เบื่อหน่ายในสังขารจนอัตตวินิบาตกรรม กับ เบื่อหน่ายนิพพิทานุปัสสนาญาณ ต่างกันยังไง

วิญญาณขันธ์พิจารณารูปขันธ์,เวทนาขันธ์,สัญญาขันธ์,สังขารขันธ์เป็นอนิจจัง,ทุกขัง,อนัตตาได้ แล้วอะไรพิจารณาวิญญาณขันธ์ถ้าไม่ใช่จิต

ของพุทธในเรื่องพิจารณากายสังขาร การเสื่อมสลายของอินทรีธาตุทั้ง 5 ที่ประกอบรวมกันเป็นร่างกายเรา ไม่น่าชื่นชม ไม่น่าพิศสมัย ไม่ควรยึดถือให้เป็นทุกข์ ซึ่งนั่นมันก็จริงมาก เราไม่เถียงในเรื่องนี้ ของคริส

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ อันบุคคลเจริญ แล้วทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับสนิท เพื่อเข้าไปสงบ เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ และเพื่อนิพพานโดยส่วนเดียว

สภาวธรรมก่อนจะเห็นธรรมชาติอยู่ในสภาพอุเบกขาแต่ไม่ยึดมั่นในอุเบกขา วางอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะในอุเบกขา จึงน้อมเห็นความเกิดดับ เห็นความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความไม่ใช่ตัวตน   เห็นอย่างนี