เริ่มเรื่องเลยนะคะ
1. เราทานยาโรคซึมเศร้ามาประมาณสิบปีได้ละ เนื่องจากปํญหาหลายๆอย่าง เช่นเรามักจะถูก Bully มาตั้งแต่เด็ก(เป็นความทรงจำที่ไม่ดีเท่าไร) เราเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว หรือญาติพี่น้องที่สนิดกับเราจริง มักโดนสร้างเรื่องใส่ไข่เอาไปพูดทั้งๆที่ไม่เป็นความจริงเลย(แต่คนส่วนใหญ่ก็เลือกเชื่อแบบนั้น) และที่สำคัญพวกบ้ากามชอบตามเรา(ดีนะที่พูดกับแม่ได้ คนอื่นไม่เชื่อ) เคยมีเพื่อนมาเป็นนกต่อด้วย เราเลยเลิกคบไปเพราะมันบอกว่าถ้าไม่ไปก็เลิกคบกัน(ไปต่างจังหวัดต่อ5โมงเย็นเนี่ยนะ ไปกับผู้ชายไม่รู้จัก3-4คนบ้าบ่าว)
2. ไม่ว่าไปไหนเรามันจะเป็นเหยือ Bully...แต่ก็ยังดีที่มีคนดีๆคอยช่วยเหลืออยู่นะคะ เราก็สู้คนนะ เพราะโดนกระทำมาเยอะ ถ้ารู้ว่าคนนี้เราทนการกระทำของเขาไม่ไหวแล้วเราก็จะตอบโต้ไป เพื่อให้เขาหยุด (กลายเป็นว่าเราแรง...นางมารอีก) ที่สำคัญเราน่านิ่งมากเพราะเจอบ่อยไง เลยเหมือนยิ่งกวนตีนมั้ง...
3. เรามาทำงานอยู่ที่ที่ปัจจุบันเนี่ยแหละค่ะ คือที่นี่ทุกคนที่มาที่นี่เป็นเด็กเส้นหมด แต่บังเอิญเราเส้นใหญ่สุด (ยังโดนขนาดนี้)
3.1 เราโดนรับน้องวันแรกเลย บอกว่าตั้งแต่นี้จะไม่มีตังค์จ่ายโอทีแล้วนะ เพราะเอาเงินมาจ้างเรา
3.2 เราโดนปล่อยไปแบบตามมีตามเกิด ไม่รู้ก็ถาม(โดนด่าว่าโง่อีก...ตามีไหมค่ะอ่านเป็นไหม ในอินเตอร์เน็ตก็มีหาดูสิค่ะ) สุดๆเราก็ตอกกลับไปบ้าง คือเราต้องรับช่วงต่องาน แล้วเอกสารมันต่อเนื่อง บางทีข้อความก็ขัดแย้งบ้าง ทีนี้เราก็หงุดหงิดด่ากลับไง(เราก็ผิดที่คุมอารมณ์ไม่อยู่)
3.3 พอดีมีตำแหน่งว่างลง พวกเขาประกาศต่อหน้าเราเลยว่า จะไม่เอาเราจะรวมตัวกันทำทุกอย่าง ว่าจะเอาเราคนเดียวหรือพวกเขา(แบบสรุป)
3.4 งานที่ต้องประสานข้อมูลก็ได้ขาดๆหายๆ ติดต่อประสานงานกับใครก็โดนทำออกทางสีหน้า ไม่ก็ตะคอกใส่ บางทีก็ทำไม่ได้ยิน
3.5 แกล้งให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขาไม่เอาเรา (ก็เคยโดนมานะ) แต่ที่นี่แรงสุดเพราะคนน้อยมั้งเลยสามัคคีกันจังแกล้งเรา พอรอดจากงานนี้ได้ มันก็เพิ่มความแรงขึ้น แรงขึ้น(ทนมาปีกับเดือนนิสๆล่ะ) จะว่างเว้นจากการถูกกระทำตอนพวกนั้นตีกันเอง ยุให้นายเอากันเองออกเนี่ยแหละค่ะ พวกนี้มีอดีตเพื่อนแม่(ตอนป.5)หนุนหลังด้วย...ซวยจริง...กลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่ดี ผิดไปหมด ปกป้องตัวเองก็ไม่ได้...กลายเป็นว่าไปรังแก ใช้อำนาจบาทใหญ่อีก ทุกคนรวมตัวว่าเราไม่ดี ใส่ไข่แบบเต็มที่ จนนายของพวกนี้เกลียจเรามาก ด่าเราอย่างเดียวเลย...จิตตกสุดๆ จริงๆแล้วเพราะพวกเขารู้ไงว่าเราโมโห เราจะหลุด(อัดคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงบ่ายๆตอนเราหลุดไว้ แต่ตอนเช้าเราโดนแกล้งไม่เอามาดู...) เหนื่อยอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรใครก็โดนด่าไม่รู้แต่งเรื่องว่าไง ผิดที่เราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยเอาใจ เป็นคนตรงๆมั้ง พยายามหัด
ละนะแต่มันไม่ใช่ง่ะ บางเรื่องเราแหละโดนด่าเอาด่าเอากลับกลายเป็นว่าเราไปกลั่นแกล้งอีก...
4. ตอนนี้เราจิตตกมาก เกิดอาการ panic ค่อนข้างแรงหมอเลยให้ยาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว เราเคยคิดจะไปนะจะไปเป็นผีต่อหน้าพวกมัน เอามีดบักคอตายแล้วจะจองเวรไม่ไปพุดไปเกิด ถ้าโดนเรียกไปรุมด่าแบบครบองค์อีก (แต่ความคิดก็เปลี่ยนไป เพราะแม่รักเรามาก)
5. เราว่าสิ้นเดือนนี้จะออกละ เราไม่ไหวล่ะพักซักระยะ พอหมดหน้าฝนเราจะทำขนมกับายกาแฟ(ร้านเล็กๆหน้าตึกแถวของตัวเองนะคะ)
สรุปเลยแล้วกันนะคะ มีคนบอกว่าถ้าเราออก เขาก็จะมองว่าเราผิดที่ไปไหนก็มีปัญหาสิ่งที่พวกเขาพูดก็จะดูเหมือนเป็นจริง...ถ้าอยู่ต่อพวกนี้ก็แกล้งเราแรงขึ้น แรงขึ้นอีก งานก็เสียหายองค์กรก็จะแย่ เอาพวกนี้ออกคนที่มีบุญคุณกับเราก็จะดูไม่ดีอีก เกิดพวกนี้สร้างเรื่องจะตายอีกไม่ซวยอีกเหรอคะ...โห!พวกนี้สุดยอดแห่งการตีบทจริงๆ หนี้เยอะแข่งกันออกรถยนต์ ลูกก็มี หนี้กยศ.ก็ยังไม่จ่าย เราคิดว่าถ้าเราเป็นฝ่ายออกไปเองจะดีกว่า ไม่ต้องกระทบกับใครมากนักเพราะไม่อยากให้คนที่มีบุญคุณกับเราโดนป้ายสีนะคะ อีกอย่างร่างกายและจิตใจเราไม่ไหวละ บ่นบ่นๆๆๆๆอึดอัดค่ะ(หากใช้ภาษาไทยผิดพลาด หรือการเรียบเรียงประโยคผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ มึนๆๆใกล้บ้าล่ะ)...
ทำไงดี...ชีวิต...เบื่อจริง
1. เราทานยาโรคซึมเศร้ามาประมาณสิบปีได้ละ เนื่องจากปํญหาหลายๆอย่าง เช่นเรามักจะถูก Bully มาตั้งแต่เด็ก(เป็นความทรงจำที่ไม่ดีเท่าไร) เราเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว หรือญาติพี่น้องที่สนิดกับเราจริง มักโดนสร้างเรื่องใส่ไข่เอาไปพูดทั้งๆที่ไม่เป็นความจริงเลย(แต่คนส่วนใหญ่ก็เลือกเชื่อแบบนั้น) และที่สำคัญพวกบ้ากามชอบตามเรา(ดีนะที่พูดกับแม่ได้ คนอื่นไม่เชื่อ) เคยมีเพื่อนมาเป็นนกต่อด้วย เราเลยเลิกคบไปเพราะมันบอกว่าถ้าไม่ไปก็เลิกคบกัน(ไปต่างจังหวัดต่อ5โมงเย็นเนี่ยนะ ไปกับผู้ชายไม่รู้จัก3-4คนบ้าบ่าว)
2. ไม่ว่าไปไหนเรามันจะเป็นเหยือ Bully...แต่ก็ยังดีที่มีคนดีๆคอยช่วยเหลืออยู่นะคะ เราก็สู้คนนะ เพราะโดนกระทำมาเยอะ ถ้ารู้ว่าคนนี้เราทนการกระทำของเขาไม่ไหวแล้วเราก็จะตอบโต้ไป เพื่อให้เขาหยุด (กลายเป็นว่าเราแรง...นางมารอีก) ที่สำคัญเราน่านิ่งมากเพราะเจอบ่อยไง เลยเหมือนยิ่งกวนตีนมั้ง...
3. เรามาทำงานอยู่ที่ที่ปัจจุบันเนี่ยแหละค่ะ คือที่นี่ทุกคนที่มาที่นี่เป็นเด็กเส้นหมด แต่บังเอิญเราเส้นใหญ่สุด (ยังโดนขนาดนี้)
3.1 เราโดนรับน้องวันแรกเลย บอกว่าตั้งแต่นี้จะไม่มีตังค์จ่ายโอทีแล้วนะ เพราะเอาเงินมาจ้างเรา
3.2 เราโดนปล่อยไปแบบตามมีตามเกิด ไม่รู้ก็ถาม(โดนด่าว่าโง่อีก...ตามีไหมค่ะอ่านเป็นไหม ในอินเตอร์เน็ตก็มีหาดูสิค่ะ) สุดๆเราก็ตอกกลับไปบ้าง คือเราต้องรับช่วงต่องาน แล้วเอกสารมันต่อเนื่อง บางทีข้อความก็ขัดแย้งบ้าง ทีนี้เราก็หงุดหงิดด่ากลับไง(เราก็ผิดที่คุมอารมณ์ไม่อยู่)
3.3 พอดีมีตำแหน่งว่างลง พวกเขาประกาศต่อหน้าเราเลยว่า จะไม่เอาเราจะรวมตัวกันทำทุกอย่าง ว่าจะเอาเราคนเดียวหรือพวกเขา(แบบสรุป)
3.4 งานที่ต้องประสานข้อมูลก็ได้ขาดๆหายๆ ติดต่อประสานงานกับใครก็โดนทำออกทางสีหน้า ไม่ก็ตะคอกใส่ บางทีก็ทำไม่ได้ยิน
3.5 แกล้งให้เห็นชัดเจนว่าพวกเขาไม่เอาเรา (ก็เคยโดนมานะ) แต่ที่นี่แรงสุดเพราะคนน้อยมั้งเลยสามัคคีกันจังแกล้งเรา พอรอดจากงานนี้ได้ มันก็เพิ่มความแรงขึ้น แรงขึ้น(ทนมาปีกับเดือนนิสๆล่ะ) จะว่างเว้นจากการถูกกระทำตอนพวกนั้นตีกันเอง ยุให้นายเอากันเองออกเนี่ยแหละค่ะ พวกนี้มีอดีตเพื่อนแม่(ตอนป.5)หนุนหลังด้วย...ซวยจริง...กลายเป็นว่าทำอะไรก็ไม่ดี ผิดไปหมด ปกป้องตัวเองก็ไม่ได้...กลายเป็นว่าไปรังแก ใช้อำนาจบาทใหญ่อีก ทุกคนรวมตัวว่าเราไม่ดี ใส่ไข่แบบเต็มที่ จนนายของพวกนี้เกลียจเรามาก ด่าเราอย่างเดียวเลย...จิตตกสุดๆ จริงๆแล้วเพราะพวกเขารู้ไงว่าเราโมโห เราจะหลุด(อัดคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงบ่ายๆตอนเราหลุดไว้ แต่ตอนเช้าเราโดนแกล้งไม่เอามาดู...) เหนื่อยอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรใครก็โดนด่าไม่รู้แต่งเรื่องว่าไง ผิดที่เราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยเอาใจ เป็นคนตรงๆมั้ง พยายามหัด
4. ตอนนี้เราจิตตกมาก เกิดอาการ panic ค่อนข้างแรงหมอเลยให้ยาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว เราเคยคิดจะไปนะจะไปเป็นผีต่อหน้าพวกมัน เอามีดบักคอตายแล้วจะจองเวรไม่ไปพุดไปเกิด ถ้าโดนเรียกไปรุมด่าแบบครบองค์อีก (แต่ความคิดก็เปลี่ยนไป เพราะแม่รักเรามาก)
5. เราว่าสิ้นเดือนนี้จะออกละ เราไม่ไหวล่ะพักซักระยะ พอหมดหน้าฝนเราจะทำขนมกับายกาแฟ(ร้านเล็กๆหน้าตึกแถวของตัวเองนะคะ)
สรุปเลยแล้วกันนะคะ มีคนบอกว่าถ้าเราออก เขาก็จะมองว่าเราผิดที่ไปไหนก็มีปัญหาสิ่งที่พวกเขาพูดก็จะดูเหมือนเป็นจริง...ถ้าอยู่ต่อพวกนี้ก็แกล้งเราแรงขึ้น แรงขึ้นอีก งานก็เสียหายองค์กรก็จะแย่ เอาพวกนี้ออกคนที่มีบุญคุณกับเราก็จะดูไม่ดีอีก เกิดพวกนี้สร้างเรื่องจะตายอีกไม่ซวยอีกเหรอคะ...โห!พวกนี้สุดยอดแห่งการตีบทจริงๆ หนี้เยอะแข่งกันออกรถยนต์ ลูกก็มี หนี้กยศ.ก็ยังไม่จ่าย เราคิดว่าถ้าเราเป็นฝ่ายออกไปเองจะดีกว่า ไม่ต้องกระทบกับใครมากนักเพราะไม่อยากให้คนที่มีบุญคุณกับเราโดนป้ายสีนะคะ อีกอย่างร่างกายและจิตใจเราไม่ไหวละ บ่นบ่นๆๆๆๆอึดอัดค่ะ(หากใช้ภาษาไทยผิดพลาด หรือการเรียบเรียงประโยคผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ มึนๆๆใกล้บ้าล่ะ)...