มีใครเสพติดความเงียบบ้างคะ

แบบว่าก็ไม่เชิงเสพติดการอยู่คนเดียวเท่าไหร่ จะอยู่กันหลายๆ คนก็ได้ แต่ต้องเงียบสงบ ไม่มีเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ เสียงอึกทึกครึกโครม หรือเสียงโหวกเหวกโวยวาย เสียงเด็กร้องไห้ ฯลฯ
        ขนาดทุกวันนี้เราทำงานเป็นกะ เราก็ยังชอบอยู่กลางคืนมากกว่ากลางวัน
ซึ่งบางทีบางคนก็อาจจะมองว่าเรานั้นมนุษยสัมพันธ์ไม่ค่อยดี เพราะธรรมชาติของผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบอยู่กันเป็นกลุ่ม คุยกันงุ้งงิ้งๆ ตลอดเวลา ส่วนของเราส่วนใหญ่แล้วจะคุยสัพเพเหระก็ต่อเมื่อจำเป็น เพราะถ้าคุยมาก ก็จะรู้สึกเหนื่อย
       มีใครเป็นแบบนี้บ้างคะ แล้วมีใครพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อจะมี connecting ในการทำงานบ้างไหม?