พอมีวิธีช่วยเหลือคนไร้บ้านคนนึง(ทางอ้อม)ได้ไหมคะ?

เรื่องมันเริ่มจากเย็นวันหนึ่งขณะที่เรากำลังนั่งทานข้าวที่ร้านริมทาง(น่าจะวันอังคารหรือวันพุทธถ้าจำไม่ผิด) มีชายคนหนึ่งมาขอกินข้าว พูดคุยเล็กน้อยพอจับใจความได้ว่าเขาตกงาน มาจสกจังหวัดข้างเคียง(เราอยู่จังหวัดชายแดนทางภาคอีสานค่ะ) จากท่าทางเสื้อผ้าแล้วไม่ได้เก่ามากแต่ก็ไม่ใช่ของใหม่ ข้างหลังสะพายเป้ใบหนึ่งเราเลยเดาไว้ก่อนว่าเขาน่าจะเป็นคนไร้บ้าน
ด้วยความสงสารเราจึงซื้อข้าวให้เขาไปกล่องหนึ่ง...

แต่น่าแปลกแทนที่เราจะรู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยคน(ปกติแค่ให้ข้าวหมาหรือช่วยคนแก่เราก็ภูมิใจนะ ความดีเล็กๆน้อยๆ) กลับรู้สึกกังวล ไม่สบายใจบางอย่างค่ะ ไม่แน่ใจว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหม...

เวลาผ่านมา2-3วันจนความกังวลนั้นเกือบจะหายไป หัวค่ำวันนี้(วันเสาร์) เราพบชายคนเดิมนั่งขอทานหน้าร้านสะดวกซื้อแถวที่เคยมาขอข้าวเราค่ะ...อะไรสักอย่างทำให้เราไม่สบายใจอีกครั้ง เราไม่แน่ใจว่าชายคนนี้เป็นแค่ฉาชีพหรือเปล่า จึงไม่กล้าช่วยอีก

แต่หากเขาลำบากจริงๆ ก็ให้นึกสงสารว่าเขาคงทุกข์มากที่ชีวิตมาอยู่ในจุดที่ต้องขอทานค่ะ
และเนื่องจากเราไม่กล้าช่วยเขาตรงๆ  เลยอยากถามว่าพอมีวิธีช่วยเหลือทางอ้อมได้บ้างไหมคะ(เช่น มีศูนย์ฝึกอาชีพ หรือหน่วยงานที่พอตรวจสอบหรือช่วยเหลือเขาได้บ้างไหม)

ปล.เรายังหาเงินเองไม่ได้ค่ะ จะให้ช่วยด้วยเงินคงไม่เหมาเ เพราะคนที่หาเงินให้เราก็ใช่ว่าเขาจะหาแต่ละบาทมาได้ง่ายๆ เขาก็ลำบากเหมือนกัน แต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้ เรารู้สึกค้างคาใจแปลกๆค่ะ ขอบพระคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ