สวัสดีค่ะ

คือมีสามีที่แพทย์ได้วินิจฉัยแล้วว่าเป็นโรคจิต เราแต่งงานกันมาหกปีกว่าไม่มีวี่แววว่าเราจะตั้งครรภ์(ไม่มีการป้องกันใดๆระหว่างมีเพศสัมพันธ์)

เมื่อเร็วๆนี้ ตรวจด้วยตัวเองเบื้องต้น พบว่าที่ตรวจขึ้นสองขีด(สันนิษฐานว่าอาจมีการตั้งครรภ์) แต่จะไปตรวจเลือดอีกทีเพื่อยืนยันผลเบื้องต้น

จริงๆแล้ว อยากมีลูกมาก แต่มีปัญหาคือ

1. การตั้งครรภ์ครั้งนี้ เราไม่ได้มีการเตรีนมตัวเพราะคิดว่าคงไม่สามารถมีลูกได้ เนื่องจากสามีต้องกินยาระงับโรคจิตอยู่ตลอดมาเป็นเวลาหลายปี
เลยมีความเข้าใจว่า การมีบุตรขณะสามีกินยา อาจทำให้ตัวอ่อนไม่แข็งแรง พิการ หรือพอคลอดออกมาอาจมีพัฒนาการด้านสมองที่ไม่ปกติ

2. ทราบมาว่า โรคทางประสาทสามรถถ่ายทอดได้ทางพันธุกรรม จึงกลัวว่าถึงแม้ลูกที่เกิดมาจะสมบูรณ์ แต่อาจได้รับการถ่ายทอดอาการของโรค

3. ถึงแม้ว่าจะโชคดี ลูกไม่มีอาการตามข้อ 1,2 แต่ก็ยังกังวลเกี่ยงกับสภาพแวดล้อมที่ลูกจะต้องเกิดและเติบโต มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อย่าง
แน่นอนว่าลูกจะต้องรู้ว่าพ่อมีอาการทางจิต จึงกังวลว่าลูกจะรับได้มากน้อยเพียงใด และถ้าสังคมภายนอกเช่นเพื่อนฝูงหรือเพื่อนที่ทำงานรับรู้
ว่าเขามีพ่อเป็นโรคจิต ลูกจะอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขหรือไม่? ตรงๆ ขนาดตัวเองยังอาย กลัวเพื่อนฝูงหรือที่ทำงานจะรู้

4. แน่นอนว่าการที่หัวหน้าครอบครัวไม่สามรถเป็นเสาหลักได้ ความหวาดกลัว ความท้อแท้ การมองไม่เห็นอนาคตที่มั่นคง ความรู้สึกเหล่านี้
มันพรั่งพรูขึ้นมา เราก็เป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไป จึงมีความกังวลว่าเราจะสามารถจัดการกับวิกฤติชีวิตนี้ได้ดีมากน้อยแค่ไหน จะดูแลทั้งลูกและ
สามีได้ดีเพียงไร

ยังไงรบกวนขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง