กระทู้ยามดึก เมื่อฉันยังเด็ก เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

ช่วงนึ้ลดความอ้วน จึงพยายามเคลื่อนไหมให้มากที่สุด
กลับบ้านก็ไม่ขับรถกลับ เดินไปนั่งรถไฟบ้าง รถเมล์บ้าง
มือเย็นก็เป็นสลัดผักราดน้ำครีมงาญี่ปุ่น ก็ไม่รู้ว่าจะได้ผล
หรือไม่ได้ ดูไปก่อน เห็นคนอื่นซื้อกัน25บาท เกียดันกินจุ
ซื้อที60บาท เทมาล้นชามเลยละ

ตอนขากลับผ่านตลาดที่ตอนยังเด็ก ที่แห่งนี้ เกียนจะมาซื้อ
ผักเป็นประจำ พอเดินผ่านดันนึกถึงตัวเองยืนรอพ่อค้าตัดราก สมัยนั้นผักถูกมากมีต่อรอง มีแถม ไม่แพงเหมือนสมัยนึ้

เกียนช่วงอายุ13 ลำบากมากเลยนะ ผ่านชีวิตที่โหดร้ายมา
จนไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ช่วยงานก็ไม่ได้ เห็นเพื่อนไปเที่ยว
ไปกินข้าว ไปเดินห้าง เราได้แต่ก้มหน้าเข็นรถเข็นต่อไป
เชื่อไหมว่า สยาม เกียนยังไม่เคยไปเดินเลย จนมาอายุ30
นี้ละ ถึงได้เดิน พอเห็นกลุ่มวัยรุ่นมากมายเดินสวนไปมา
ความคิดแวบมาในหัวเกียนเลยนะว่า เรามาทำอะไรที่นี้ ถ้า
เป็นเมื่อเกียนอายุ15-20 มันก็น่าเดินหน่อย มาเดินตอนเรา
อายุ30แล้ว เหมือนเราเป็นคนแก่ยังไงไม่รู้

อยากมีฐานะเหมือนตอนนี้ แต่อายุขอถอยไปช่วง20ได้ไหม
คงจะเป็นอะไรที่สนุกสุดๆไปเลยละ อยากได้อะไรก็คงไม่ยากเกินเอื้อม

บ่นเป็นคนแก่อีกแล้ว อาจเป็นเพราะ เบื่อชีวิตที่ไม่ค่อยตื่นเต้น จึงต้องหาทางทำอะไรให้เกิดความรู้สึก สดชื่น ไม่เหงาครับ