ดอกไม้ริมทาง | EP.1 เด็กน้อยกับรองเท้าขาด
"ฉัน... เป็นเพียงดอกไม้ต้นเล็ก ๆ ที่ขึ้นอยู่ริมทางสายหนึ่ง ไม่ได้ถูกปลูก แต่ก็เติบโต ในจุดที่ไม่มีใครสนใจมากนัก
แต่ฉัน…เฝ้ามองโลก…ทุกวัน ไม่ใช่ด้วยความตื่นเต้น แต่ด้วยความสงบ
วันนี้ก็เช่นกัน… แดดแรงกว่าปกติเล็กน้อย และฝุ่นบนถนนก็ดูเบากว่าทุกวัน ลมยังหอบเสียงของรองเท้า ที่วิ่งกระทบพื้น ตึงๆ ตังๆ มาแต่ไกล...
เขาเป็นเด็กชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อโรงเรียนเก่าๆ ตัวหลวม มีรอยเปื้อนดินตรงแขนเสื้อ
แต่สิ่งที่ฉันสังเกตคือ… รองเท้าของเขา ข้างหนึ่งขาดจนเห็นนิ้วเท้า หัวแม่โป้งโผล่ขึ้นมาอย่างอิสระ ...เหมือนมันอยากจะเดินเองโดยไม่ต้องซ่อน
เขาวิ่ง... หัวเราะ... เหมือนไม่รู้ว่ามันขาด หรืออาจรู้... แต่ไม่สนใจ
ฉันนึกในใจว่า... บางทีความสุข อาจไม่ได้มาจากการมีทุกอย่างพร้อม แต่อาจอยู่ที่การไม่รู้สึกขาดอะไร แม้สิ่งนั้นจะขาดไปจริง ๆ
ดอกไม้เล็ก ๆ อย่างฉัน ไม่มีรองเท้า ไม่มีทาง แต่ฉันก็เติบโตได้ ในที่ที่ไม่มีใครคิดว่าจะมีอะไรเติบโต
เด็กคนนั้น... วิ่งผ่านไปแล้ว เสียงหัวเราะของเขา ยังคงลอยอยู่ในอากาศ
และฉันเอง... ก็ต้องเรียนรู้ที่จะยิ้มให้กับตัวเอง
วันนี้... ฉันได้เรียนรู้จากเด็กชายคนหนึ่ง ผู้ที่รองเท้าขาด แต่หัวใจยังเต็ม"
"บางที... ความสุขอาจไม่ต้องมีกล่องครบคู่ แค่ใจไม่ขาด ก็พอจะก้าวต่อไปได้"
“บางวัน ฉันเห็นเด็กวิ่งผ่านไป…
บางวัน มีคนเดินช้า ๆ กับไม้เท้าเก่า ๆ
เขาไม่ได้รีบ…
แต่รอยยิ้มของเขา กลับลึกอย่างน่าประหลาด”
(ขึ้นตัวหนังสือช้า ๆ)
🌾
ตอนต่อไป
ชายชรากับไม้เท้า
รอยยิ้มที่ช้าลง... ไม่ได้แปลว่าจางลง
ดอกไม้ริมทาง | EP.1 เด็กน้อยกับรองเท้าขาด
"ฉัน... เป็นเพียงดอกไม้ต้นเล็ก ๆ ที่ขึ้นอยู่ริมทางสายหนึ่ง ไม่ได้ถูกปลูก แต่ก็เติบโต ในจุดที่ไม่มีใครสนใจมากนัก
แต่ฉัน…เฝ้ามองโลก…ทุกวัน ไม่ใช่ด้วยความตื่นเต้น แต่ด้วยความสงบ
วันนี้ก็เช่นกัน… แดดแรงกว่าปกติเล็กน้อย และฝุ่นบนถนนก็ดูเบากว่าทุกวัน ลมยังหอบเสียงของรองเท้า ที่วิ่งกระทบพื้น ตึงๆ ตังๆ มาแต่ไกล...
เขาเป็นเด็กชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อโรงเรียนเก่าๆ ตัวหลวม มีรอยเปื้อนดินตรงแขนเสื้อ
แต่สิ่งที่ฉันสังเกตคือ… รองเท้าของเขา ข้างหนึ่งขาดจนเห็นนิ้วเท้า หัวแม่โป้งโผล่ขึ้นมาอย่างอิสระ ...เหมือนมันอยากจะเดินเองโดยไม่ต้องซ่อน
เขาวิ่ง... หัวเราะ... เหมือนไม่รู้ว่ามันขาด หรืออาจรู้... แต่ไม่สนใจ
ฉันนึกในใจว่า... บางทีความสุข อาจไม่ได้มาจากการมีทุกอย่างพร้อม แต่อาจอยู่ที่การไม่รู้สึกขาดอะไร แม้สิ่งนั้นจะขาดไปจริง ๆ
ดอกไม้เล็ก ๆ อย่างฉัน ไม่มีรองเท้า ไม่มีทาง แต่ฉันก็เติบโตได้ ในที่ที่ไม่มีใครคิดว่าจะมีอะไรเติบโต
เด็กคนนั้น... วิ่งผ่านไปแล้ว เสียงหัวเราะของเขา ยังคงลอยอยู่ในอากาศ
และฉันเอง... ก็ต้องเรียนรู้ที่จะยิ้มให้กับตัวเอง
วันนี้... ฉันได้เรียนรู้จากเด็กชายคนหนึ่ง ผู้ที่รองเท้าขาด แต่หัวใจยังเต็ม"
"บางที... ความสุขอาจไม่ต้องมีกล่องครบคู่ แค่ใจไม่ขาด ก็พอจะก้าวต่อไปได้"
“บางวัน ฉันเห็นเด็กวิ่งผ่านไป…
บางวัน มีคนเดินช้า ๆ กับไม้เท้าเก่า ๆ
เขาไม่ได้รีบ…
แต่รอยยิ้มของเขา กลับลึกอย่างน่าประหลาด”
(ขึ้นตัวหนังสือช้า ๆ)
🌾 ตอนต่อไป
ชายชรากับไม้เท้า
รอยยิ้มที่ช้าลง... ไม่ได้แปลว่าจางลง