เมื่อการกินที่ทำให้น้ำหนักขึ้นไม่ได้ขึ้นกับ แคลลอรี่ แต่ขึ้นกับการตอบสนองของฮอร์โมน ถ้าเข้าใจก็สามารถลดความอ้วนได้ไม่ยาก
แปลจากช่วยเริ่มต้นของรายการ
https://www.youtube.com/watch?v=jXXGxoNFag4
เป็นข้อมูลจาก Dr. Jason Fung เกี่ยวกับที่จริงแล้วระบบแคลลอรี่ ไม่มีอยู่จริงแต่เป็นเรื่องของการตอบสนองของ Hormone
ช่วงที่เราเรากินอาหาร ร่างกายของเราก็จะเก็บสะสมพลังงานจากอาหาร เพื่อที่จะถูกใช้ในเวลาที่คุณไม่ได้กินอาหาร
ช่วงที่เราไม่ได้กินอาหาร ระดับฮอร์โมนอินซูลินจะตกลง และร่างกายก็จะใช้และเผาผลาญพลังงานจากอาหารที่เราเก็บไว้จากช่วงตอนที่เรากินอาหาร
นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงไม่ตายในช่วงเวลาที่เราหลับทุกๆคืน และนั้นก็พอจะตอบได้ว่าเราไม่จำเป็นต้องกินมัฟฟิ่นทุกๆ 2 ชั่วโมงสำหรับการมีชีวิตอยู่รอด และมันอยู่รอดได้จริงๆนะถึงแม้เราไม่ได้กินขนมทุกๆ 2 ชั่วโมง
มาลองคิดกันว่าถ้าเรากิน 10 ครั้งนวันหนึ่ง(รวมการกินขนมและกาแฟและผลไม้ระหว่างวัน)แทนที่จะกินแค่ 3 ครั้ง
การกิน 10 ครั้งนั้นจะเป็นการบอกร่างกายว่าเก็บสะสมพลังงาน สะสมไขมัน สะสมพลังงาน สะสมไขมัน ทั้งวัน
เลยไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเราถึงอ้วน เพราะเราคอยบอกให้ร่างกายของเราเก็บสะสมพลังงานและเก็บสะสมไขมัน
ถ้าคุณต้องการเผาผลาญไขมันคุณต้องบอกร่างกายของคุณให้เริ่มที่จะเผาผลาญไขมัน เผาผลาญไขมัน และนั้นเป็นเรื่องของฮอร์โมน hormonal signal ที่จะบอกให้เก็บหรือให้เผา
มันไม่ใช่เรื่องแคลลอรี่ caloric signal มันเป็นเรื่องของฮอร์โมนhormonal signal
และนั้นคือเราต้องทำให้ระดับอินซูลินตกลง เพราะว่าเมื่อระดับอินซูลินตก
ร่างกายของเราก็จะเริ่มที่จะนำไกลโคเจน glycogen มาเผาเป็นพลังงาน
และร่างกายของเราก็จะเริ่มนำไขมันในร่างกาย body fat มาเผาเป็นพลังงานด้วย
แต่ถ้าคุณทำให้ระดับอินซูลินสูงร่างกายของคุณก็จะไม่มีโอกาสที่จะจะนำไกลโคเจน glycogen มาเผา หรือ นำไขมันในร่างกาย body fat มาเผา
ดังนั้นคุณจะเห็นว่าอินซูลิน คือตัวการสำคัญในการส่งสัญญาญว่าจะให้เก็บพลังงาน หรือจะให้เผาผลาญพลังงาน
และนี่คือปัญหาของคนที่เป็นเบาหวานส่วนมากในปัจจุบัน (type 2 diabetes) เพราะร่างกายของคนเหล่านี้
มีสภาวะดื้อต่ออินซูลิน และทำให้คนที่เป็นเบาหวานกลุ่มนี้มีอินซูลินสูงมากๆในเลือดตลอดเวลา(เสริมคือสูงกว่าคนธรรมถึง6-7เท่า) และนั้นทำให้ยากมากที่จะลดน้ำหนักกับคนที่เป็นเบาหวานประเภทสอง
สำหรับตัวอย่าง เมื่อคุณเริ่มที่จะมีน้ำหนักสูงขึ้นตั้งแต่อายุ 20 ปี และตอนนี้อายุคุณคือ 60 ปี นั้นแปลว่าคุณมีภาวะดื้ออินซูลินติดต่อกันมา 40 ปี
และตอนนี้คุณพยามที่ทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพเพื่อลดระดับภาวะดื้ออินซูลิน และหรือเพื่อจะลดความอ้วน นั้นคุณกำลังจะต้องต่อสู้กับภาวะดื้ออินซูลินติดต่อกันมาหลายสิบปี
นั้นเป็นเหตุผลว่าโรคอ้วนหรือเบาหวานนั้นยังขึ้นกับเวลาของสภาวะดื้ออินซูลิน และถ้าระยะเวลายิ่งนานนั้นก็จะยิ่งยากมากที่จะรักษาหรือทำให้มันกลับมาปกติ
และนั้นแสดงว่าความเชื่อเรื่องทฤษฎีเกี่ยวกับแคลอรี่ ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับโรคอ้วนหรือเบาหวาน
อีกตัวอย่างถ้าคุณมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น 5 กิโลกรัมจากตอนปัจจุบันนี้ คุณจะลดน้ำหนักลงได้อย่างง่ายดาย
แต่ถ้าบางคนอายุ 65 ปีและจะลดน้ำหนักลง 5 กิโลกรัมนั้นจะยากมากเพราะเค้ามี 5 กิโลกรัมนี้อยู่กับเค้ามานาน
และนั้นคือปัญหาเรื้อรังของการปรับลดน้ำหนักของคนบางคน
ปล. นี่แปลแค่ช่วง High light เท่านั้น
เมื่อการกินที่ทำให้น้ำหนักขึ้นไม่ได้ขึ้นกับ แคลลอรี่ แต่ขึ้นกับการตอบสนองของฮอร์โมน ถ้าเข้าใจก็สามารถลดความอ้วนได้ไม่ยาก
แปลจากช่วยเริ่มต้นของรายการ
https://www.youtube.com/watch?v=jXXGxoNFag4
เป็นข้อมูลจาก Dr. Jason Fung เกี่ยวกับที่จริงแล้วระบบแคลลอรี่ ไม่มีอยู่จริงแต่เป็นเรื่องของการตอบสนองของ Hormone
ช่วงที่เราเรากินอาหาร ร่างกายของเราก็จะเก็บสะสมพลังงานจากอาหาร เพื่อที่จะถูกใช้ในเวลาที่คุณไม่ได้กินอาหาร
ช่วงที่เราไม่ได้กินอาหาร ระดับฮอร์โมนอินซูลินจะตกลง และร่างกายก็จะใช้และเผาผลาญพลังงานจากอาหารที่เราเก็บไว้จากช่วงตอนที่เรากินอาหาร
นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงไม่ตายในช่วงเวลาที่เราหลับทุกๆคืน และนั้นก็พอจะตอบได้ว่าเราไม่จำเป็นต้องกินมัฟฟิ่นทุกๆ 2 ชั่วโมงสำหรับการมีชีวิตอยู่รอด และมันอยู่รอดได้จริงๆนะถึงแม้เราไม่ได้กินขนมทุกๆ 2 ชั่วโมง
มาลองคิดกันว่าถ้าเรากิน 10 ครั้งนวันหนึ่ง(รวมการกินขนมและกาแฟและผลไม้ระหว่างวัน)แทนที่จะกินแค่ 3 ครั้ง
การกิน 10 ครั้งนั้นจะเป็นการบอกร่างกายว่าเก็บสะสมพลังงาน สะสมไขมัน สะสมพลังงาน สะสมไขมัน ทั้งวัน
เลยไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเราถึงอ้วน เพราะเราคอยบอกให้ร่างกายของเราเก็บสะสมพลังงานและเก็บสะสมไขมัน
ถ้าคุณต้องการเผาผลาญไขมันคุณต้องบอกร่างกายของคุณให้เริ่มที่จะเผาผลาญไขมัน เผาผลาญไขมัน และนั้นเป็นเรื่องของฮอร์โมน hormonal signal ที่จะบอกให้เก็บหรือให้เผา
มันไม่ใช่เรื่องแคลลอรี่ caloric signal มันเป็นเรื่องของฮอร์โมนhormonal signal
และนั้นคือเราต้องทำให้ระดับอินซูลินตกลง เพราะว่าเมื่อระดับอินซูลินตก
ร่างกายของเราก็จะเริ่มที่จะนำไกลโคเจน glycogen มาเผาเป็นพลังงาน
และร่างกายของเราก็จะเริ่มนำไขมันในร่างกาย body fat มาเผาเป็นพลังงานด้วย
แต่ถ้าคุณทำให้ระดับอินซูลินสูงร่างกายของคุณก็จะไม่มีโอกาสที่จะจะนำไกลโคเจน glycogen มาเผา หรือ นำไขมันในร่างกาย body fat มาเผา
ดังนั้นคุณจะเห็นว่าอินซูลิน คือตัวการสำคัญในการส่งสัญญาญว่าจะให้เก็บพลังงาน หรือจะให้เผาผลาญพลังงาน
และนี่คือปัญหาของคนที่เป็นเบาหวานส่วนมากในปัจจุบัน (type 2 diabetes) เพราะร่างกายของคนเหล่านี้
มีสภาวะดื้อต่ออินซูลิน และทำให้คนที่เป็นเบาหวานกลุ่มนี้มีอินซูลินสูงมากๆในเลือดตลอดเวลา(เสริมคือสูงกว่าคนธรรมถึง6-7เท่า) และนั้นทำให้ยากมากที่จะลดน้ำหนักกับคนที่เป็นเบาหวานประเภทสอง
สำหรับตัวอย่าง เมื่อคุณเริ่มที่จะมีน้ำหนักสูงขึ้นตั้งแต่อายุ 20 ปี และตอนนี้อายุคุณคือ 60 ปี นั้นแปลว่าคุณมีภาวะดื้ออินซูลินติดต่อกันมา 40 ปี
และตอนนี้คุณพยามที่ทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพเพื่อลดระดับภาวะดื้ออินซูลิน และหรือเพื่อจะลดความอ้วน นั้นคุณกำลังจะต้องต่อสู้กับภาวะดื้ออินซูลินติดต่อกันมาหลายสิบปี
นั้นเป็นเหตุผลว่าโรคอ้วนหรือเบาหวานนั้นยังขึ้นกับเวลาของสภาวะดื้ออินซูลิน และถ้าระยะเวลายิ่งนานนั้นก็จะยิ่งยากมากที่จะรักษาหรือทำให้มันกลับมาปกติ
และนั้นแสดงว่าความเชื่อเรื่องทฤษฎีเกี่ยวกับแคลอรี่ ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับโรคอ้วนหรือเบาหวาน
อีกตัวอย่างถ้าคุณมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น 5 กิโลกรัมจากตอนปัจจุบันนี้ คุณจะลดน้ำหนักลงได้อย่างง่ายดาย
แต่ถ้าบางคนอายุ 65 ปีและจะลดน้ำหนักลง 5 กิโลกรัมนั้นจะยากมากเพราะเค้ามี 5 กิโลกรัมนี้อยู่กับเค้ามานาน
และนั้นคือปัญหาเรื้อรังของการปรับลดน้ำหนักของคนบางคน
ปล. นี่แปลแค่ช่วง High light เท่านั้น