ยิ้มของเธอคือเหตุที่ทำให้ใจสั่น

เมื่อเช้านี้เราไปวิ่งที่ กกท ด้วย
ดีใจมากเลยได้เจอพี่คนที่เราปลื้มด้วย หลังจากไม่เจอมาหนึ่งสัปดาห์
เค้าก็วิ่งกับเพื่อนเหมือนเดิม เพื่อนรุ่นใหญ่ซะด้วย เราก็หาจังหวะสบตาเพื่อจะยิ้มให้
กว่าจะได้ยิ้มให้ก็ตอนเราเดินกลับพอดี ตอนแรกพี่เค้าก็ไม่เห็นหันมา เราก็ยิ้มเก้อสิคะ แต่ก้าวสุดท้ายก่อนเค้าวิ่งผ่าน พี่เค้าหันมาพอดี (ตอนนี้สัมผัสได้ว่าเค้าก็ยิ้มแบบผ่านๆ ไม่เฟลิทเหมือนฉันเลย)
วันนี้พี่คนนั้นใส่ชุดเก่งของเค้าเลย เสื้อสีขาว กางเกงสีเทาเข้มๆ รองเท้าสีแดงหม่นๆ

ปล.พี่เค้ายิ้มหวาน^___^วันนี้ทำงานเหนื่อยๆคิดถึงรอยยิ้มแล้วฟิน

หวังว่าพรุ่งนี้จะเจอกันอีกนะคะ

และแล้วฉันก็กลับมาเพ้อแบบนิยายแจ่มใส่ รู้สึกมีความpuppy love 555