ห่างกับแฟน ทรมานแต่ต้องทน... ต้องทนไปถึงเมื่อไหร่

สวัสดีค่ะ เรากับแฟนคบกันมาไม่นาน แค่ 10 เดือนเอง
ตอนนี้เรากำลังห่างกับแฟนอยู่ ห่างมาได้ 5 วันแล้วค่ะ รู้สึกทรมานมาก อยากโทรไปคุย อยากทักไปหา

ช่วงแรกๆที่คบ ทุกอย่างดีมากเลยค่ะ
มาช่วงหลังๆ เราเครียดงานบ่อยละชอบไปลงที่เขา เขาบอกเขาเครียดเวลาอยู่กะเรา
ด้วยความที่เขาแก่กว่าเรา8ปี เวลาอยู่ด้วยกัน เราก็แอบหวังไว้หน่อยๆว่าเขาจะมีความเป็นผู้ใหญ่ นิ่งๆ ละคอนแทคแคร์เราดี แต่เขากลับมีนิสัยที่เด็กมาก เป็นคนงาายๆ สบายๆ ไม่คืดอะไรเยอะ
เราถูกเลี้ยงมาให้มีความเนี้ยบมากก ฉนั้นพอเขาทำตัวชิวๆ จะมีบางอารมณ์ที่เราหงุดหงิดใส่เขา
รุ้ตัวนะคะ แต่ชอบมารู้ตัวที่หลัง ตอนที่เขาเสียความรู้สึกไปแล้ว
เราตึงเกินไปมาก เราเป็นประเภท perfectionist ที่ต้องการให้ทุกอย่างดีที่สุด ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
อีกอย่าง เวลาอยู่กะเขาเราก็ชอบระแวง มันเป็นเพราะเคยมีเรื่องมือที่3มาก่อนและด้วยความที่แฟนเป็นคนชอบคุยกับผู้หญิงค่ะ แต่เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนตลอดนะคะ แต่ประเด็นมันอยู่ที่.. เวลาเขาคุย เขาชอบ hide ละปิดหารแจ้งเตือนเอาไว้ เห็นผลของเขาคือไม่อยากให้เราไม่สบายใจ แต่ยิ่งทำแบบนี้เรายิ่งไม่สบายใจ
เราชอบไปค้นละเจอ เป็นหลายรอบมากค่ะ
สิ่งที่เราอ่านทำให้เราเจ็บมากค่ะ เขาคุยกะคนอื่นสนุกมาก ไม่เหมือนเวลาคุยกะเราเลย.. เรามีหยอกล้อ เล่นกะเขาตลอดนะ แต่เขาไม่ค่อยตอบโต้อะไเลย มีแต่เราที่เป็นฝ่ายบอกคถ บอกรัก สำหรับเขา เราต้องทวงตลอด..  เราก็นึกว่าเขาเป็นคนแบบนี้ พุดไม่เก่ง แต่พอเราเห็นเขาคุยกะคนอื่น เขามีบอก คิดถึง บอกอยากเจอ มีหยอด มีอ่อย.. เราเจ็บจริงๆ
วันนั้นเราไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกเลิก เขาบอกว่าเขาเข้าใจ เขาผิดเอง แต่เขาไม่ง้อเรา เขาบอกว่าเขาสงสารเรา เขาอยากปล่อยเราไป เพราะเขาเห็นเราร้องไห้หนักมาก
วันถัดไป เราโกรธอยู่ แต่เราก็ยังคิดถึง เลยเป็นฝ่ายโทรไปคุย เราถามเขาว่าจะเอายังไง เขาบอกตามใจเรา เราถามทุกอย่าง เหตุผลต่างๆนาๆ
เขาบอกว่าที่เขาคุยเล่นกะเพื่อนแบบนี้อ่ะ เป็นปกติของเขา เขาเครียดเวลาอยู่กะเรา เขาไม่กล้าเล่นกะเรา เขารักเรานะ แต่การอยู่กะเราทำให้เขาเครียด
พูดงี้ ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่

จากนั้นเราก็เลยตัดสินใจห่าง เขาบอกว่าเขาจะให้เวลาเราคิด ให้เวลาเราอยู่คนเดียว ให้พักให้หายเครียด เพราะเขาคิดว่าเป็นเพราะนิสัยของเขา เวลาเราอยู่กะเขา ทำให้เราเครียด

เราก็โอเค เราตัดสินใจห่าง พยายามทำใจให้สบาย พยายามปล่อยวาง ยิ้มตลอดเวลา ไม่เครีดกับอะไรง่ายๆ ไม่หงุดหงิดง่าย คิดบวกเข้าไว้

แต่เมื่อห่างกันได้5วันแล้ว พูดตามตรง เราก็สบายใจขึ้นนะคะ ไม่เครียด อยู่ชิวๆ
แต่เรากลับมีความคิดด้านลบโจมตี เรากลัวความห่างทำให้เขาไปมีคนอื่น เรากลัวห่างละเขาก็คิดได้ว่าไม่มีเราบ่นเขาละเขาสบายใจกว่า
เรากลัวไปหมดเลย อยากทักไป อยากโทรไป แต่ก็พยายามใจแข็ง

เรามีส่วนผิด เขาก็มีสวนผิด
ความผิดเหล่านี้ เกิดจากนิสัยส่วนตัว
แต่เราพร้อมแก้ให้เขา บางทีเราก็มีหลุด ไม่รู้ตัว
เราควรห่างกะเขาไปถึงอีกเมื่อไหร่
เราควรปล่อยคนแบบนี้ไปมั้ย
เราทำยังไงดีคะ