สมัยนี้คนชอบหากินกับความสงสารจังเลยเนอะ...

ไม่ว่าจะเป็นคนแก่มาขายของ"ช่วยคนแก่หน่อยนะลูก" (เคยเจอหนหนึ่งกล้วยฉาบห่อเล็กๆ50บาท)
เอา(ลูก)ช้างมาขายอ้อย"ซื้ออ้อยเลี้ยงช้างหน่อยนะครับ" (บางทีลูกชางยังไม่หย่านมเอามาขายอ้อยแล้ว)
คนพิการหรือคนแกนั่งขายของที่ไม่สามารถเอาไปใช้ได้จริงๆหรือไม่จำเป็นต้องใช้(เหมือนใช้ความสงสารมาบังคับให้ซื้อ)
หรือจะเป็นขอทานที่มีให้เห็นเต็มตลาด(เคยเจอลุงคนหนึ่ง ตกค่ำเอาแก้วมารอใส่เงินแต่ทำหน้าเหมือนไม่เต็มใจมาขอ พอเดินผ่านก็สะกิดๆขา เวลามีคนให้ก็รีบเอาเงินซ่อนแล้วขอต่อทันที แล้ววันหนึ่งก็ค้นพบว่าลุงแกมีรถสามล้อ สามารถปั่นหาเงินเองได้ แต่มาขอทาน)...

ที่ว่ามานี้ไม่ใช่ว่าเจ้าของกระทู้ไม่สงสารเขานะคะ ใจจริงคือสงสารมาก อยากช่วยทุกคนที่มาให้เห็นเลย แต่เจ้าของกระทู้ก็เป็นแค่นักศึกษา
ยังหาเงินเองไม่ได้ ทุกวันนี้ก็ขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ ก็ไม่กล้าเอาหยาดเหงื่อแรงงานของพ่อแม่ไปให้ใครที่ไม่รู้จักฟรีๆ(โดยไม่รู้ว่าคนคนนั้นลำบากจริงหรือเปล่า)
แต่ครั้นเราจะไม่ให้ก็รู้สึกสงสารนะคะ ถ้าเขาลำบากจริงๆมันก็ดูจะแย่ไม่น้อย แววตาของคนแก่ที่มาขอความสงสารดูแล้วมันน่าหดหูใจจริงๆ
เวลาไปตลาดแล้วเห็นขอทานบางทีไม่กล้าซื้ออะไรกินเลยค่ะ

มีใครพอรู้ไหมคะว่าทำไมเขาถึงชอบให้ความสงสารมาหากินกันจัง แล้วเราจะดูออกได้ยังไงว่าใครลำบากจริงๆ หรือใครเคยเจอคนใช้ความสงสารมาหากินแบบไหนกันบ้าง ลองมาเล่าสู่กันฟังดูนะคะ

ps.ถ้าแท็กผิดขออภัยด้วยค่ะ