การเขียนกระทู้ครั้งแรกในชีวิตเราเลย เคยอ่านกระทู้คนอื่นมากมาย ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง ตัวเองจะมานั้งเขียนกระทู้ อะไรแบบนี้
>>> คือ ต้องบอกก่อนนะคะ เราไม่รู้ว่าเราควรจะจัดการความรู้สึกอย่างไรดี ???
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปีกว่าๆแล้ว เวลาที่เค้ามีปัญหา เค้าเครียด เราก็ทุกข์ใจกับเค้าไปด้วย เราจะจัดการความรู้สึกเราให้เข้มแข็ง ให้เป็นพลังที่ดีให้กับเค้าได้อย่างไรกัน..............เหตุการณ์มันเกิดจากว่า เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา พ่อของแฟนเรารถล้ม อาการหนัก นอนอยู่โรงพยาบาล ด้วยความที่เรากับแฟน อยู่ไกลกันมาก แล้วเค้าเป็นลูกคนเดียว เราเป็นห่วงเค้ามาก เราอยากไปอยู่ข้างๆเค้า แต่ด้วยความที่เราอยู่ไกลกัน แฟนก็ต้องทำงานด้วย เราก็ต้องเรียนด้วย ไปหาเค้าก็ไม่ได้เพราะเรามีหน้าที่อยู่ทางนี้ที่ต้องเคลียร์เรื่องเรียนของตัวเองมีระยะเวลากำหนดว่าต้องภายในเดือนนี้เท่านั้น !! ถ้าช้าเวลาก็จะยืดออกไปอีก เนื่องจากว่าถ้าเราเรียนจบช้า นั่นก็หมายความว่า อนาคตที่เราจะทำงาน หาเงินมาเลี้ยงดูพ่อแม่เรา ก็ช้าลงไปอีก ด้วยระยะเวลาและสถานะทางการเงินที่บ้าน ก็เริ่มบีบคั้นให้เราต้องเร่งจบให้ไวที่สุด (เราเรียนปริญญาโทนะคะ ...เรื่องเรียนให้จบก็เครียดมากๆแล้ว ใครที่เคยเรียน หรือตกในภาวะเดียวกับเรา น่าจะเข้าใจความรู้สึกเราตอนนี้เนอะ) มาที่เรื่องแฟนคือเรารู้สึกเป็นห่วง ห่วงเค้ามากๆ เพราะต้นปีที่ผ่านมา แม่แฟนเราพึ่งเสียชีวิตกระทันหัน แบบไม่ทันได้เตรียมใจเลย พอรู้ว่าป่วยก็มะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว จากนั้นผ่านมา 3 เดือน ยายที่เค้ารักที่สุดในชีวิต ก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ มาตอนนี้ พ่อเค้าก็รถล้ม อาการหนัก นอนที่โรงพยาบาล เราทั้งเป็นห่วงเค้า อยากให้กำลังใจเค้า เราสงสารเค้าสุดหัวใจ
.
.
.
เราจะจัดการ กับความรู้สึกเช่นนี้อย่างไรดี เวลาที่เครียดหรือมีเรื่องให้คิดมากๆ เราก็ไม่มีพลังจะไปสร้างกำลังใจให้ใครเลย ไม่มีพลังไปเรียน มันหดหู่ไปหมดเลยค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราควรจะจัดการความรู้สึกอย่างไรดี ???
>>> คือ ต้องบอกก่อนนะคะ เราไม่รู้ว่าเราควรจะจัดการความรู้สึกอย่างไรดี ???
เรากับแฟนคบกันมา 6 ปีกว่าๆแล้ว เวลาที่เค้ามีปัญหา เค้าเครียด เราก็ทุกข์ใจกับเค้าไปด้วย เราจะจัดการความรู้สึกเราให้เข้มแข็ง ให้เป็นพลังที่ดีให้กับเค้าได้อย่างไรกัน..............เหตุการณ์มันเกิดจากว่า เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา พ่อของแฟนเรารถล้ม อาการหนัก นอนอยู่โรงพยาบาล ด้วยความที่เรากับแฟน อยู่ไกลกันมาก แล้วเค้าเป็นลูกคนเดียว เราเป็นห่วงเค้ามาก เราอยากไปอยู่ข้างๆเค้า แต่ด้วยความที่เราอยู่ไกลกัน แฟนก็ต้องทำงานด้วย เราก็ต้องเรียนด้วย ไปหาเค้าก็ไม่ได้เพราะเรามีหน้าที่อยู่ทางนี้ที่ต้องเคลียร์เรื่องเรียนของตัวเองมีระยะเวลากำหนดว่าต้องภายในเดือนนี้เท่านั้น !! ถ้าช้าเวลาก็จะยืดออกไปอีก เนื่องจากว่าถ้าเราเรียนจบช้า นั่นก็หมายความว่า อนาคตที่เราจะทำงาน หาเงินมาเลี้ยงดูพ่อแม่เรา ก็ช้าลงไปอีก ด้วยระยะเวลาและสถานะทางการเงินที่บ้าน ก็เริ่มบีบคั้นให้เราต้องเร่งจบให้ไวที่สุด (เราเรียนปริญญาโทนะคะ ...เรื่องเรียนให้จบก็เครียดมากๆแล้ว ใครที่เคยเรียน หรือตกในภาวะเดียวกับเรา น่าจะเข้าใจความรู้สึกเราตอนนี้เนอะ) มาที่เรื่องแฟนคือเรารู้สึกเป็นห่วง ห่วงเค้ามากๆ เพราะต้นปีที่ผ่านมา แม่แฟนเราพึ่งเสียชีวิตกระทันหัน แบบไม่ทันได้เตรียมใจเลย พอรู้ว่าป่วยก็มะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว จากนั้นผ่านมา 3 เดือน ยายที่เค้ารักที่สุดในชีวิต ก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ มาตอนนี้ พ่อเค้าก็รถล้ม อาการหนัก นอนที่โรงพยาบาล เราทั้งเป็นห่วงเค้า อยากให้กำลังใจเค้า เราสงสารเค้าสุดหัวใจ
.
.
.
เราจะจัดการ กับความรู้สึกเช่นนี้อย่างไรดี เวลาที่เครียดหรือมีเรื่องให้คิดมากๆ เราก็ไม่มีพลังจะไปสร้างกำลังใจให้ใครเลย ไม่มีพลังไปเรียน มันหดหู่ไปหมดเลยค่ะ