว่าตั้งแต่ที่เขาทำงาน เดือนเมษาปีนี้ เขาไปมีชู้ ที่น่าตกใจไปกว่านั้น ผู้ชายคนนั้นยังเด็กกว่าตั้งหลายปี หนูตารู้จักกับเขาผ่านทางสื่อโซเชียล Fucxbox เขาคุยกันบอกว่าตัวเองไม่มีแฟน เขานัดเจอกัน มีอะไรกันตั้งแต่แรกเจอ ไม่ป้องกัน หนูตาแฟนผมก็ติดใจในลีลาของชู้คนนั้นจนติดโรคร้าย เพื่อนสนิทเขาคอยดูแลรักษาตลอด ทั้งที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย เขาเป็นเพื่อนแท้หนูตาจริงๆ แต่แฟนผมกลับทรยศหักหลัง หลอกลวงเพื่อนเขา ผมรู้ก็ยังตกใจ
หนูตามีชู้ ชีวิตแย่ลง โทรม สุขภาพย่ำแย่ ชู้คนนั้นไม่เคยสนใจ แฟนผมก็ไม่เคยบอกความจริงกับชู้คนนั้นด้วยเพราะกลัวโดนทิ้ง
ตั้งแต่หนูตาไปโดนชู้คนนี้หลอกฟัน หนูตาของผมกลายเป็นคนบ้ากาม ในวันหนึ่งผมไปรู้ว่าเขามีอะไรกับผู้ชายถึง 2 คนโดยไม่ป้องกัน เขาคบผู้ชาย 3 คนในเวลาเดียวกัน
มาพักหลัง จนวันที่ชายชู้คนนั้นเริ่มแสดงความชั่วช้าออกมาอย่างชัดเจน คอยบอกให้หนูตาแฟนผมเลิกกับผม ตัดขาดจากเพื่อนสนิท และหนูตาดูเหมือนจะหลงงมงายชายชู้คนนั้น มาขอให้ผมเลิกกับเขาเพราะไม่อยากคบซ้อน นั่นคือเหตุผลของเขา ชายชู้คนนั้นทำทุกวิถีทางเพื่อกล่อมให้แฟนผมหลงรัก ใช้คำพูดดีๆให้คำมั่นสัญญา แต่การกระทำตรงข้ามเลย ชอบโกหก ขี้โกง เขาได้กับแฟนผมแล้วก็จะขอเลิก ทำตัวห่างเหิน ไล่แฟนผมไปหาผู้ชายคนอื่น โกงเงินแฟนผม แฟนผมทำงานก็เอาเงินไปใช้จ่ายให้ชู้คนนั้น ซื้อสิ่งของเอาใจ เขาก็ชอบใจเลยไม่เลิก
ผมแอบอ่านจนทนไม่ไหว ทักแชทเขาไป เขาไม่อ่านตรงๆ แต่แอบอ่านแล้วไปฟ้องแฟนผม แฟนผมตัดขาดจากผม เกลียดผม ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ชายชู้คนนั้นกีดกันทุกคนไม่ให้ยุ่งกับหนูตา แม้แต่เพื่อนสนิทแค่จะมาเจอก็จะยกพวกไปกระทืบ ชายชู้คนนั้นเป็นคนปากดี ไม่รักษาคำพูด ไม่มีศักดิ์ศรี ชอบทำร้ายใจคนอื่น เพื่อนสนิทหนูตาคอยแก้ปัญหาแต่เขามักทำลายความสัมพันธ์กับทุกคน พูดจาหยาบคาย ไม่สามารถแยกแยะดีชั่วได้ มีแต่ความมักง่ายเห็นแก่ตัว จิตใจสกปรกโสมม
แต่เขาจะบอกหนูตาเสมอว่าเขาเป็นคนดี ไม่มีใครดีขนาดนี้แล้ว ยังต่อว่าหนูตาว่าไม่พอใจที่มีเขาเป็นแฟน ทั้งที่เขาเป็นแค่ชู้ที้แย่งแฟนผมไป เขาไม่ยอมรับความจริง เขาสร้างภาพให้ตัวเองด้วยคำพูดที่หล่อเท่ แต่ทุกอย่างเป็นแค่คำหลอกลวงผู้หญิงของผม
พงศ์สุภา นุชพงษ์ ชื่อเล่น เฟรม ชายชู้ผู้ไร้สามัญสำนึกในความดี ฉายา "เฟรม บอมเบอร์" ที่ได้ฉายาแบบนี้ เพราะเขาเป็นอันธพาลชอบระเบิดขวด พรรคพวกเยอะมาก เรียนวิศวะอยู่ปี 2 มหาลัยราชภัฏธงงามดี สมุทรปราการ
ผมเล่าว่าผมพิการ ขอให้เขาเลิกยุ่งกับแฟนผม ผมทำอะไรไม่ได้ แค่เดินยังทำไม่ได้ เขายิ่งได้ใจ หาเรื่อง กร่าง เห็นผมเป็นคนไม่มีทางสู้ เขาจึงแย่งผู้หญิงไปจากผม
เพื่อนสนิทหนูตาคอยห้ามปรามตักเตือน แต่หนูตาก็ไม่ค่อยฟัง
ตอนนี้ผมไม่มีโอกาสแม้จะเจอหน้า มองจา ได้ยินเสียงแฟนของผม แม้แต่จะบอกว่าผมเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หาย ผมยังไม่มีสิทธิ์บอก บอกรักเขาก็ไม่อาจทำได้ ในทุกๆวัน ผมรอวันตาย ตลอด 6 ปี ที่ผมรอคอย มันสูญเปล่า มันรอเก้อ ผมโดนหลอก ผมรอด้วยความหวัง ซื่อสัตย์ ชีวิตผมเคยเต็มไปด้วยความรักที่ผมมีให้หนูตา แต่วันนี้หนูตากลายเป็นใครไปแล้วที่ผมไม่รู้จัก เขาคงคิดได้และรู้สึกเข้าสักวัน
วันเวลาผ่านไป ปี 2567 ผ่านไป 6 ปี ทุกวันผมอยู่เหมือนตาย สายระโยงระยางเต็มตัว เสียงเคคื่องช่วยหายใจ น้ำเกลือ ญาติที่มีเพียงพ่อคอยมานั่งเฝ้าข้างเตียง ผมนอนดูรูปถ่ายเมื่อ 12 ปีที่แล้วที่เรารักกัน ยิ้มอย่างมีความสุข หัวเราะพร้อมหลั่งน้ำตา ร่างกายและจิตใจที่คิดถึงแต่แฟนของผมที่ผมยังไม่ได้เลิก และไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร หนูตา ผู้หญิงคนเดียวในชีวิตที่ผมรัก ผู้หญิงคนเดียวที่ผมคิดว่าไม่มีใครพรากเขาไปจากผมได้ สิ่งแรกคือชายชู้ เฟรม ผู้ทำลายความรักของผม ทำให้หนูตาเปลี่ยนใจไปจากผม จนสิ่งสุดท้ายก็เป็นความตาย ที่พรากเขาไปจากผม แต่ไม่นานเมื่อรู้ข่าวถึงความตายของคนรักของผม ผมก็ตรอมใจจนเสียชีวิต วันเวลาที่ผ่านมาผมมีความสุขในช่วงสั้นๆ แต่ทุกข์ใจในระยะยาว ก่อนตาย ผมอธิษฐานว่า เวรกรรมใดที่ผู้นั้นทำ ขอให้สนองคืนกับตน ผมหลับตาไปพร้อมกับชีวิตที่ดับสูญ วันนั้นผมไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง มองไปรอบๆเป็นพื้นที่สีขาวโล่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นเคย หนูตา หนูตากลับมาหาผมแล้ว เขาเล่าให้ฟังว่าได้ติดสอยห้อยตาม เฟรม บอมเบอร์ ไปจนวินาทีสุดท้าย เฟรมไปมีเรื่องทุบตีชกต่อยกับนักเลงต่างสถาบัน จนเกิดอุบัติเหตุระเบิดมาโดนหนูตาเสียชีวิต พวกเราพูดคุยกันเหมือนวันแรกที่ได้บอกรักกัน นี่คงเป็นความสุขครั้งสุดท้ายที่น่าแปลกใจ ผมมองตัวเองว่าผมเดินได้ ผมเพิ่งเอะใจว่าทำไมหนูตาเล่าเรื่องที่ตัวเองเกิดอุบัติเหตุได้ ผมรู้แล้ว ตอนนี้เราทั้งสองคนตายแล้ว เราอยู่ในอีกโลกหนึ่งแล้ว เฟรม ชายชู้คนนั้นจะกลายเป็นแค่อดีตที่หนูตาเคยพลาดพลั้งอยู่ในช่วงที่มีชีวิต
ตอนนี้เราสองคนได้ทำตามสัญญา กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว ไม่มีใครพรากเราไปได้อีกต่อไป
กลับมาที่อีกด้านหนึ่ง
เฟรม ชายน่ารังเกียจคนนั้นมีชีวิตอย่างสุขสบาย บ้านเป็นผู้มีอิทธิพล เป็นนักเลงขาใหญ่แห่งสมุทรปราการ บัดนี้ เขาได้ยิ่งใหญ่เหนือใคร เขากลายเป็นหัวหน้าที่ไม่มีใครเกรงกลัวอีกแล้ว
เรื่องราวก็จบแต่เพียงเท่านี้ อยากฝากให้เรื่องราวนี้เป็นข้อคิดสำหรับคนที่มีชีวิตอยู่ ว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่อยู่บนพื้นฐานความซื่อสัตย์
จากผู้เขียนและคณะ
คนเขียนเอง ยังคิดอยู่ว่าหาทางออกให้พระเอกยังไง ถ้าผู้เขียนและเพื่อนๆเจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็หาทางแก้ไม่ได้เช่นกัน อยากถามคนที่อ่านว่า ใครมีทางออกให้แสตมป์บ้างครับ พูดคุยกันเล่นๆไม่ต้องซีเรียส
หรืออนาคต เฟรม บอมเบอร์ ควรจะเป็นอย่างไร อยากให้ช่วยกันแต่งเติมได้เลย ทางคณะอยากให้เขารับผลกรรม แต่คิดไม่ออกว่าจะออกมารูปแบบใด
ถ้าผมเป็นคนพิการที่ถูกแย่งแฟนแบบในเรื่อง ผมควรทำยังไง
สุวนันท์ ภูผา ผู้หญิงคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกัน ชื่อเล่น ตุ๊กตา ผมมักจะเรียกเขาว่า "หนูตา"
ธนพล ทองเหลืองอร่าม ชื่อเล่น แสตมป์ นี่คือผมเอง แอบหลงรักเขามานาน ผมอยู่บ้านข้างๆ แต่นั่นเป็นบ้านญาติของหนูตา ทุกปีผมจะเจอเขาปีละ 2 ครั้ง เวลาที่เขามาเยี่ยมญาติ
ในปี 2555 เขารู้ตัวว่าผมรักเขา ผมมีโอกาสบอกรัก ขอคบเป็นแฟน ชีวิตผมมีความสุข หนูตาเป็นแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิตผม หนูตาเรียนอยู่ ม.5 ส่วนผมไม่ได้เรียนหนังสือเพราะมีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมพิการขาทั้งสองข้างเดินไม่ได้ เลยต้องอยู่บ้าน
ในทุกๆวันที่ไม่เจอกันเราโทรคุยกันตลอด มีความหวังว่าเราจะได้เจอกันบ่อยๆ ทุกวันเรารอวันที่จะเจอกัน ใน 1 ปี เราเจอกัน 2 ครั้ง
ปี 2557 เราคบกันได้ 2 ปีแล้ว จนวันที่หนูตาต้องไปเรียนมหาลัย เขาก็เริ่มห่างเหินจากผม แต่จะคอยบอกเสมอว่ามหาลัยจะไม่ค่อยมีเวลา เขารักผม สัญญาว่าจะอยู่เป็นกำลังใจ รอจนกว่าผมจะเดินได้ เราตั้งความหวังว่าจะแต่งงานด้วยกันมีลูกชาย 1 คนชื่อต้นรัก ลูกสาว 1 คน ชื่อต้นน้ำ มีชีวิตอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า สัญญาว่าจะรักเดียวใจเดียว หนูตาบอกว่าเรียนจบเมื่อไหร่จะกลับมาแต่งงานใช้ชีวิตอยู่กับผม ขอให้ผมรอจนถึงวันนั้น มีชีวิตอยู่เพื่อเขา เขาจะมีผมเป็นคนสุดท้าย
เวลาผ่านไป 4 ปี ไวเหมือนโกหก ปีนี้ปี 2561แล้ว หนูตาเรียนจบเอกภาษาจีน จากมหาลัยราชภัฏสวนหย่อมงามตา ในกรุงเทพฯ เข้าสู่สังคมการทำงาน เขามีเวลาน้อยลงกว่าเดิม ตลอดที่คบกันมา 6 ปี เราเจอกันแค่ช่วงวันหยุดปีละครั้งสองครั้ง ผมไว้ใจเขา เขาบอกมีแค่ผมคนเดียวไม่นอกใจ ที่ไม่ค่อยได้คุยกันเป็นเพราะเขางานยุ่ง ผมเชื่อเสมอ เขามีเพื่อนชายที่ไว้ใจได้คอยดูแล เพื่อนคนนั้นอยู่เคียงข้างหนูตาตลอดจนเหมือนเป็นคนรักกัน ผมก็ระแวงเลยถามเขาแต่เขาก็บอกความจริงว่าเขารักหนูตา แต่เขาให้สัญญาว่าเขาจะไม่แย่งใคร เขาคอยเป็นเพื่อนที่ดีไม่ปิดบังผมไม่ว่าจะทำอะไร ผมนับถือใจเขามากและไว้ใจที่มีเขาอยู่ข้างกายหนูตา ผมไม่เข้าไป อ่านแชท Fucxbox Messenger เลยสักครั้ง เพราะไว้ใจ
ช่วงหลังๆเราเริ่มห่างกัน คุยกันน้อยลง
จนผมไม่รู้เอะใจอะไรขึ้นมา เลยแอบเข้าไปดูแชทที่เขาคุยกัน มารู้ความจริงว่าตั้งแต่ที่เขาทำงาน เดือนเมษาปีนี้ เขาไปมีชู้ ที่น่าตกใจไปกว่านั้น ผู้ชายคนนั้นยังเด็กกว่าตั้งหลายปี หนูตารู้จักกับเขาผ่านทางสื่อโซเชียล Fucxbox เขาคุยกันบอกว่าตัวเองไม่มีแฟน เขานัดเจอกัน มีอะไรกันตั้งแต่แรกเจอ ไม่ป้องกัน หนูตาแฟนผมก็ติดใจในลีลาของชู้คนนั้นจนติดโรคร้าย เพื่อนสนิทเขาคอยดูแลรักษาตลอด ทั้งที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย เขาเป็นเพื่อนแท้หนูตาจริงๆ แต่แฟนผมกลับทรยศหักหลัง หลอกลวงเพื่อนเขา ผมรู้ก็ยังตกใจ
หนูตามีชู้ ชีวิตแย่ลง โทรม สุขภาพย่ำแย่ ชู้คนนั้นไม่เคยสนใจ แฟนผมก็ไม่เคยบอกความจริงกับชู้คนนั้นด้วยเพราะกลัวโดนทิ้ง
ตั้งแต่หนูตาไปโดนชู้คนนี้หลอกฟัน หนูตาของผมกลายเป็นคนบ้ากาม ในวันหนึ่งผมไปรู้ว่าเขามีอะไรกับผู้ชายถึง 2 คนโดยไม่ป้องกัน เขาคบผู้ชาย 3 คนในเวลาเดียวกัน
มาพักหลัง จนวันที่ชายชู้คนนั้นเริ่มแสดงความชั่วช้าออกมาอย่างชัดเจน คอยบอกให้หนูตาแฟนผมเลิกกับผม ตัดขาดจากเพื่อนสนิท และหนูตาดูเหมือนจะหลงงมงายชายชู้คนนั้น มาขอให้ผมเลิกกับเขาเพราะไม่อยากคบซ้อน นั่นคือเหตุผลของเขา ชายชู้คนนั้นทำทุกวิถีทางเพื่อกล่อมให้แฟนผมหลงรัก ใช้คำพูดดีๆให้คำมั่นสัญญา แต่การกระทำตรงข้ามเลย ชอบโกหก ขี้โกง เขาได้กับแฟนผมแล้วก็จะขอเลิก ทำตัวห่างเหิน ไล่แฟนผมไปหาผู้ชายคนอื่น โกงเงินแฟนผม แฟนผมทำงานก็เอาเงินไปใช้จ่ายให้ชู้คนนั้น ซื้อสิ่งของเอาใจ เขาก็ชอบใจเลยไม่เลิก
ผมแอบอ่านจนทนไม่ไหว ทักแชทเขาไป เขาไม่อ่านตรงๆ แต่แอบอ่านแล้วไปฟ้องแฟนผม แฟนผมตัดขาดจากผม เกลียดผม ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ชายชู้คนนั้นกีดกันทุกคนไม่ให้ยุ่งกับหนูตา แม้แต่เพื่อนสนิทแค่จะมาเจอก็จะยกพวกไปกระทืบ ชายชู้คนนั้นเป็นคนปากดี ไม่รักษาคำพูด ไม่มีศักดิ์ศรี ชอบทำร้ายใจคนอื่น เพื่อนสนิทหนูตาคอยแก้ปัญหาแต่เขามักทำลายความสัมพันธ์กับทุกคน พูดจาหยาบคาย ไม่สามารถแยกแยะดีชั่วได้ มีแต่ความมักง่ายเห็นแก่ตัว จิตใจสกปรกโสมม
แต่เขาจะบอกหนูตาเสมอว่าเขาเป็นคนดี ไม่มีใครดีขนาดนี้แล้ว ยังต่อว่าหนูตาว่าไม่พอใจที่มีเขาเป็นแฟน ทั้งที่เขาเป็นแค่ชู้ที้แย่งแฟนผมไป เขาไม่ยอมรับความจริง เขาสร้างภาพให้ตัวเองด้วยคำพูดที่หล่อเท่ แต่ทุกอย่างเป็นแค่คำหลอกลวงผู้หญิงของผม
พงศ์สุภา นุชพงษ์ ชื่อเล่น เฟรม ชายชู้ผู้ไร้สามัญสำนึกในความดี ฉายา "เฟรม บอมเบอร์" ที่ได้ฉายาแบบนี้ เพราะเขาเป็นอันธพาลชอบระเบิดขวด พรรคพวกเยอะมาก เรียนวิศวะอยู่ปี 2 มหาลัยราชภัฏธงงามดี สมุทรปราการ
ผมเล่าว่าผมพิการ ขอให้เขาเลิกยุ่งกับแฟนผม ผมทำอะไรไม่ได้ แค่เดินยังทำไม่ได้ เขายิ่งได้ใจ หาเรื่อง กร่าง เห็นผมเป็นคนไม่มีทางสู้ เขาจึงแย่งผู้หญิงไปจากผม
เพื่อนสนิทหนูตาคอยห้ามปรามตักเตือน แต่หนูตาก็ไม่ค่อยฟัง
ตอนนี้ผมไม่มีโอกาสแม้จะเจอหน้า มองจา ได้ยินเสียงแฟนของผม แม้แต่จะบอกว่าผมเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หาย ผมยังไม่มีสิทธิ์บอก บอกรักเขาก็ไม่อาจทำได้ ในทุกๆวัน ผมรอวันตาย ตลอด 6 ปี ที่ผมรอคอย มันสูญเปล่า มันรอเก้อ ผมโดนหลอก ผมรอด้วยความหวัง ซื่อสัตย์ ชีวิตผมเคยเต็มไปด้วยความรักที่ผมมีให้หนูตา แต่วันนี้หนูตากลายเป็นใครไปแล้วที่ผมไม่รู้จัก เขาคงคิดได้และรู้สึกเข้าสักวัน
วันเวลาผ่านไป ปี 2567 ผ่านไป 6 ปี ทุกวันผมอยู่เหมือนตาย สายระโยงระยางเต็มตัว เสียงเคคื่องช่วยหายใจ น้ำเกลือ ญาติที่มีเพียงพ่อคอยมานั่งเฝ้าข้างเตียง ผมนอนดูรูปถ่ายเมื่อ 12 ปีที่แล้วที่เรารักกัน ยิ้มอย่างมีความสุข หัวเราะพร้อมหลั่งน้ำตา ร่างกายและจิตใจที่คิดถึงแต่แฟนของผมที่ผมยังไม่ได้เลิก และไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร หนูตา ผู้หญิงคนเดียวในชีวิตที่ผมรัก ผู้หญิงคนเดียวที่ผมคิดว่าไม่มีใครพรากเขาไปจากผมได้ สิ่งแรกคือชายชู้ เฟรม ผู้ทำลายความรักของผม ทำให้หนูตาเปลี่ยนใจไปจากผม จนสิ่งสุดท้ายก็เป็นความตาย ที่พรากเขาไปจากผม แต่ไม่นานเมื่อรู้ข่าวถึงความตายของคนรักของผม ผมก็ตรอมใจจนเสียชีวิต วันเวลาที่ผ่านมาผมมีความสุขในช่วงสั้นๆ แต่ทุกข์ใจในระยะยาว ก่อนตาย ผมอธิษฐานว่า เวรกรรมใดที่ผู้นั้นทำ ขอให้สนองคืนกับตน ผมหลับตาไปพร้อมกับชีวิตที่ดับสูญ วันนั้นผมไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง มองไปรอบๆเป็นพื้นที่สีขาวโล่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นเคย หนูตา หนูตากลับมาหาผมแล้ว เขาเล่าให้ฟังว่าได้ติดสอยห้อยตาม เฟรม บอมเบอร์ ไปจนวินาทีสุดท้าย เฟรมไปมีเรื่องทุบตีชกต่อยกับนักเลงต่างสถาบัน จนเกิดอุบัติเหตุระเบิดมาโดนหนูตาเสียชีวิต พวกเราพูดคุยกันเหมือนวันแรกที่ได้บอกรักกัน นี่คงเป็นความสุขครั้งสุดท้ายที่น่าแปลกใจ ผมมองตัวเองว่าผมเดินได้ ผมเพิ่งเอะใจว่าทำไมหนูตาเล่าเรื่องที่ตัวเองเกิดอุบัติเหตุได้ ผมรู้แล้ว ตอนนี้เราทั้งสองคนตายแล้ว เราอยู่ในอีกโลกหนึ่งแล้ว เฟรม ชายชู้คนนั้นจะกลายเป็นแค่อดีตที่หนูตาเคยพลาดพลั้งอยู่ในช่วงที่มีชีวิต
ตอนนี้เราสองคนได้ทำตามสัญญา กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว ไม่มีใครพรากเราไปได้อีกต่อไป
กลับมาที่อีกด้านหนึ่ง
เฟรม ชายน่ารังเกียจคนนั้นมีชีวิตอย่างสุขสบาย บ้านเป็นผู้มีอิทธิพล เป็นนักเลงขาใหญ่แห่งสมุทรปราการ บัดนี้ เขาได้ยิ่งใหญ่เหนือใคร เขากลายเป็นหัวหน้าที่ไม่มีใครเกรงกลัวอีกแล้ว
เรื่องราวก็จบแต่เพียงเท่านี้ อยากฝากให้เรื่องราวนี้เป็นข้อคิดสำหรับคนที่มีชีวิตอยู่ ว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่อยู่บนพื้นฐานความซื่อสัตย์
จากผู้เขียนและคณะ
คนเขียนเอง ยังคิดอยู่ว่าหาทางออกให้พระเอกยังไง ถ้าผู้เขียนและเพื่อนๆเจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็หาทางแก้ไม่ได้เช่นกัน อยากถามคนที่อ่านว่า ใครมีทางออกให้แสตมป์บ้างครับ พูดคุยกันเล่นๆไม่ต้องซีเรียส
หรืออนาคต เฟรม บอมเบอร์ ควรจะเป็นอย่างไร อยากให้ช่วยกันแต่งเติมได้เลย ทางคณะอยากให้เขารับผลกรรม แต่คิดไม่ออกว่าจะออกมารูปแบบใด