การที่เรายอมคนอื่นมากเกินไป ใจดีมากเกินไป อาจจะเสียตัวตนและสับสนในชีวิตได้

บอกก่อนนะคะว่าเจ้าของกระทู้เป็นกระเทย คือตั้งแต่ที่มีเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก หนูรู้สึกว่าหนูขาดความเป็นตัวของตัวเองมาก รู้สึกดัดแปลงนิสัยตัวเองตั้งแต่เด็กมาเลย แต่มันก็เป็นข้อดีด้วยนะคะ เพราะนิสัยแย่ๆเราก็ถูก เปลี่ยนมาด้วย.          เมื่อก่อนต้องยอมรับจริงๆค่ะ ว่าเราวางตัวผิดตั้งแต่แรก ยอมเป็นเบ๊เพื่อนจนขาดตัวตนของตัวเอง และด้วยตอนนั้นเราทั้งอ้วนและดำ หน้าตาอัปลักษณ์ แถมยังเป็นเบ๊ เขา มันเจ็บปวดจริงๆค่ะ เวลาทำอะไรก็ไม่มั่นใจ เพราะถูกล้อมาเยอะมากช่วงนั้น จนเข้าม.1และมาถึงตอนนี้ ม.3มันก็เริ่มโอเครแล้วค่ะ และเวลามีงานกลุ่ม หนูไม่เคยเลยจริงๆ ที่จะได้ออกแบบอะไรเกี่ยวกับงาน โชว์ความสามารถ มันทำให้หนูเป็นคนที่ไม่มั่นใจ เพราะเสนออะไรไปก็ถูกปฏิเสธเป็นอย่างอื่นหมด มีแค่งานเดี่ยวเท่านั้นแหละค่ะ ที่เป็นตัวของตัวเอง และเราเป็นคนที่จะชอบให้เกียจติคนอื่นมากเกินไป นึกถึงใจคนอื่นมาก จนสุดท้ายตัวเองถูกเพื่อนข่มค่ะ ข่มนี่หมายถึง ข่มการตัดสินใจของเรา ดึงให้เราไปตัดสินใจเหมือนเพื่อน บ่อยๆมากๆ จนกลายเป็นคนที่สับสนตัวเองค่ะ สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถ อะไร กิจกรรมงานโรงเรียนก็ไม่ทำ เพราะถึงทำไป ก็โดนความคิดคนอื่นโจมตี ไม่ได้ใช้ความคิดตัวเอง  ออกงานโรงเรียนที่นาฏศิลป์ ก็ไม่ได้ทำ สุดท้ายชีวิตเราก็มืดมนสิคะ ไม่ได้โชว์ความสามารถอะไรเลย ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร สับสนในตัวเองขั้นรุนแรง ใครที่อ่านพันทิปเรา จำไว้เป็นครูเลยนะคะ ห้ามใจดี และห้ามรอหวังจากกิจกรรมบางอย่างที่จะได้ออก เราควรที่จะหาตัวเอง  
.
.
.
.
.
.
กะว่า เปิดเทอมนี้จะเข้มแข็งขึ้นค่ะ จะคุยกับตัวเองเยอะๆ จะเชื่อมั่นตัวเองมากๆ จะไม่ยอมโดนข่มอีกต่อไป และจะหาว่าตัวเองชอบอะไรสนใจด้านไหน จะไม่ยอมให้ความคิดคนอื่น มาบิดเบือนอีกแล้ว งานกลุ่มก็จะทำคนเดียว พอทำเสร็จ ใครอยากมาอยู่ก็อยู่