ใครมีเพื่อนแบบนี้บ้างคะ เถียงกันทุกเรื่องเลย ไม่ว่ายังไงคือต้องเถียง บางที่มันมั่วแต่ก็ต้องเถียงให้ถูก เถียงๆๆๆๆๆๆจนเราต้องยอมไปเองแล้วบางที่คือเถียงจนเรากลายเป็นคนที่ต้องเป็นฝ่ายหน้าเสียไปเอง เถียงต่อไม่ไหวทั้งๆที่อัดอั้นสุดๆไปเลยค่ะเคยเถียงกันเรื่อง ฉลากของขนม นมเนย คิดเหมือนกันใช่ไหมคะว่าเรื่องเเค่นี้เถียงกันได้ไงวะไร้สาระ ก็คิดเหมือนกันค่ะ
ณ เซเว่น
เรา (นิๆของที่บอกหาอ่ะ)
เพื่อน (ไม่ใช่!!) แล้วนางก็หาอยู่อย่างนั้นเเหละ
เรา (ก็อันนี้ไง)
เพื่อน (แล้วเห็นมั้ยว่าไม่ใช้ ดูแลคนละอย่างเลยที่จะเอามันคือ(ชื่อขนม))
เรา (ก็นี่ไง (เราก็พยายามชี้ให้ดู))
เพื่อน (ไหนๆ!!ไม่มี)
เรา (ก็นี่ไง(ไม่รู้ทำไมต้องเถียงเหมือนกันเเต่ขัดใจมาก))
เพื่อน( ไหน ? เออใช่ มันเขียนตัวเล็กอ่ะ) คือกว่าจะเห็นว่าจะรับรู้คือนึกภาพเหมือนจะจิกหัวกันตบตรงนั้นแล้ว คือหน้ามา เสียงมา พร้อมมากบอกเลยเเต่ดีหน่อยที่เราเย็นเก่งนิดนึง
ต่อไปเรื่องเพื่อนของนางเอกในภาพยนตร์...คิดถูกเถียงกันเรื่องนักแสดงค่ะ
เพื่อน (คือเว้ยผู้หญิงคนนี้อ่ะในเรื่องคือเริ่ดมาก(นางพูดถึงอีกเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแสดง))
เรา (ไหนว่ะ(นางก็เปิดรูปให้ดู) อ๋อคนนั้นไงเพื่อนนางเอกอ่ะจำได้ปะ)
เพื่อน(ไหนเล่ามาดิ)เราก็พยามยามเล่าค่ะแบบเล่าให้นึกภาพออกเร็วๆ(อ๋อพอเลยกจำได้ละไม่ใช่!!ดูๆไม่ใช่เรื่อง...ใช่ไหม)
เรา(เออใช่เรื่องนี้แหละ (เราคิดในใจหน้าแตกแล้วกูแต่เหมือนมากเลย) คนเดียวกันไหมเหมือนชิ....)
เพื่อน(ไม่ใช่ อู้ววว เดี๋ยวกูหาให้ดูเลยเอา)เราก็เชื่อในความเเบบเออเพื่อนกูเถียงขนาดนี้แล้วต้องยอมแล้วแหละกูคงมั่วเอง
เรา(เออๆไม่ต้องๆกูมั่วๆ)แล้วนางก็เราเรื่องนี้ให้เราฟัง
ผ่านไป2อาทิตย์อยู่ๆเราก็เหงาขึ้นมาเลยเปิดคอมดูหนังก็เออนึกได้ดูเรื่องนี้ดีกว่าก็คือเรื่องที่เถีงกับเพื่อนวันนั้น
ดูไปได้ครึ่งเรื่องเเล้วค่ะเเต่เราติดใจตรงที่เห้ยไม่ใช่คนเดียวกันหรอวะเหมือนชิ....เลยเนี่ยในความสงสัยก็เลยจัดเลย google แล้วพิมพ์ชื่อเรื่องที่เพื่อนดูบลาๆๆๆๆๆต่อท้ายด้วยคำว่านักแสดง ทีนี้มันก็ขึ้นค่ะ เราก็เอ้ยคนนี้ไงก็เลยกดเข้าไปแล้วหาผลงานงานของนาง ให้ชื่อมั่วๆ(หอยทาก+ผลงานการแสดง)
กดปุ๊บ พรึบ!!! ชื่อหนังที่ว่าผู้หญิงเป็นเพื่อนนางเอก ให้ชื่อมั่วๆ(เรื่องซัน) แล้วเรื่องที่เพื่อนดูคือ ชื่อมั่วๆ(เรื่องมูน) นัก แสดง คือ คน เดียว กัน!!!!!!!
เรายังไม่เชื่อสนิทใจ เราก็ค้นหาประวัติ หอยทาก(ชื่อมั่วๆของนักเเสดงคนนั้น) ประเด็นคือ วัน เดือน ปีเกิด ตรงไง หน้าตรง ชื่อตรง ผลงานตรง ข้อมูลตรง
เราก็เลยโทรหาเพื่อนไปค่ะ
(รับโทรศัพท์แล้ว)
เรา(ฮัลโหล หนังที่เราคุยวันนั้นได้ปะ)
เพื่อน(....)
เรา (ก็เล่าตั้งเเต่เเรกเหมือนที่เอามาเล่าให้ทุกๆคนอ่าน(กูเหงาเลยหาหนังดูคนเดียวกันเว้ยจริงๆ5555555กูก็หาอยู่ตั้งนาน)
เพื่อน ( อืม วางก่อนนะจะไปข้างนอก)
เรา ( อ๋อเคๆ) หลังจากนั้นเจอที่มหาลัยก็ไม่คุยด้วย กับเพื่อนคนอื่นคุยกับกูไม่คุย ถามไรก็ไม่ตอบ ประชดนู้นนี่ ทำหยิ่งด้วยเดินไม่สนใจแบบโลกนี้กูไม่มีเพื่อนแบบ เวลาเราพูดไรกับเพื่อนนินทานู้นนี่ บางทีนางก็ ฮุ่ย!! รำคาน!! หายใจเเรง ทำหน้า พีคสุดคือนั่งอยู่ข้างๆเราแล้วตรงข้ามมีเพื่อนอีก3แต่2คนดันไปหาอาจารย์ก็เหลือคนเดียว เราก็เลยบอกเพื่อนเห่ยมานั่งกลางพวกกูหน่อยมันโล่งๆไป มาให้ตรงกลางพวกกู นั่งประมาณสับหว่างตัวVค่ะ
สักพักเราพูดจบ เพื่อนที่ไม่ยุ่งกับเราตั้งเเต่โทรไป ก็ลุกพรึบ!!!แบบแรงมากเลยนะแบบไม่พอใจถ้าให้กะระยะคือเมตรกว่าๆได้เลยคือไกลมาก แล้วก็นั่งทำหน้าคนเดียว เอาหูฟังมาใส่ชิวๆวนไปเลย เพื่อนอีก2คนที่บอกว่าไปหาอาจารย์ก็เดินมาบอกเออเสร็จละไปเทอร์มินอล 21ไหม ไปๆเราก็บอกว่าไม่ๆกูไม่ไปนะเดี๋ยวกูอยู่มหาลัยนี่เเหละขี่เกียจขับนั่งรถ ไปเหอะเดี๋ยวรอ เดี๋ยวกูนั่งสรุปแปปนึง กูปวดท้องด้วย(ที่จริงโกหกค่ะ เราไม่ได้ปวดท้องแต่เป็นคนรู้ตัวเองว่าคำพูดไม่ออก แต่หน้าไปไกลแล้วหน้าออกตั้งเเต่มันลุกไปนั่งไกลๆแล้วนั่นแหละ คิดไรไม่ออกเลยบอกปวดท้องไปก่อน พวกนั้นก็ไปกัน เราก็นั่งเล่นแท็บแล็บที่ติดกระเป๋ามาออกมาเล่น พวกนั้นไป2ชั่วโมงกว่าๆได้ แล้วเพื่อนที่มันสงสัยก็ถามเป็นไร เหมือนเดิมเลยตอบ กูปวดท้อง เพื่อนก็อ๋อๆ จากนั้นบรรยากาศคิกคักคิกคักเรื่อยๆเลย ตัดภาพมาที่ตัวเองแบบภาพขาวดำไปเลยคนละโลกกันเลย เราก็นิ่งๆไว้ไงคือเเบบเรื่องบางเรื่องก็ไม่ไหวแล้วแต่ก็เก็บดีกว่าเน๊าะ ก็หัวเราะกันไปมา มันมาเตะเอาขาเรา เราก็เฉยๆ มันก็บอกขอโทษ เราก็นิ่งๆพยักหน้าครั้งนึงแล้วก็ไม่สนใจต่อ อยู่ก่อนจะกลับบ้าน ก็มาตีแขนเราแล้วก็คุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ประมาณว่าเฮ้ยเรื่องที่ผ่านมาฝันเว้ย ความเป็นจริงมาแล้วเราปรับอารมณ์แทบไม่ทันเลยก็พยายามให้ใจเย็นลงแล้วก็ค่อยๆยิ้ม มันก็คงคิดว่ายิ้มเบาๆของเราอาจจะเป็นเพราะปวดท้องแหละ จากนั้นก็ดีกัน แล้วก็เป็นเเบบเดิมในทุกๆเรื่องตัวเองต้องเป็นฝ่ายชนะตลอดเลยเราก็ต้องยอมตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราควรทำไงดีคะ ปรับตัวแบบไหนให้เข้ากัน ส่วนตัวก็คิดว่าถ้ารเาปรับอยู่คนเดี๋ยวมันก็ไม่ได้ดิ เเต่คิดอีกก็เอออาจจะดีก็ได้ใช่ไหม คือเราควรทำอะไรดี บางทีที่อไรที่ต้องเถียงเราก็พยายามพูด ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆจนมาถึงตอนนี้เวลานางถามอะไรเราก็พูดติดปากไปแล้วว่า ได้หมดตามใจเลย เพื่อนคนนี้สามารถโกรธเราได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นนั่งเรียน เดินไปนู้นนี่ เรื่องกินข้าว เรื่องเดินห้าง เรื่องเที่ยว เรื่องที่ทุกๆวันเจอคือสามารถทำให้ไฟลุกได้ตลอดเวลา พูดเลยว่า ไม่ชอบ จริงที่บอกว่าเราทำให้เพื่อนเหมือนเราไม่ได้หรอก แต่เพื่อนก็จะให้กูเป็นไปเหมือนก็ไม่ได้เหมือนกันไหม คือได้อยู่ถ้ากลางๆ เเต่คือนี่มันล้ำเส้นแล้ว ไม่อยากตัดเพื่อนอะไรหรอกนะคะ แค่อยากรู้ว่าต้องทำไงต่อแค่นี้แหละค่ะ เรื่องมันไม่ได้มีเเค่นี้นะคะ เรื่องมันสามารถเป็นตอนๆหลาย ep.ได้เลยถ้าเป็นซีรีย์คงจะมีตอนต่อไปเรื่อยๆเเละก็จะบอกว่าติดตามตอนต่อไป เป็นซีรี่ย์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~เลยก็ว่าได้ ขอบคุณมากๆสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคะ นี่ก็ยืมบัญชีลูกพี่ลูกน้องมาระบาย แนะนำด้วยน้า
มีเพื่อนแบบนี้กันบ้างไหมคะ??
ณ เซเว่น
เรา (นิๆของที่บอกหาอ่ะ)
เพื่อน (ไม่ใช่!!) แล้วนางก็หาอยู่อย่างนั้นเเหละ
เรา (ก็อันนี้ไง)
เพื่อน (แล้วเห็นมั้ยว่าไม่ใช้ ดูแลคนละอย่างเลยที่จะเอามันคือ(ชื่อขนม))
เรา (ก็นี่ไง (เราก็พยายามชี้ให้ดู))
เพื่อน (ไหนๆ!!ไม่มี)
เรา (ก็นี่ไง(ไม่รู้ทำไมต้องเถียงเหมือนกันเเต่ขัดใจมาก))
เพื่อน( ไหน ? เออใช่ มันเขียนตัวเล็กอ่ะ) คือกว่าจะเห็นว่าจะรับรู้คือนึกภาพเหมือนจะจิกหัวกันตบตรงนั้นแล้ว คือหน้ามา เสียงมา พร้อมมากบอกเลยเเต่ดีหน่อยที่เราเย็นเก่งนิดนึง
ต่อไปเรื่องเพื่อนของนางเอกในภาพยนตร์...คิดถูกเถียงกันเรื่องนักแสดงค่ะ
เพื่อน (คือเว้ยผู้หญิงคนนี้อ่ะในเรื่องคือเริ่ดมาก(นางพูดถึงอีกเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแสดง))
เรา (ไหนว่ะ(นางก็เปิดรูปให้ดู) อ๋อคนนั้นไงเพื่อนนางเอกอ่ะจำได้ปะ)
เพื่อน(ไหนเล่ามาดิ)เราก็พยามยามเล่าค่ะแบบเล่าให้นึกภาพออกเร็วๆ(อ๋อพอเลยกจำได้ละไม่ใช่!!ดูๆไม่ใช่เรื่อง...ใช่ไหม)
เรา(เออใช่เรื่องนี้แหละ (เราคิดในใจหน้าแตกแล้วกูแต่เหมือนมากเลย) คนเดียวกันไหมเหมือนชิ....)
เพื่อน(ไม่ใช่ อู้ววว เดี๋ยวกูหาให้ดูเลยเอา)เราก็เชื่อในความเเบบเออเพื่อนกูเถียงขนาดนี้แล้วต้องยอมแล้วแหละกูคงมั่วเอง
เรา(เออๆไม่ต้องๆกูมั่วๆ)แล้วนางก็เราเรื่องนี้ให้เราฟัง
ผ่านไป2อาทิตย์อยู่ๆเราก็เหงาขึ้นมาเลยเปิดคอมดูหนังก็เออนึกได้ดูเรื่องนี้ดีกว่าก็คือเรื่องที่เถีงกับเพื่อนวันนั้น
ดูไปได้ครึ่งเรื่องเเล้วค่ะเเต่เราติดใจตรงที่เห้ยไม่ใช่คนเดียวกันหรอวะเหมือนชิ....เลยเนี่ยในความสงสัยก็เลยจัดเลย google แล้วพิมพ์ชื่อเรื่องที่เพื่อนดูบลาๆๆๆๆๆต่อท้ายด้วยคำว่านักแสดง ทีนี้มันก็ขึ้นค่ะ เราก็เอ้ยคนนี้ไงก็เลยกดเข้าไปแล้วหาผลงานงานของนาง ให้ชื่อมั่วๆ(หอยทาก+ผลงานการแสดง)
กดปุ๊บ พรึบ!!! ชื่อหนังที่ว่าผู้หญิงเป็นเพื่อนนางเอก ให้ชื่อมั่วๆ(เรื่องซัน) แล้วเรื่องที่เพื่อนดูคือ ชื่อมั่วๆ(เรื่องมูน) นัก แสดง คือ คน เดียว กัน!!!!!!!
เรายังไม่เชื่อสนิทใจ เราก็ค้นหาประวัติ หอยทาก(ชื่อมั่วๆของนักเเสดงคนนั้น) ประเด็นคือ วัน เดือน ปีเกิด ตรงไง หน้าตรง ชื่อตรง ผลงานตรง ข้อมูลตรง
เราก็เลยโทรหาเพื่อนไปค่ะ
(รับโทรศัพท์แล้ว)
เรา(ฮัลโหล หนังที่เราคุยวันนั้นได้ปะ)
เพื่อน(....)
เรา (ก็เล่าตั้งเเต่เเรกเหมือนที่เอามาเล่าให้ทุกๆคนอ่าน(กูเหงาเลยหาหนังดูคนเดียวกันเว้ยจริงๆ5555555กูก็หาอยู่ตั้งนาน)
เพื่อน ( อืม วางก่อนนะจะไปข้างนอก)
เรา ( อ๋อเคๆ) หลังจากนั้นเจอที่มหาลัยก็ไม่คุยด้วย กับเพื่อนคนอื่นคุยกับกูไม่คุย ถามไรก็ไม่ตอบ ประชดนู้นนี่ ทำหยิ่งด้วยเดินไม่สนใจแบบโลกนี้กูไม่มีเพื่อนแบบ เวลาเราพูดไรกับเพื่อนนินทานู้นนี่ บางทีนางก็ ฮุ่ย!! รำคาน!! หายใจเเรง ทำหน้า พีคสุดคือนั่งอยู่ข้างๆเราแล้วตรงข้ามมีเพื่อนอีก3แต่2คนดันไปหาอาจารย์ก็เหลือคนเดียว เราก็เลยบอกเพื่อนเห่ยมานั่งกลางพวกกูหน่อยมันโล่งๆไป มาให้ตรงกลางพวกกู นั่งประมาณสับหว่างตัวVค่ะ
สักพักเราพูดจบ เพื่อนที่ไม่ยุ่งกับเราตั้งเเต่โทรไป ก็ลุกพรึบ!!!แบบแรงมากเลยนะแบบไม่พอใจถ้าให้กะระยะคือเมตรกว่าๆได้เลยคือไกลมาก แล้วก็นั่งทำหน้าคนเดียว เอาหูฟังมาใส่ชิวๆวนไปเลย เพื่อนอีก2คนที่บอกว่าไปหาอาจารย์ก็เดินมาบอกเออเสร็จละไปเทอร์มินอล 21ไหม ไปๆเราก็บอกว่าไม่ๆกูไม่ไปนะเดี๋ยวกูอยู่มหาลัยนี่เเหละขี่เกียจขับนั่งรถ ไปเหอะเดี๋ยวรอ เดี๋ยวกูนั่งสรุปแปปนึง กูปวดท้องด้วย(ที่จริงโกหกค่ะ เราไม่ได้ปวดท้องแต่เป็นคนรู้ตัวเองว่าคำพูดไม่ออก แต่หน้าไปไกลแล้วหน้าออกตั้งเเต่มันลุกไปนั่งไกลๆแล้วนั่นแหละ คิดไรไม่ออกเลยบอกปวดท้องไปก่อน พวกนั้นก็ไปกัน เราก็นั่งเล่นแท็บแล็บที่ติดกระเป๋ามาออกมาเล่น พวกนั้นไป2ชั่วโมงกว่าๆได้ แล้วเพื่อนที่มันสงสัยก็ถามเป็นไร เหมือนเดิมเลยตอบ กูปวดท้อง เพื่อนก็อ๋อๆ จากนั้นบรรยากาศคิกคักคิกคักเรื่อยๆเลย ตัดภาพมาที่ตัวเองแบบภาพขาวดำไปเลยคนละโลกกันเลย เราก็นิ่งๆไว้ไงคือเเบบเรื่องบางเรื่องก็ไม่ไหวแล้วแต่ก็เก็บดีกว่าเน๊าะ ก็หัวเราะกันไปมา มันมาเตะเอาขาเรา เราก็เฉยๆ มันก็บอกขอโทษ เราก็นิ่งๆพยักหน้าครั้งนึงแล้วก็ไม่สนใจต่อ อยู่ก่อนจะกลับบ้าน ก็มาตีแขนเราแล้วก็คุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ประมาณว่าเฮ้ยเรื่องที่ผ่านมาฝันเว้ย ความเป็นจริงมาแล้วเราปรับอารมณ์แทบไม่ทันเลยก็พยายามให้ใจเย็นลงแล้วก็ค่อยๆยิ้ม มันก็คงคิดว่ายิ้มเบาๆของเราอาจจะเป็นเพราะปวดท้องแหละ จากนั้นก็ดีกัน แล้วก็เป็นเเบบเดิมในทุกๆเรื่องตัวเองต้องเป็นฝ่ายชนะตลอดเลยเราก็ต้องยอมตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราควรทำไงดีคะ ปรับตัวแบบไหนให้เข้ากัน ส่วนตัวก็คิดว่าถ้ารเาปรับอยู่คนเดี๋ยวมันก็ไม่ได้ดิ เเต่คิดอีกก็เอออาจจะดีก็ได้ใช่ไหม คือเราควรทำอะไรดี บางทีที่อไรที่ต้องเถียงเราก็พยายามพูด ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆจนมาถึงตอนนี้เวลานางถามอะไรเราก็พูดติดปากไปแล้วว่า ได้หมดตามใจเลย เพื่อนคนนี้สามารถโกรธเราได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นนั่งเรียน เดินไปนู้นนี่ เรื่องกินข้าว เรื่องเดินห้าง เรื่องเที่ยว เรื่องที่ทุกๆวันเจอคือสามารถทำให้ไฟลุกได้ตลอดเวลา พูดเลยว่า ไม่ชอบ จริงที่บอกว่าเราทำให้เพื่อนเหมือนเราไม่ได้หรอก แต่เพื่อนก็จะให้กูเป็นไปเหมือนก็ไม่ได้เหมือนกันไหม คือได้อยู่ถ้ากลางๆ เเต่คือนี่มันล้ำเส้นแล้ว ไม่อยากตัดเพื่อนอะไรหรอกนะคะ แค่อยากรู้ว่าต้องทำไงต่อแค่นี้แหละค่ะ เรื่องมันไม่ได้มีเเค่นี้นะคะ เรื่องมันสามารถเป็นตอนๆหลาย ep.ได้เลยถ้าเป็นซีรีย์คงจะมีตอนต่อไปเรื่อยๆเเละก็จะบอกว่าติดตามตอนต่อไป เป็นซีรี่ย์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~เลยก็ว่าได้ ขอบคุณมากๆสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคะ นี่ก็ยืมบัญชีลูกพี่ลูกน้องมาระบาย แนะนำด้วยน้า