โดนสามีไล่ ควรไปดีมั้ยคะ??

เราเป็นคน ตจว.ค่ะ หรือเรียกว่าคนละภาคเลยก็ว่าได้ เราพลาดท้องตอนอายุ 15 ค่ะ คือเราไม่ได้ตั้งใจจะมีน้องเลย พ่อกับแม่เลี้ยงเราไม่โอเคด้วย พ่อกะแม่แท้ๆแยกทางกันตั้งแต่เราอยู่อนุบาล ไม่เคยติดต่อแม่ได้เลย เราเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของแม่บุญธรรม วันนึงเราจึงออกมาอยู่กับพ่อแท้ๆ ตอนนั้นที่รู้ว่าท้อง ไม่เสียใจนะคะ เพราะลึกๆคือรู้อยู่แล้วว่าน้องต้องมาแน่ๆ เราไม่กล้าบอกพ่อจนกระทั่ง อายุครรภ์ 2 เดือน แม่แฟนกลัวว่าท้องจะใหญ่ขึ้นเลยโทรมาบอกแม่เลี้ยงเราว่า ลูกเค้าทำเราท้อง เหมือนจะดีนะคะ แต่... เราไม่ได้มีความสุขเลย แรกๆมาอยุบ้านแฟน พ่อแม่แฟนโอเคนะคะ แต่พี่สาวแฟนเหมือนเค้าไม่ชอบเรา ด้วยความอายุน้อยกว่า เราไม่กล้าที่จะอะไรมากมาย
...ก่อนเราจะคลอดลูก แฟนเราดีมากค่ะ ปกป้องดีมาก แต่...พอหลังจากที่เราคลอดลูกทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิม ลูกเราคลอดมาวันแรก เราไม่มีน้ำนม ลูกไม่ดูดเลยตัวเหลือง เราร้องไห้เสียใจที่ทำให้ลูกต้องอบ แฟนด่าเรากลางสายตาคนมากมาย ทั้งคนไข้ หรือญาติของเตียงข้างๆยังต้องหันมามอง ก็เราไม่เคยมีลูกเนาะ ก็ร้องไห้เป็นธรรมดา หลังจากนั้น อะไรๆก็เริ่มเปลี่ยน แผลจากการคลอดยังไม่หายดี ก็ต้องลุกขึ้นทาซักผ้าของแฟน ของตัวเอง ของลูก ไหนจะงานบ้าน เราบอกเราทำไม่ไหวยังเจ็บแผล เขาก็หาว่าเราขี้เกียจ อันนี้แฟนมาบอกให้ฟังว่าพ่อพูด ส่วนตัวเราเป็นคนขี้น้อยใจอยู่แล้ว ก็ยิ่งเสียใจขึ้นไปอีก แล้วที่น้อยใจมากที่สุดคือ พี่สาวแฟนว่าเราหลายอย่าง แล้วก็ไม่ได้พูดต่อหน้า คือเค้าจะไปพูดกันเฉพาะ พ่อแม่แล้วก็แฟนเรา เราก็เหมือนอากาศ พี่เขย คือแฟนของพี่สาวแฟนเรา เค้าก็รับไม่ได้กับสิ่งเหล่านี้ คือ เอาง่ายๆ พี่เขยกับน้องสะใภ้อย่างเราไม่มีตัวตน พี่เขยเราเลยตัดสินใจหย่ากับพี่สาวแฟนเรา ตั้งแต่ลูกเค้าลืมตาดูโลกไม่ถึงเดือน ลูกเรากับลูกพี่สาวแฟนห่างกัน 6 เดือนค่ะ ตอนเค้าคลอดน้อง เรากับแฟนก็ไปดูแลตลอด ลูกเค้าเราก็เป็นคนเลี้ยง (ย้อนกลับไปดูกระทู้เก่าเราได้ค่ะ) จนตอนนี้ทุกอย่างเริ่มแย่ลง เราทำอะไร หรือไม่ทำอะไรก็เหมือนจะดูเกะกะเค้าไปหมด มีอยุวันหนึ่งเราทะเลาะกับแฟน หนักมาก หลังจากนั้น 1 วันเราก็อยุกันปกติ เราไม่เคยบาดหมางกับพี่สาวแฟนนะคะ แม้กระทั่งตอนผัวทิ้งเราก็ช่วยปลอบ ลูกเค้าเราก็เลี้ยง แต่แบบ...เค้าโพสต์ด่าเราทางเฟสบุ๊ค เค้าไม่เอ่ยชื่อค่ะ แต่เราเดาออกว่าด่าเรา เราก็รูปลูก โพสต์ขายของปกติ นางก็ยังโพสต์ด่าเราอีก ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันกับแฟน แฟนเราเป็นคนเอ่ยปากไล่เราให้กลับบ้านตลอด แต่ไม่ยอมให้ลูกกับเรา เราก็ทนมาตลอด เจอคำด่า คำว่า คำไล่ ตลอด แต่เราเป็นห่วงลูก สงสารลูก เราจึงไม่ไปไหน แต่เราเริ่มท้อแล้วค่ะ เราไม่ไหวแล้วจริงๆ คืนนี้ก็เหมือนกัน แฟนเรานอนหลับไปแล้ว ลูกเรานอนดิ้น เรากลัวลูกตกที่นอน ปัจจุบันน้องอายุ 9 เดือนแล้วค่ะ น้องดิ้นแล้วขาไปเตะถูกแฟน แฟนเราทำหน้าไม่พอใจใส่ ลูกร้องก็ทำเป็นรำคาญ เราอยากไปจังเลยค่ะ แต่เราอยากให้ลูกมีทั้งพ่อแม่ ไม่อยากให้เหมือนชีวิตเรา เค้าเอาเรากับเมียเก่าเค้ามาเปรียบเทียบกัน นั่นคือสิ่งที่เรารับไม่ได้ แม่เค้าเอาเรากะพี่สาวแฟนมาเปรียบเทียบว่าเราสบายกว่า เราสบายตรงไหนคะ ไหนงานบ้าน ไหนลูก ไหนของจะต้องขาย จะตเองไปส่ง ข้าวเราได้กินแค่มื้อเดียว เพราะไม่มีใครดูลูกให้ ลูกก็ซนตามประสา ต้องเฝ้าตลอดเวลา ทำทุกอย่าง เพราะจบแค่ ม.3 ถ้าไม่ดิ้นรนจะเอาเงินไหน ซื้อนมให้ลูก เราคิดแค่นี้ แต่ดูที่เค้าเอาเราไปเปรียบเทียบกันสิคะ พี่สาวแฟนเป็นครู เป็น พนง.ราชการ ลูกก็ไม่ต้องเลี้ยง แม่เลี้ยงให้ อะไรก็ไม่ต้องทำ ใช้แค่นร.ทำให้ก็จบ แต่เรา เราต้องดิ้นรนเอาเองทุกอย่าง งานบ้านไม่ทพก็กลัวพ่อผัวด่า แต่โชคดีค่ะที่เราได้พ่อผัวดี จะทำอะไร จะกินอะไรนึกเราเสมอ ถ้าว่างจากงานก็เอาลูกไปเลี้ยงให้ แต่เราก็ทนอยุแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกค่ะ เราพูดกับเสมอ เป็นลูกแม่ต้องอดทน เราสงสารลูกค่ะ ถ้าวันนึงเค้าไม่มีเรา เค้าจะอยุยังไง ใครจะพานอน ใครจะเอานมให้กิน ใตรจะเปลี่ยนแพมเพิสตอนดึกๆให้ เราท้อ เราหมดหวังในทุกๆสิ่งเลยค่ะ เรากับลูกเป็นเหมือนอากาศ ไม่มีใครเห็น ไม่มีตัวตน😭 ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจบนะคะ เราจะทนเพื่อลูก แคร์ลูกแค่นั้นพอค่ะ😢 เราผิดหวังจริงๆ ถ้าเลือกย้อนเวลากลับไปได้ จะเรียนให้จบ เพื่อวันหนึ่งลูกจะได้สบาย มีพรเอมทุกๆอย่างเหมือนคนอื่น💟