ผมมีเพื่อนคนนึงเล่นกล้ามทั้งใหญ่และชัดพร้อมลงประกวดรุ่นนายแบบกึ่งเพาะกายยังได้เลย แต่คนนี้ไม่เคยถอดเสื้อให้ใครได้เห็นกล้ามเลยมีแค่ตอนเดียวที่จะได้เห็นกลัามคือไปห้องเพื่อนคนนี้แล้วเวลาเพื่อนอาบน้ำเสร็จจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาถึงจะได้เห็น ไม่ว่าจะอยู่ในที่ส่วนตัวหรือที่สาธารณะก็ไม่เคยเห็นถอดเสื้อ
การแต่งตัวของเพื่อนคนนี้ผมก็แปลกใจนะไม่ว่าจะเป็นเครื่องแบบทางการ, ลำลอง, ใส่เล่นๆสบายๆ, ชุดออกไปยิม, ชุดนอน ฯลฯ เป็นชุดที่มิดชิดหมดเลย เสื้อต้องแขนยาวปิดแขนไปจนถึงข้อมือ กางเกงต้องยาวจนถึงตาตุ่มเป็นแบบนี้หมดทุกชุดจะต่างก็แค่เนื้อผ้าตามความเหมาะสมที่จะใส่ อีกอย่างเสื้อทุกตัวของเพื่อนไม่มีแบบฟิตๆรัดๆเพื่อโชว์กล้าม พูดๆง่าย คือ ไม่มีใครได้เห็นกล้ามนอกจากตอนอาบน้ำพึ่งเสร็จ เฟสบุ๊คก็ปกติตามสไตล์ไม่เคยโพสต์อะไรที่เกี่ยวกับยิม, การกิน, เทคนิค มีแต่โพสต์หรือแชร์คลิปตลกๆที่เกรียนๆ รูปโปรเฟสก็รูปแต่งตัวมิดชิดตามสไตล์
เคยถามเหตุผลนะว่าทำไมเล่นกล้ามจนสวยขนาดนี้ไม่คิดจะโชว์บ้าง? เพื่อนก็ตอบว่าก็ชอบแบบนี้ชอบที่จะเก็บรูปร่างไว้ดูแค่คนเดียว ผมก็เออออตามนั้น
ในความคิดผมคนส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งหมดถ้ามีอะไรดีๆอยู่กับตัวมักจะโชว์ให้คนอื่นเห็นไม่มากก็น้อยตามนิสัยธรรมชาติของคนแต่ผิดกับเพื่อนผมทุกอย่างที่เล่นกล้ามมาไม่ต่ำกว่า 7 ปีแต่มีคนเห็นกล้ามแค่ไม่กี่คนและก็เป็นจังหวะเดียวที่ได้เห็นคือตอนนุ่งผ้าเช็ดตัวหลังจากอาบน้ำ ผมเลยอยากถามว่าเพื่อนผมถือว่าเป็นโรคจิตประเภทหลงใหลในตัวเองมั้ยครับ?
คนที่เล่นกล้ามแต่ไม่เคยโชว์ให้ใครเห็นเข้าข่ายว่าเป็นคนโรคจิตหลงใหลในตัวเองมั้ยครับ
การแต่งตัวของเพื่อนคนนี้ผมก็แปลกใจนะไม่ว่าจะเป็นเครื่องแบบทางการ, ลำลอง, ใส่เล่นๆสบายๆ, ชุดออกไปยิม, ชุดนอน ฯลฯ เป็นชุดที่มิดชิดหมดเลย เสื้อต้องแขนยาวปิดแขนไปจนถึงข้อมือ กางเกงต้องยาวจนถึงตาตุ่มเป็นแบบนี้หมดทุกชุดจะต่างก็แค่เนื้อผ้าตามความเหมาะสมที่จะใส่ อีกอย่างเสื้อทุกตัวของเพื่อนไม่มีแบบฟิตๆรัดๆเพื่อโชว์กล้าม พูดๆง่าย คือ ไม่มีใครได้เห็นกล้ามนอกจากตอนอาบน้ำพึ่งเสร็จ เฟสบุ๊คก็ปกติตามสไตล์ไม่เคยโพสต์อะไรที่เกี่ยวกับยิม, การกิน, เทคนิค มีแต่โพสต์หรือแชร์คลิปตลกๆที่เกรียนๆ รูปโปรเฟสก็รูปแต่งตัวมิดชิดตามสไตล์
เคยถามเหตุผลนะว่าทำไมเล่นกล้ามจนสวยขนาดนี้ไม่คิดจะโชว์บ้าง? เพื่อนก็ตอบว่าก็ชอบแบบนี้ชอบที่จะเก็บรูปร่างไว้ดูแค่คนเดียว ผมก็เออออตามนั้น
ในความคิดผมคนส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งหมดถ้ามีอะไรดีๆอยู่กับตัวมักจะโชว์ให้คนอื่นเห็นไม่มากก็น้อยตามนิสัยธรรมชาติของคนแต่ผิดกับเพื่อนผมทุกอย่างที่เล่นกล้ามมาไม่ต่ำกว่า 7 ปีแต่มีคนเห็นกล้ามแค่ไม่กี่คนและก็เป็นจังหวะเดียวที่ได้เห็นคือตอนนุ่งผ้าเช็ดตัวหลังจากอาบน้ำ ผมเลยอยากถามว่าเพื่อนผมถือว่าเป็นโรคจิตประเภทหลงใหลในตัวเองมั้ยครับ?