พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามนักบวชใส่รองเท้า ลัทธิให้นักบวชถอดรองเท้าเดินถนนมาจากไหน

อธิบายว่าพระภิกษุเหล่านี้เป็นสมณในลัทธิเดิมมาก่อนเช่นชฏิลดาบสซึ่งมีธรรมเนียมทั่วไปทุกลัทธิต้องกลับไปหาอาจารย์ของตนในวันเพ็ญเดือนนี้จึงทำตามธรรมเนียมเดิมในปีแรกที่เป็นภิกษุสงฆ์ การมาหาอาจารย์เจ้าลัทธิ

เราขอเห็นต่างกับคนที่บอกว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง เราว่ามันไม่จริง เช่นเงินซื้อความรักความจริงใจจากคนอื่นไม่ได้ เสมอไป ไม่อย่างนั้น คนรวยบางคนที่ให้ทั้งเงินทั้งความรักความจริงใจ กับ แฟนตัวเอง แฟนยังทิ้ง

ฟังหลายรอบแล้วยังไม่เข้าใจเลยค่ะ ในกรณีสำหรับนักบวชหรือนักปฏิบัติ ปัญญาที่แจ่มแจ้งแท้จริงคือ ขาดจากความหลงจากอัตราตัวตนอุปทานสิ้นไป เหลือแต่ความจริงในธรรมชาติของมันไม่มีโลภโกรธหลง ไม่มีผู้ยึด ฟังมาจ

อยู่ถึง100ปี เบื่อโลกขึ้นเรื่อยๆ แสดงว่าวิปัสสนาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ไม่ฟังธรรมะก็ได้ ก็เป็นโสดาบันเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพระพุทธเจ้า

ฟังมาว่า สมาธิมี 2ประเภท คือ 1)สมาธิปฏิบัติเกิดมาจากการบำเพ็ญ 2)สมาธิธรรมชาติเกิดจากบุญที่สะสมบ่มนิสัยมากแล้ว อย่างบางคนเขาไม่ทุกข์กับการบำเพ็ญมาก ใจของเขา เขารักษาด้วยคุณธรรมของเขา มันจะมีความสงบใน

ปรัชญาและพระพุทธศาสนาต่างเป็นแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการแสวงหาความจริงของชีวิตและโลก แต่ถึงแม้ทั้งสองจะมีจุดร่วมกันในแง่ของการใช้เหตุผลและการตั้งคำถามเกี่ยวกับความจริงสูงสุด พระพุทธศาสนามีแนวทางที่เน้นก

เรื่องจิตเป็นขันธ์ 5 กับจิตไม่ใช่ขันธ์ 5 นี่แยกสติปัญญาสัตว์จริงๆ เถียงกันไม่มีทางจบ เพราะอวิชชามันบังไว้หมดแล้ว ถ้ายังปฏิบัติไม่ถึง ไม่มีทางรู้เรื่องจิตได้เลย จะอ่านตำราอย่างไรก็หลง เชื่อแบบผิดๆ สุดท