ไม่รู้จะตั้งกระทู้ยังไง แค่อยากมาระบายให้ใครฟัง เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้ในชีวิตบ้างมั้ย??
เพื่อนสนิทเรารู้จักกันตั้งแต่มัธยม ตอนนั้นเราเป็นเด็กพึ่งย้ายเข้าไปกลางเทอม เราอยู่กันคนละห้องกัน
แล้วมันก็มาบอกชอบเรา มันเคยเล่าว่าชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว แต่เราปฏิเสธไป มันบอกเป็นเพื่อนกันก็ยังดี หลังจากนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้วเราก็ได้ย้ายไปอยู่ห้องเดียวกับมัน ทีนี้มันเลยใกล้ชิดกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันบ่อย แกล้งกัน หัวเราะด้วยกัน ความรู้สึกมันก็เปลี่ยนเราเลยบอกชอบมัน เลยได้คบกัน แต่คบได้ไม่ถึงเดือนเราก็เลิก วันนั้นมันหนีออกจากบ้าน โทรไปก็ไม่รับ
แต่สุดท้ายมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นเหมือนเดิมมาตลอดจนถึงตอนนี้ เป็นเพื่อนที่ดี ต่างคนต่างใช้ชีวิตผลัดกันมีแฟนบ้าง มันชอบโดนผู้หญิงหลอก เราก็ได้แต่ปลอบมันไป
แต่ตอนนี้มันมีแฟนที่ดี ดูมีความสุข จากที่เราเคยสำคัญกับมันที่สุด แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอย่างงั้นแล้ว
ก่อนหน้านี้ถ้าถามว่ายังชอบกันอยู่มั้ย มันจะอึกอัก ไม่กล้าตอบ
แต่ตอนนี้เหมือนจะลืมกันได้สนิทใจ
เราไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไงกับมันกันแน่ แต่มันสายไปแล้ว หลายปีทำไมพึ่งมาคิดได้ ดูเห็นแก่ตัวมากเลย เหมือนได้รับกรรม ได้รู้สึกถึงความรู้สึกมันเมื่อก่อน ทุกวันนี้เลยได้แต่เป็นเพื่อนที่ดีให้มัน เก็บความรู้สึกตัวเองเอาไว้อย่างงี้ จริงๆคือก็ยังไม่แน่ใจว่าเราชอบมันมั้ย บางทีเราอาจจะหวงก้างหรือป่าว หรือว่าอิจฉา ไม่รู้เลย แบบไหนถึงเรียกว่าชอบหรอ?
ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี่งงกันมั้ย??
เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้มั้ย??
เพื่อนสนิทเรารู้จักกันตั้งแต่มัธยม ตอนนั้นเราเป็นเด็กพึ่งย้ายเข้าไปกลางเทอม เราอยู่กันคนละห้องกัน
แล้วมันก็มาบอกชอบเรา มันเคยเล่าว่าชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว แต่เราปฏิเสธไป มันบอกเป็นเพื่อนกันก็ยังดี หลังจากนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้วเราก็ได้ย้ายไปอยู่ห้องเดียวกับมัน ทีนี้มันเลยใกล้ชิดกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันบ่อย แกล้งกัน หัวเราะด้วยกัน ความรู้สึกมันก็เปลี่ยนเราเลยบอกชอบมัน เลยได้คบกัน แต่คบได้ไม่ถึงเดือนเราก็เลิก วันนั้นมันหนีออกจากบ้าน โทรไปก็ไม่รับ
แต่สุดท้ายมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นเหมือนเดิมมาตลอดจนถึงตอนนี้ เป็นเพื่อนที่ดี ต่างคนต่างใช้ชีวิตผลัดกันมีแฟนบ้าง มันชอบโดนผู้หญิงหลอก เราก็ได้แต่ปลอบมันไป
แต่ตอนนี้มันมีแฟนที่ดี ดูมีความสุข จากที่เราเคยสำคัญกับมันที่สุด แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอย่างงั้นแล้ว
ก่อนหน้านี้ถ้าถามว่ายังชอบกันอยู่มั้ย มันจะอึกอัก ไม่กล้าตอบ
แต่ตอนนี้เหมือนจะลืมกันได้สนิทใจ
เราไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไงกับมันกันแน่ แต่มันสายไปแล้ว หลายปีทำไมพึ่งมาคิดได้ ดูเห็นแก่ตัวมากเลย เหมือนได้รับกรรม ได้รู้สึกถึงความรู้สึกมันเมื่อก่อน ทุกวันนี้เลยได้แต่เป็นเพื่อนที่ดีให้มัน เก็บความรู้สึกตัวเองเอาไว้อย่างงี้ จริงๆคือก็ยังไม่แน่ใจว่าเราชอบมันมั้ย บางทีเราอาจจะหวงก้างหรือป่าว หรือว่าอิจฉา ไม่รู้เลย แบบไหนถึงเรียกว่าชอบหรอ?
ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี่งงกันมั้ย??