พี่ที่เรากำลังจะฟังเรื่องเล่านั้นขอสงวนชื่อว่า พี่เอ ศึกษาอยู่โรงเรียนมัธยมในตัวเมืองลพบุรี เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ตั้งอยู่ติดถนนหน้าโรงเรียนจะเป็นสะพานข้ามทางรถไฟ
พี่เอ พึ้งขึ้น ม.4 ทำให้ไม่รู้เรื่องกิจกรรมทางโรงเรียนมากเพราะตอน ม.1-ม.3
พี่เอเป็นคนไม่เอาใจใส่ในเรื่องพวกนี้เลยพอขึ้น ม.ปลาย เลยเป็นความหวังของพ่อแม่มากขึ้น
และต้นเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์น่ากลัวเกิดขึ้นคือ เสียงประกาศของทางห้องประชาสัมพันธ์ดังขึ้น
ตือ ตื้อ ตือ วันนี้คือวันที่13วันพฤหัส สัปดาห์หน้า วันที่18 วันอังคารจะมีกีฬาสีขอให้หัวหน้าสีแต่ละสีไปจัดทำแสตนของสีตัวเองให้สวยงาม ส่วนรายละเอียดต่างๆถามเพิ่มเติมได้จากที่ปรึกษาของแต่ละห้องนะครับ ตือ ตื้อ ตือ
สิ้นเสียงประชาสัมพันธ์ ทุกคนต่างดีใจที่จะมีกีฬาสีพร้อมด้วยเสียงซุบซิบตามมามากมาย สำหรับพี่เอมันคือเรื่องธรรมดามาก
พี่เอ บอกกับตัวเองว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับกีฬาสีนี้แน่นอนเพราะว่ามันเหนื่อยวุ่น
วายและส่วนตัวเป็นไม่ค่อยมีเวลาด้วย
เย็นวันนั้นคาบโฮมรูมอาจารย์ที่ปรึกษาของพี่เอเป็นแม่สีของสีที่ พี่เอ อยู่ทำให้อาจารย์สามารถตัดสินใจเรื่องสีได้ทั้งหมด
เอ! กีฬาสีปีนี้ เอ มีน ติว ดิฟ ป้าย ดูแลเรื่องแสตนส่วนเรื่องเงินทางโรงเรียนให้สีละ10,000บาท ทางนี้พี่ ม.5 ม.6 จะดูแลเองพี่เค้าซื้อของมาให้ก็ทำให้ดีนะ
สีเราต้องสวยกว่าสีอื่นๆเข้าใจ!!
เข้าใจคร้าบๆๆๆคุนๆๆๆครูๆๆๆ
หมดคาบโฮมรูมพี่เอบอกตรงๆว่าโคตรโกรธและหงุดหงิดมากถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นกูด้วย
เย็นวันศุกร์พี่เอได้คุยกับเพื่อนๆทั้ง4คนว่าจะมานอนโรงเรียนกัน เพราะว่าทำๆเสร็จๆแป็บเดียวทุกคนเลยนัดกันมาโรงเรียนเวลา5โมงเย็น มีเวลาเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว1ชั่วโมง
พี่เอบอกว่าก่อนหน้านั้นที่จะคุยกับเพื่อนเรื่องนอนโรงเรียน คิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องนอนโรงเรียนแน่ จึงไปขอกุญแจประตูโรงเรียนจากยาม ยามทำหน้าไม่สบายใจก่อนจะยื่นกุญแจให้แล้วพูดว่า
เวลาหลัง5ทุ่มไปแล้วพวกเอ็งทั้ง5คนจดต้องรีบเข้านอนไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ต้องเข้านอน แล้วนี้กุญแจห้องพักนอนในห้องพระนะอาคาร4(ตึกนี้อยู่หน้า ร.ร) ชั้น2 ห้องพระ ห้ามนอนที่อื่นต้องที่นี่ที่เดียว โอเครนะ
พี่เอคิดว่าแกคงจะเป็นห่วงพวกเรามากที่ต้องนอนโรงเรียนเพราะเเกก็อายุ มากอาจจะหัวหมอไปหน่อยก็ได้
เพื่อนในห้องถามพี่เอว่านอนโรงเรียนทำไมปกติเค้าไม่ให้เด็กมานอนโรงเรียนนะสีอื่นก็ไม่เห็นมานอนกัน พี่เอก็ยืนยันคำเดิมว่าจะนอน เพื่อนเลยบอกว่านอนที่นี่ระวังตัวกันหน่อยนะ
เวลาล่วงไปถึง4โมงครึ่งทุกคนมาก่อนเวลาพอมาหน้าประตูหน้าโรงเรียนไม่มียามอยู่ทุกคนสงสัยว่าทำไมวันนี้ลุงแกกลับบ้านไวจัง
แต่พี่เอไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจเลยชวนกันเอาของไปเก็บพอเก็บของเสร็จก็ชานกันไปกินข้าวและซื้อของทำแสตนเวลานั้นมีงานวันเกิดเพื่อนด้วยจึงพากันไปงานวันเกิดเพื่อน กว่าจะกลับมาประมาณ2ทุ่มแล้ว
เลยตกลงว่าจะนั้งทำงานกันใต้อาคาร4
บริเวณบันไดทางขึ้นอาคารเวลานี้ถ้าทุกคนหยุดคุยกันมันเงียบมากใต้อาคารไฟก็จำกัดอากาศก็ดีแต่ หัวโจกอย่างไอ้ติวกับไอ้ดีฟทำให้บรรยากาศไม่เงียบมาก
นั้งทำงานไปด้วยเล่นไปด้วยจนถึงเวลา4ทุ่มครึ่งพี่เอบอกว่าปวดหลังมากๆงานก็คืบหน้าไปมากเลยพอใจนิดนึง
5ทุ่มครึ่งปึบมีเสียงคนโทรเข้ามาคือยามนั้นเองน้ำเสียงลุกลนมาก
พี่เอ:ฮัลโหลน้า
ยาม:พวกเอ็งทำไรอยู่รีบเข้านอนสิ
พี่เอ:กำลังจะเก็บของครับ
ยาม:ไม่ต้องเก็บแล้วรีบๆๆเข้าห้องพระเลยของพวกกระดาษก็หาของทับไว้ส่วนสีนะเก็บให้หมด
พี่เอ:ครับๆเดียวผมจะชวนเพื่อขึ้นไปนอนครับ
ยาม:ถ้าพวกเอ็งไม่รีบขึ้นไปนะพวกเอ็งเป็นไรกันน้าช้วยอะไรไม่ได้นะ
สิ้นสุดการโทรผมรีบชวนเพื่อนขึ้นไปนอน แต่พวกมันก็ถามผมว่ารีปไปใหนจนผมบอกว่าค่อยอธิบายถึงจะขึ้นมากัน
ผมมาถึงห้องพระต่างคนก็เงียบนอนเล่นโทรสัพแล้วหลับกันไปทุกคนหลับ แต่พี่เอไม่หลับเพราะว่าเป็นคนไม่คุ้นที่เลยหลับไม่ลงพี่เอเปิดโทรสัพดูเวลาตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว เลยนอนเล่นไปเรื่อยจนจะเคลิ้มหลับแต่แล้ว.
ก็ได้ยินเสียงคนใส่รองเท้าคอมเแบตเดินหนักๆขึ้นบันไดมาพี่เอคิดในใจว่ากูปิดประตูทางขึ้นอาคารแล้วนะใคร มาเดินเล่นตอนนี้ แต่เสียงมันดังมากๆก้องอาคารเลยเพราะว่าเวลานั้นเงียบมากแต่แล้วเสียงมันก็มาหยุดหน้าห้องพระก่อนจะมีเสียงหมาหอนตามมา
[รอหน่อยน๊าา]EP.2
มีอะไรผิดพลาดก็บอกได้นะใครมีประสบการณ์อะไรก็บอกได้นะ
[กีฬาสีผีหลอก]เรื่องเล่าจากรุ่นพี่EP. 1
พี่เอ พึ้งขึ้น ม.4 ทำให้ไม่รู้เรื่องกิจกรรมทางโรงเรียนมากเพราะตอน ม.1-ม.3
พี่เอเป็นคนไม่เอาใจใส่ในเรื่องพวกนี้เลยพอขึ้น ม.ปลาย เลยเป็นความหวังของพ่อแม่มากขึ้น
และต้นเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์น่ากลัวเกิดขึ้นคือ เสียงประกาศของทางห้องประชาสัมพันธ์ดังขึ้น
ตือ ตื้อ ตือ วันนี้คือวันที่13วันพฤหัส สัปดาห์หน้า วันที่18 วันอังคารจะมีกีฬาสีขอให้หัวหน้าสีแต่ละสีไปจัดทำแสตนของสีตัวเองให้สวยงาม ส่วนรายละเอียดต่างๆถามเพิ่มเติมได้จากที่ปรึกษาของแต่ละห้องนะครับ ตือ ตื้อ ตือ
สิ้นเสียงประชาสัมพันธ์ ทุกคนต่างดีใจที่จะมีกีฬาสีพร้อมด้วยเสียงซุบซิบตามมามากมาย สำหรับพี่เอมันคือเรื่องธรรมดามาก
พี่เอ บอกกับตัวเองว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับกีฬาสีนี้แน่นอนเพราะว่ามันเหนื่อยวุ่น
วายและส่วนตัวเป็นไม่ค่อยมีเวลาด้วย
เย็นวันนั้นคาบโฮมรูมอาจารย์ที่ปรึกษาของพี่เอเป็นแม่สีของสีที่ พี่เอ อยู่ทำให้อาจารย์สามารถตัดสินใจเรื่องสีได้ทั้งหมด
เอ! กีฬาสีปีนี้ เอ มีน ติว ดิฟ ป้าย ดูแลเรื่องแสตนส่วนเรื่องเงินทางโรงเรียนให้สีละ10,000บาท ทางนี้พี่ ม.5 ม.6 จะดูแลเองพี่เค้าซื้อของมาให้ก็ทำให้ดีนะ
สีเราต้องสวยกว่าสีอื่นๆเข้าใจ!!
เข้าใจคร้าบๆๆๆคุนๆๆๆครูๆๆๆ
หมดคาบโฮมรูมพี่เอบอกตรงๆว่าโคตรโกรธและหงุดหงิดมากถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นกูด้วย
เย็นวันศุกร์พี่เอได้คุยกับเพื่อนๆทั้ง4คนว่าจะมานอนโรงเรียนกัน เพราะว่าทำๆเสร็จๆแป็บเดียวทุกคนเลยนัดกันมาโรงเรียนเวลา5โมงเย็น มีเวลาเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว1ชั่วโมง
พี่เอบอกว่าก่อนหน้านั้นที่จะคุยกับเพื่อนเรื่องนอนโรงเรียน คิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องนอนโรงเรียนแน่ จึงไปขอกุญแจประตูโรงเรียนจากยาม ยามทำหน้าไม่สบายใจก่อนจะยื่นกุญแจให้แล้วพูดว่า
เวลาหลัง5ทุ่มไปแล้วพวกเอ็งทั้ง5คนจดต้องรีบเข้านอนไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ต้องเข้านอน แล้วนี้กุญแจห้องพักนอนในห้องพระนะอาคาร4(ตึกนี้อยู่หน้า ร.ร) ชั้น2 ห้องพระ ห้ามนอนที่อื่นต้องที่นี่ที่เดียว โอเครนะ
พี่เอคิดว่าแกคงจะเป็นห่วงพวกเรามากที่ต้องนอนโรงเรียนเพราะเเกก็อายุ มากอาจจะหัวหมอไปหน่อยก็ได้
เพื่อนในห้องถามพี่เอว่านอนโรงเรียนทำไมปกติเค้าไม่ให้เด็กมานอนโรงเรียนนะสีอื่นก็ไม่เห็นมานอนกัน พี่เอก็ยืนยันคำเดิมว่าจะนอน เพื่อนเลยบอกว่านอนที่นี่ระวังตัวกันหน่อยนะ
เวลาล่วงไปถึง4โมงครึ่งทุกคนมาก่อนเวลาพอมาหน้าประตูหน้าโรงเรียนไม่มียามอยู่ทุกคนสงสัยว่าทำไมวันนี้ลุงแกกลับบ้านไวจัง
แต่พี่เอไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจเลยชวนกันเอาของไปเก็บพอเก็บของเสร็จก็ชานกันไปกินข้าวและซื้อของทำแสตนเวลานั้นมีงานวันเกิดเพื่อนด้วยจึงพากันไปงานวันเกิดเพื่อน กว่าจะกลับมาประมาณ2ทุ่มแล้ว
เลยตกลงว่าจะนั้งทำงานกันใต้อาคาร4
บริเวณบันไดทางขึ้นอาคารเวลานี้ถ้าทุกคนหยุดคุยกันมันเงียบมากใต้อาคารไฟก็จำกัดอากาศก็ดีแต่ หัวโจกอย่างไอ้ติวกับไอ้ดีฟทำให้บรรยากาศไม่เงียบมาก
นั้งทำงานไปด้วยเล่นไปด้วยจนถึงเวลา4ทุ่มครึ่งพี่เอบอกว่าปวดหลังมากๆงานก็คืบหน้าไปมากเลยพอใจนิดนึง
5ทุ่มครึ่งปึบมีเสียงคนโทรเข้ามาคือยามนั้นเองน้ำเสียงลุกลนมาก
พี่เอ:ฮัลโหลน้า
ยาม:พวกเอ็งทำไรอยู่รีบเข้านอนสิ
พี่เอ:กำลังจะเก็บของครับ
ยาม:ไม่ต้องเก็บแล้วรีบๆๆเข้าห้องพระเลยของพวกกระดาษก็หาของทับไว้ส่วนสีนะเก็บให้หมด
พี่เอ:ครับๆเดียวผมจะชวนเพื่อขึ้นไปนอนครับ
ยาม:ถ้าพวกเอ็งไม่รีบขึ้นไปนะพวกเอ็งเป็นไรกันน้าช้วยอะไรไม่ได้นะ
สิ้นสุดการโทรผมรีบชวนเพื่อนขึ้นไปนอน แต่พวกมันก็ถามผมว่ารีปไปใหนจนผมบอกว่าค่อยอธิบายถึงจะขึ้นมากัน
ผมมาถึงห้องพระต่างคนก็เงียบนอนเล่นโทรสัพแล้วหลับกันไปทุกคนหลับ แต่พี่เอไม่หลับเพราะว่าเป็นคนไม่คุ้นที่เลยหลับไม่ลงพี่เอเปิดโทรสัพดูเวลาตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว เลยนอนเล่นไปเรื่อยจนจะเคลิ้มหลับแต่แล้ว.
ก็ได้ยินเสียงคนใส่รองเท้าคอมเแบตเดินหนักๆขึ้นบันไดมาพี่เอคิดในใจว่ากูปิดประตูทางขึ้นอาคารแล้วนะใคร มาเดินเล่นตอนนี้ แต่เสียงมันดังมากๆก้องอาคารเลยเพราะว่าเวลานั้นเงียบมากแต่แล้วเสียงมันก็มาหยุดหน้าห้องพระก่อนจะมีเสียงหมาหอนตามมา
[รอหน่อยน๊าา]EP.2
มีอะไรผิดพลาดก็บอกได้นะใครมีประสบการณ์อะไรก็บอกได้นะ