การดำเนินชีวิตประจำวันของชาวพุทธควรจะดำเนินชีวิตไปตามทางคือมรรค 8 คือทางที่ถูกต้องที่สุดใช่มั้ยครับ

#การรู้โดยไม่คิดเองคือการเดินวิปัสสนาที่ละเอียดที่สุด "...ตราบใดที่ยังเห็น ว่า จิต คือตัวเรา เป็นของ ของเรา เราที่ต้องช่วยให้จิตหลุดพ้น ตราบนั้น ตัณหาหรือสมุทัย ก็จะสร้างภพของจิต ว่างขึ้นมาร่ำไป

จิตที่รู้วิปัสสนาญาณ วิปัสสนาญาณดับ จิตก็เกิดมรรค มรรคดับจิตก็เกิดผล

ภาวนา ทำยังไงครับ

ยิ่งพูดอธิบายปรมัตถธรรมก็ยิ่งเลอะเทอะ เพราะจะตกสู่บัญญัติธรรม จึงต้องอธิบายสภาวะธรรมด้วยการเห็นสภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น สภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น ก็ต้องแยกออกได้ว่าอะไรคือผู้เห็น อะไรคือผู้ถูกเห็น สภาวะ

พระพุทธเจ้าจะเทศน์อะไรให้อุทกดาบส กับ อาฬารดาบส แล้วหลุดพ้นครับ(หากทั้งสองท่านยังไม่ทำกาละเสียก่อน) ใช่ขันธ์๕เป็นไตรลักษณ์ หรือ อนัตตลักขณสูตร หรือ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร หรือ สติปัฏฐาน๔ ครับ?

ได้ฌาน๔แล้ววิปัสสนา ๑ วัน vs ไม่ได้ฌาน๔แล้ววิปัสสนาตลอด๑๐๐ปี ใครจะหลุดพ้นครับ?

ช่วงนี้เห็นตัวเองพูด หรือแสดงการกระทำ เห็นเหมือนมีร่างซ้อนอยู่ ซึ่งเหมือนก่อนเคยเป็นตอนโทสะแรง แต่ช่วงนี้เบาๆก็เกิดเห็น แต่การเห็นจะเป็นการเห็นจากอารมณ์ไม่พอใจเป็นส่วนใหญ่ ตอนเผลอๆ เห็นแล้วก็จะดับ ชะง

สมาธิภาวนา หรือการเจริญสมาธิ เป็นหัวใจสำคัญในการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงแนวทางการพัฒนาสมาธิไว้หลายนัย ซึ่งในสังคีติสูตร (ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค) และสมาธิสูตร (อังคุตตรนิกา

วิปัสสนา คือ การนึกตามตำรา วิปัสสนาญาณ คือ การโยนิโสมนสิการการโยนิโสมนสิการ คือ มรรคมรรค คือศีล สมาธิ ปัญญาสมาธิ คือ รูปฌาน

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส