ต้องดีขนาดไหนถึงจะถูกใจแม่?

เรื่องมีอยู่ว่าเรามีแม่เลี้ยงก็คือป้าแท้ๆของเราเอง เค้าเลี้ยงเรามาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ขอเรียกว่าป้าแล้วกันนะ ป้ามีลูกอยู่แล้ว2คน คนโตเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง ทุกๆเช้าป้าจะบ่นบ่นแบบหนักมากๆจนบางทีบ่นจนเราเครียดก่อนไปโรงเรียนทั้งๆที่เรื่องที่บ่นก็คือเรื่องเดิมๆ แก้ไขให้มันดีเค้าก็ไม่บ่นสักพักอีกสักพักเค้าก็บ่นอีก กับเรากับพี่ผู้หญิงจะโดนทุกครั้งทั้งด่าทั้งบ่นบางทีคำที่ด่าก็เกินไป ถามว่าได้ทำอะไรไหม? ไม่ได้ทำให้เค้าเดือดร้อนไม่เคยทำให้ขายหน้าสักครั้ง ตัวเราเป็นนักกีฬาโรงเรียน เป็นคนที่เรียนไม่ได้แย่เลย เป็นนางรำ พี่สาวเรียนจบก็สูง ป้าขายแกงที่ตลาดก็ช่วย ได้เงิน ป้าเปิดร้านก็ช่วยช่วงปิดเทอมไม่เคยอยู่เฉยหาเงินใช้เองตลอด พี่สาวทำงานประจำที่ออฟฟิตพอเย็นไปช่วยร้านป้า ได้เงินเดือน2เด้ง ป้ายังไม่เคยชมว่าดีเลย ยังเอาไปเปรียบเทียบกับบ้านอื่นอีก บ่นเราด้วย ด่าเราอีก พี่ชายไม่เคยทำอะไรเลยแม้แต่งานง่ายๆในบ้านไม่ทำแม่ไม่เคยบ่นไม่เคยว่าตื่นสายแค่ไหนก็ไม่เคยพูดแรงเท่าเรากับพี่สาว บางทีก็งงด่าเรากับพี่สาวอยู่ หันไปปลุกพี่ชายแบบน้ำเสียงดีมากๆ เสียใจจริงๆคนที่ไม่ทำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่จำความได้ป้าไม่เคยชมเราเลย สักครั้งไม่เคยมีคำชม มีแต่ด่ากับบ่น เสียใจนะต่อให้ดีแค่ไหนป้าก็จะบ่นจะด่า บางทีก็ด่าเหมือนไม่ใช่ลูกคนเลย แต่โชคดีที่คนรอบข้างดีมากๆ
ทำยังไงดีอึดอัดมาก ต้องคอยเครียดทุกๆเช้า😪ทั้งๆที่ก็ทำดีที่สุดแล้ว