ผมนั่งสมาธิเช้าเย็นทุกวันมาได้สักพักแล้วครับ 3-4 วันมานี้ ก็มีเพื่อนบ้าง แม่บ้าง มาเรียก คือเขาไม่รู้ว่าเรากำลังนั่งสมาธิ พอเขาเรียกแล้วเราก็ออกจากสมาธิ ผมรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่ที่ผมนั่งก็ไม่ได้ตั้งจิตตั้งใจให้เป็นพิธีกรรม หรือเป็นเรื่องศาสนานะครับ แต่ก็อาศัยความรู้ที่มีในศาสนาพุทธเข้ามาช่วยบ้างเพื่อให้ทักษะด้านนี้พัฒนา
โดยปกติถ้าไม่มีเสียงคนรอบข้าง ก็จะเป็นเสียงนกบ้าง เสียงทีวีห้องอื่นบ้าง หรือพื้นที่ใกล้เคียงเปิดเพลง หรือมีงานบุญในหมู่บ้าน มีเสียงตามสาย ทุกเสียงเขาไม่ได้ตั้งใจ ผมจึงคิดว่าเขาทุกคนไม่บาป ผมนั่งของผมเอง และผมก็ออกจากสมาธิของผมเอง เพราะฉะนั้น นี่เป็นเรื่องเฉพาะตัวของผม คนอื่นไม่รู้ไม่เกี่ยว ไม่มีใครทำกรรมดีหรือชั่ว มีแต่กรรมกลางๆ
ผมจึงสรุปของผมเองว่าไม่เป็นไร เราไม่อยากให้สมาธิเป็นเรื่องยุ่งยาก เรื่องลำบาก เรื่องอันตราย ผมจึงพยายามปรับให้เข้ากับชีวิตประจำวัน คิดในแบบปกติสามัญที่สุด เป็นวิทยาศาสตร์ที่สุด ทุกคนเห็นว่ายังไงบ้างครับ
ถ้าเรากำลังนั่งสมาธิอยู่ แล้วมีคนไม่รู้ มาเรียกเรา เราจึงหยุดนั่ง เขาจะบาปไหมครับ
โดยปกติถ้าไม่มีเสียงคนรอบข้าง ก็จะเป็นเสียงนกบ้าง เสียงทีวีห้องอื่นบ้าง หรือพื้นที่ใกล้เคียงเปิดเพลง หรือมีงานบุญในหมู่บ้าน มีเสียงตามสาย ทุกเสียงเขาไม่ได้ตั้งใจ ผมจึงคิดว่าเขาทุกคนไม่บาป ผมนั่งของผมเอง และผมก็ออกจากสมาธิของผมเอง เพราะฉะนั้น นี่เป็นเรื่องเฉพาะตัวของผม คนอื่นไม่รู้ไม่เกี่ยว ไม่มีใครทำกรรมดีหรือชั่ว มีแต่กรรมกลางๆ
ผมจึงสรุปของผมเองว่าไม่เป็นไร เราไม่อยากให้สมาธิเป็นเรื่องยุ่งยาก เรื่องลำบาก เรื่องอันตราย ผมจึงพยายามปรับให้เข้ากับชีวิตประจำวัน คิดในแบบปกติสามัญที่สุด เป็นวิทยาศาสตร์ที่สุด ทุกคนเห็นว่ายังไงบ้างครับ