รุ้สึกแย่กับเพื่อนที่เห็นแก่ตัวมาก

สวัสดีค่ะ เรามาตั้งกระทู้ปรึกษาอีกแล้ว ขอพื้นที่นี้ให้เราได้ระบายนะคะ

1)เราเป็นนิสิตของมหาลัยหนึ่งค่ะ (ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ) เพื่อนในเอกมีไม่ถึง 25  คน
จะมีเพื่อนกลุ่มที่เราสนิทด้วยก็นับเป็น หกคนค่ะ
คือเรากำลังมีแพลนไปต่างประเทศด้วยกันค่ะ ไปเรียนด้วยกัน
แต่ก่อนจะไปมีเรื่องทำให้เรารู้สึกเปลี่ยนใจไปหลายรอบ แต่จ่ายค่าตั๋ว บลาๆไปแล้ว

ท้าวความจากตั้งแต่ปีหนึ่งเลยนะคะ
เรามีปัญหากับเพื่อนตอนปีหนึ่ง โดยมีคนจุดชนวนคือ ว (ชื่อสมมติ)
เรียกว่ามาคอยเสี้ยมก็ได้ค่ะ คอยยุ คอยเหยียบซ้ำตลอด เอาความลับเราไปบอก
ซึ่งเราก็ผิดด้วยที่เราไประบายความรู้สึก ก็เรียกว่านินทาเพื่อนนั่นแหละค่ะ เราหลงไว้ใจไปค่ะ
ขนาดเพื่อนหนูโกรธหนูกัน ว ก็คอยจะเข้ามาทำดีดด้วยเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
ตอนปรับความเข้าใจกับเพื่อนค่ะ มันก็พูดว่า "มีอะไรบอกได้เราเห็นแกเป็นครอบครัวนะ"
เอาตรงๆหนูจำเหตุการณ์วันนั้นได้ทุกอย่าง และไม่ได้รับคำขอโทษด้วยค่ะ
หนูเป็นฝ่ายบอกว่าจะพยายามลืมทุกอย่าง "ไม่อยากนึกถึง แต่ขอบคุณอย่างนะที่ทำให้เพื่อนเข้าใจเรา(ประโยคนี้ประชดค่ะ)"

มีอีกเหตุการณ์นึงค่ะตอนปีหนึ่งจะได้รับดอกไม้จากรุ่นพี่ในวันๆนึงค่ะ
เราเดินออกมาหา ว เพราะตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันเป็นรัชนกค่ะ
เราได้น้อยกว่ามันประมาณ 2-3 ดอก พูดตรงๆว่าตอนแรกไม่ได้รู้สึกแย่กับจำนวนดอกไม้เลย
สายตา ว มองแบบดูถูกปนสะใจค่ะ เราอธิบายไม่ถูกคือ หน้า ว แสดงออกมาก

แวลาเพื่อนคนอื่นมีเรื่องอะไร แบบ คนนู้นทะเลาะกัน คนนั้นจีบกัน คนนั้นมันทำไรไม่ดีมา
ว จะเอามาแพร่เร็วมาก จนเราด่าตัวเอง ทำไมเรามองคนๆนี้ไม่ออกเลย
เราหลงไว้ใจไปมากแล้ว เหมือนจับทางมันออก แล้วพอจะไปเรียน ตปท ด้วยกัน นางก็กลับกรอก
วันนี้บอกไป วันนี้บอกไม่ไป วันนี้บอกไป กลับไปกลับมาทำเราปวดหัว เหมือนเล่นสงครามประสาท
นี่ต้องไปอยู่ด้วยกันอีก หนูผิดเองค่ะที่เอาตัวเข้าไปในสถานการณ์แบบนั้น

สรุปคือ ว เป็นคนเห็นแก่ตัว แคร์สังคม กดคนอื่นให้ต่ำ ดูถูกคนอื่น หลงตัวเองมากฯ
หนูไม่อยากจะว่าใครมากๆหรอกนะคะ แต่หนูอึดอัดมากค่ะ หนูไม่เคยเข้าไปคุยกะมันอีกเลย มีแต่มัน
ที่คงพอจะรู้ตัวคอยเข้ามาคุยด้วย หนูเบื่อค่ะ แค่อยากอยู่แงียบๆ
เพราะเพื่อนคนนี้หนูถึงต้องไปหาหมอเพื่อกินยาแก้ซึมเศร้าค่ะ
(คือเรื่องเยอกว่านี้มากค่ะ แต่เกรงใจ เล่ายาวเดี๋ยวจะรำคาญหนูเอา มีอีกหนึ่งเรื่องค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ)

2)วันนั้นมีเรียนบ่ายค่ะอันที่จริงคือหนูไม่มีเรียนแล้วด้วยซ้ำเพราะยกเลิกคลาส ตอนหนูใกล้ถึงมหาลัย
เพื่อนสองคน(เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจมากค่ะ แต่หนูก็ไม่ได้ลืมข้อดีของเขาไปด้วยนะค่ะ แต่หนูทนไม่ไหวกะบางเรื่องค่ะ)
เพื่อนจะซ้ือเครื่องดนตรีค่ะ เค้าก็ดทรมาหาหนูเพราะรู้ว่าหนูมีเงินสำรอง
คือหนูเก็บไว้เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน หลักพันค่ะ
ปรากฎว่าวันนั้นติดชุมนุมค่ะ ถนนปิด หนูต้องเดินระยะทางยาวมากเพื่อเอาเงินไปให้
ตอนแรกหนูอยู่บนแท็กซี่คุยกะพวกเค้า หนูปฎิเสธอยุ่นานมากค่ะ เค้าก็ไม่ยอม สุดท้าย
หนูก็โง่ยอมเอาไปให้ค่ะ เห้อเบื่อตัวเองมาก เบื่อที่ไม่กล้ายืนหยัดความคิด
คือพวกเค้าไม่รู้สึกผิดหรือเกรงใจเลยค่ะ
ตอนนี้ไม่กล้าสนิทกับใครมากๆแล้ว เพราะความเกรงใจลดน้อยลงทุกที

พี่ๆช่วยแนะนำและปลอบใจหนูทีนะคะ
หนูไม่รู้จะทำอดทนเข้มแข็ง ระหว่างที่อยู่เมืองนอกกับพวกเค้ายังไงดี
ใกล้จะไปแล้วด้วย จิตใจไม่พร้อมมากๆค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่