.....ตอนกลางวันไปทำบุญกับเพื่อนในวัด เพื่อนบางคนอยากได้บุญ เลยชวนกันไปซื้อปลาในวัดมาปล่อย ภาวนา อะไรสักอย่างในใจ (ความลับบอกใครไม่ได้)   แน่นอนเมื่อรวมกลุ่มกันกลุ่มใหญ่พอประมาณก็ชวนกันไปกินดินเนอร์หรูๆ นั้นคือหมูกะทะซีฟูทะเล มีกุ้งเป็นๆ ปูเป็นๆ มันช่างหอมหวานชะเหลือเกิน ในบ่อข้างๆมีถังน้ำใส่น้ำแข็ง เพื่อเอาพวกกุ้งปูเป็นๆมาแช่ เพื่อให้มันตายก่อนเอาไป ปิ้งย่าง แต่..... เพื่อนคนนั้นกลับไม่ จับเป็นๆ วางบนเตาย่าง เอาตะเกียบกดมันไว้ กุ้งก็ดิ้นทุรนทุราย จนตาย เพื่อนที่ย่างกุ้งก็ยิ้มแล้วสนุกกับมัน เฮ้อย....ดูดิ มันดิ้นใหญ่เลย อย่าให้มันร่วงลงมาน้า กดมันไว้ๆ ฮ่าๆๆ(ถ้ากุ้งพูดได้คงร้องว่าร้อนๆ  ปล่อยกู  ปล่อยกู) แต่เสียดายมันร้องคนไม่ไ้ดยิน เมื่อมันแดงละ ก็เข้าปากสิ รออะไร แดรกเลย  คำถามคือ เราได้บุญมั้ย กลางวันปล่อยสัตว์ ตอนเย็นฆ่าสัตว์   คนเราก็เหมือนพระเจ้าของพวกสรรพสัตว์ จะบีบก็ตายจะคายก็รอด  เสือดำก็หนึ่งในนั้นที่ คนเราไม่คายแต่บีบมันตายไป  การทำบุญของเรา ขอบเขตมันอยู่ตรงไหน ในโลกไม่มีสีขาวหรือดำสนิท  มีแต่สีเทา โลกสวยกับโลกมึดผสมกันปนกันไป อนิจจัง  คิดว่าคนเราจะยังเกิดมาชาติหน้าเป็นคนอยู่มั้ย คนเราจะผูกขาดเกิดเป็นคน แต่พวก มด หมู เป็ด ไก่ ก็ผูกขาดการเกิดเป็น มด หมู เป็ด ไก่ มั้ย การทำความดีของเราทุกวันนี้ เพื่อหวังชาติหน้า แล้วพวก สัตว์ต่างๆเขาหวังได้มั้ย  เหมือนกุ้งที่ดิ้นทุรนทุรายแล้วตายคาเตาไป เขาจะมีโอกาสเกิดเป็นคน แล้วมาปิ้งให้คนกดมันตายบนเตา หรือไม่  คิดแล้วก็ปลง......