คือเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เราเลยรวบรวมความกล้าไปบอกพ่อแม่ ท่านเข้าใจแล้วพาเราไปรักษาตามปกติ ท่านคอยบอกเสมอมีไรพูด เราก็ทำตามที่ท่านบอก มีอาการกลัว มีอาการวิตก ก็บอกท่าน ท่านก็รับฟังแล้วคอยพูดว่าไม่เป็นไร สู้ๆ เดียวก็ดี แต่เรารู้สึกว่าคำเหล่านั้นมันเหมือนเป็นตัวกดว่าเรายังอ่อนแอเกินไปสำหรับโลกแบบนี้ เรารู้สึกอยากตายตลอดเวลา เราเริ่มไม่กล้าบอกพวกเขาเพราะพวกเขาเริ่มมีอาการเบื่อๆกับสิ่งที่เราพูด ไม่เฉิงเบื่อ เหมือนเหนื่อยกับเราประมาณว่าจะพูดไรพูดมา เรารุ้สึกเริ่มไม่กล้าที่จะพูดกับเขา จนเราเริ่มเก็บมาคิดคนเดียว เราพึ่งเริ่มรักษาเอง เราต้องหาย เราไม่เป็นไร เราโอเค แต่มันเหมือนมีอะไรกดเราไว้ เราเริ่มเหม่อ เริ่มกรีดแขนตัวเอง เราบอกเลยเราไม่เจ็บ เราไม่รู้สึกเจ็บเลย เราอยากบอกพวกท่านว่าเราไม่โอเคมากๆ แต่ก็บอกไม่ได้ ทุกครั้งที่จะบอก เราจะไม่กล้าพอ เราเห็นพวกเขาเหนื่อยกับงานต้องมาเหนื่อยกับเราอีก เราเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไง เราพยายามหาเพลงฟัง เล่นเกม เล่นกับน้อง ตามที่หมอบอก แต่ความคิดแบบนั้นเราหยุดไม่ได้ เราควรทำไงดี
เราควรทำยังไง...