บทสรุปสุดท้ายของนักเดินทางตามหาความรัก

สุดท้ายแล้วผมก็ได้ทราบว่าไม่ว่าผมจะลองสรรหาวิธีไหน หรือ วิธีใดๆ เพื่อให้มีความรักหรือคนคุย บทสรุปที่เหมือนๆกันทุกคนก็คือห่างหายกันไปและต้องแยกย้ายหนทางของตน ไม่ว่าผมจะตั้งกระทู้ เล่นแอปสังคมเกย์ทั้งในประเทศหรือต่างประเทศ ในช่วงแรกๆนั้นก็ยังมีคนมากหน้าหลายตาต่างก็ให้ความสนใจและยินดีที่จะพูดคุยกัน แต่พอเวลาผ่านไปทุกอย่างที่เคยหอมเคยหวานกลับเหลือแค่ความจืดจาง ตัวผมที่ยังไม่ทราบว่าความรักคืออะไร ความรู้สึกของอารมณ์นี้ควรแบบไหนก็ได้ศึกษาจากผู้คนหมู่มากพวกนั้นคำตอบที่ได้รับกลับมาคือ “ความเป็นจริง” ที่อาจจะทำให้ทัศนคติของผม รวมไปถึงความรู้สึกของผมเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้ผมก็พูดไม่ได้เต็มปากเหมือนก่อนแล้วว่า อยากมีแฟน อยากมีคนเข้าใจรักตัวเราที่เป็นเรา อยากมีคนดุแลเรา สุดท้ายแล้ว คนพวกนั่นที่บอกว่าจะอยู่สุดท้ายก็หายไปกันทุกคน บทสรุปของผมคือ ต้องอยู่คนเดียวกับโลกสีหม่นๆของผมที่ไม่ใีใครอยากจะเข้ามาอยู่ต่อไปสินะ

คราวหน้าจะตั้งข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับจิตใจของมนุษย์ เอาเป็น “ความโดดเดี่ยว” น่าจะน่าสนใจดีไหมนะ