อาการเบื่อเซ็ง หดหู่ ซึมเศร้า มองตัวเองไม่มีค่า ของคนวัย 50+ จะแก้ไขยังไงดีคะ ( ออกกำลังกาย ? นั่งสมาธิ ? )

หรือมันเกิดจากฮอร์โมนคะ แล้วจะแก้ไขยังไง เพื่อให้ใช้ชีวิตได้เป็นปกติมากที่สุด
จะบอกให้เขาอย่าอยู่เฉยๆ อย่าอยู่นิ่งๆตลอดเวลา ก็คงทำไม่ได้ ถ้าใจยังไม่หยุดนิ่ง

คิดไปก็น่าเห็นใจคนที่อายุเยอะขึ้น เพราะจะเจอปัญหามากขึ้น ทั้งสุขภาพกาย ใจ สังคมสิ่งแวดล้อมที่กลายเป็นของคนอื่น
การพลัดพรากจากคนใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้นๆเรื่อยๆ จากที่สมัยหนุ่มสาวไม่ค่อยเจอ

สังคมของ สว ก็แคบลงๆ มันคงทำให้จิตตกซึมเศร้า ขาดความมั่นใจทั้งในรูปกายที่เหี่ยวย่นไม่เหมือนเดิม ทำอะไรก็เงอะงะ  
ตามเทคโนโลยีไม่ทัน ( อย่างมากก็ได้แค่ LINE   Facebook )
ไหนจะกลัวความเจ็บป่วย กลัวความตาย ทั้งของตัวเอง ของลูกหลาน คนใกล้ชิด ห่วงไปหมด

สรุปแล้ววัยนี้ เขาควรได้รับรางวัลในบั้นปลายชีวิตที่สงบสุข มิใช่หรือ แต่ทำไมปัจจัยต่างๆมันหนุนให้เจอแต่เรื่องหนักๆที่พาจิตตก

หรือว่า มันเป็นความท้าทายในช่วงบั้นปลายของชีวิต  ? แต่เสบียง พละกำลังที่ติดตัวมา มันป้อแป้ลงทุกที

เนอะๆๆๆ