เรามีแฟนคบกันมา 3 ปี เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์มาก ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาทำให้เราไม่สบายใจเลย เขาเป็นคนที่คอยเอาใจใส่ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับเรา เขาอยากมีเราอยู่ด้วยข้างๆตลอดไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าฐานะทางบ้านเขาไม่ได้มีเหมือนคนอื่นๆ เขาต้องคอยหาเงินให้พ่อกับแม่เขาใช้ เรารับได้นะอยู่กับเขาได้ทนลำบากได้ เพราะฐานะทางบ้านเราก็ใช่ว่าจะร่ำรวยตัวเราเองก็ทำงานพาร์ทไทม์ไปวันๆหาเงินส่งตัวเองเรียนคอยช่วยเหลือที่บ้านยามไม่มีจริงๆ ตอนนี้เราเริ่มมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เขาดูแลเราได้ไหม ถ้าเรามีลูกละ ถ้าเราพลาดท้องละเขาจะเลี้ยงดูไหวไหม เราก็ไม่อยากให้ลูกมาลำบากกับเราด้วย เพราะตลอดเวลา 3 ปีที่คบมาไม่มีอะไรคืบหน้าเลย จะว่าไปก็ไม่เชิงว่าจะไม่มีอะไรคืบหน้า เขาก็ยังมีของมาให้เรา เช่น นาฬิกา แหวนทอง โทรศัพท์ แต่เรารู้สึกว่าของพวกนี้เขาไม่จำเป็นต้องซื้อให้เราก็ได้เพราะเราก็สามารถซื้อเองได้  แต่นี่เรายังไม่มีอะไรเลย รถ บ้าน หรือเงินเก็บ จริงอยู่ที่ฐานะทางบ้านเขาไม่ดี เขาทำงานเงินเดือนไม่ถึงหมื่น มันก็ยากสำหรับเขาที่จะหาอะไรแบบนี้มาได้
เราเคยพูดกับเขาเรื่องอนาคต แต่เขาชอบปัดไปโดยที่ไม่ตอบปัดไปตอบเรื่องอื่นแทน เขามักจะน้อยใจตัวเองเสมอที่ตัวเขาเองไม่มีอะไรดีเหมือนคนอื่นๆ มีให้แฟนเหมือนคู่รักคนอื่นๆไม่ได้ แต่เราก็ปลอบใจเขาเสมอไม่อยากให้เขาคิดมาก และเราก็รักเขามากด้วยไม่อยากเห็นเขาเหนื่อยแบบนี้
บางทีเราก็คิดนะว่าที่เขาเหนื่อย ที่เขาคิดมาก เป็นเพราะเราหรือป่าว เป็นเพราะเราที่เราขอเขามากเกินไป เป็นเพราะเราที่เราเอาแต่ถามเรื่องอนาคตกับเขาจนทำให้เขาเหนื่อย
เราอาจจะเป็นคนหวังสูงก็ได้ แต่เราก็อยากมีอนาคตที่ดี มีครอบครัวที่ดี มีงานดีๆทำ
ถ้าเราเดินออกมาจากชีวิตเขามันจะดีกว่านี้ไหม?
ถ้าเราเดินออกมาทิ้งเขาอยู่ตรงนั้นคนเดียวเราจะดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม?
เราผิดไหมที่เราเดินออกมา?
เราแย่ไหมที่เราบอกเขาว่าเราจะอยู่ข้างๆเขาเดินจับมือแล้วผ่านมันไปด้วยกัน?

เรารู้สึกสับสนไปหมด ไม่อยากเอาไปพูดกับเขา ก็จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้
หรือเรารักเขามากไปจนลืมตัวเองไปเลย

ปล.เราไม่รู้ว่าจะแท็กห้องไหนเลยแท็กตามนี้เพราะนี่เป็นกระทู้แรก