สวัสดี ตอนนี้เรากำลังสงสัยใจตัวเองว่าเราป่วยรึป่าว???
ตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่าเรา พยายามเอาตัวเองออกจากคนรอบข้าง คือ เราไม่อยากตอบแชทเพื่อน มันโทรมาเราก็ไม่อยากคุย
เป็นกับเพื่อนทุกคน แม้แต่แฟนก็ไม่ตอบ แต่เราคิดถึงเหมือนเดิมนะ รู้สึกแบบไม่พร้อมที่จะเจอใคร
เราปิดการใช้งานเฟสบุ๊ค อินสตราแกรม ทวิตเตอร์
แต่เราฟังเพลงตล
เรารู้สึกว่าเหนื่อย เรารู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับงานที่อยู่ เรารู้สึกว่าเหนื่อย เราเหนื่อย แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเหนื่อยเรื่องอะไร มันทำให้เราอยากนอนตลอดเวลา แล้วก็หลับ หลับไปง่ายๆเลย
ทุกครั้งเวลาเราคุยกับพี่ที่ทำงาน คุยกันเรื่องตลกๆ เราหัวเราะออกมา แต่กลับถามตัวเองว่ามัน"รู้สึกตลกจริงๆหรอหรือแค่หัวเราะเพราะคนอื่นหัวเราะ" เราตอบตัวเองไม่ได้
มันทีหลายอย่างที่เราไม่รู้จะอธิบายยังไง เราโทษตัวเองในทุกเรื่อง เรื่องที่ไม่น่าโทษตัวเอง เราฟังเพลงใส่หูฟังเกือบจะตลอดทั้งวัน เรารู้สึกเหมือนเราแบกโลกไว้ทั้งใบ ทั้งๆที่ไม่แบกก็ได้ แต่เราไม่รู้ว่าจะเลิกแบกยังไง เราคิดจะละทิ้งงานที่ทำอยู่แต่ความรับผิดชอลยังพอมีเลยไม่กล้าทิ้ง เลยคิดจะจากโลกนี้ไปแต่เรากลัวพ่อจะผิดหวังในตัวเรา
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ เราแบกมันมานานพอสมควรแล้ว เราควนไปพบจิตแพทย์อย่างที่เพื่อนเคยแนำนำไหม หรือความจริงเราไม่ได้ป่วย เราสับสนไปหมดว่าควรทำยังไงดี
สับสน สงสัย สุขภาพจิต
ตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่าเรา พยายามเอาตัวเองออกจากคนรอบข้าง คือ เราไม่อยากตอบแชทเพื่อน มันโทรมาเราก็ไม่อยากคุย
เป็นกับเพื่อนทุกคน แม้แต่แฟนก็ไม่ตอบ แต่เราคิดถึงเหมือนเดิมนะ รู้สึกแบบไม่พร้อมที่จะเจอใคร
เราปิดการใช้งานเฟสบุ๊ค อินสตราแกรม ทวิตเตอร์
แต่เราฟังเพลงตล
เรารู้สึกว่าเหนื่อย เรารู้ว่ามันไม่เกี่ยวกับงานที่อยู่ เรารู้สึกว่าเหนื่อย เราเหนื่อย แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเหนื่อยเรื่องอะไร มันทำให้เราอยากนอนตลอดเวลา แล้วก็หลับ หลับไปง่ายๆเลย
ทุกครั้งเวลาเราคุยกับพี่ที่ทำงาน คุยกันเรื่องตลกๆ เราหัวเราะออกมา แต่กลับถามตัวเองว่ามัน"รู้สึกตลกจริงๆหรอหรือแค่หัวเราะเพราะคนอื่นหัวเราะ" เราตอบตัวเองไม่ได้
มันทีหลายอย่างที่เราไม่รู้จะอธิบายยังไง เราโทษตัวเองในทุกเรื่อง เรื่องที่ไม่น่าโทษตัวเอง เราฟังเพลงใส่หูฟังเกือบจะตลอดทั้งวัน เรารู้สึกเหมือนเราแบกโลกไว้ทั้งใบ ทั้งๆที่ไม่แบกก็ได้ แต่เราไม่รู้ว่าจะเลิกแบกยังไง เราคิดจะละทิ้งงานที่ทำอยู่แต่ความรับผิดชอลยังพอมีเลยไม่กล้าทิ้ง เลยคิดจะจากโลกนี้ไปแต่เรากลัวพ่อจะผิดหวังในตัวเรา
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ เราแบกมันมานานพอสมควรแล้ว เราควนไปพบจิตแพทย์อย่างที่เพื่อนเคยแนำนำไหม หรือความจริงเราไม่ได้ป่วย เราสับสนไปหมดว่าควรทำยังไงดี