ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดตัวคนเดียวทำงานสายแพทย์
ผมเป็นGLBTที่ไม่มีใครมองออก ชอบเก็บตัวไม่ชอบ เที่ยว เป็นคนเงียบๆ จนถึงวัยที่เริ่มเหงาอยากจะมีความรักกับเขาบ้างจึงเริ่มเปิดใจ
ผมรู้จักพี่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่หมอผ่านการทำงาน ผมเป็นคนที่พูดตรงๆชอบก็คือบอกไปเลย เราคุยกันอยู่ช่วงหนึ่ง ผมก็ไปพักกับเขาที่บ้านพัก จนสนิทกัน เขาเล่าให้ผมฟังทุกอย่างร่วมทั้งเรื่องแฟนเก่า แฟนผู้หญิง แฟนผู้ชาย จนผมต้องกลับมาทำงานซึ่งอยู่คนละที่กับเขา
เมื่อกลับมาเราก็ยังติดต่อกันอยู่ เขาก็เอ่ยปากขอเงินเราไปหมุนสหกรณ์กับค่าผ่อนรถ ผมก็ให้ยืมไป3งวด
วันหนึ่งเขาก็บอกตรงๆว่า มีคนเข้ามาหาเขาพร้อมกับผมอีกคนและพี่หมอก็เลือกอีกคนหนึ่ง
ผมเสียใจอยู่บ้างแต่ก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ และไม่ได้ติดต่อกันอีก
จนเวลาล่วงเลยมาได้4ปี
ผมเดินตลาดของเก่า
จู่ๆสายตาผมก็ไปสะดุดกับกระบอกไม้ไผ่ขัดเงาอันหนึ่งสวยมาก ภายในกระบอกมีวัตถุเหมือนกิ่งไม้ที่แตกแขนงออกเป็น5กิ่งและมีกระดาษขนาดยาวพันอยู่
บนกระดาษมีหมึกสีดำมองไม่ออกว่าเป็นตัวอักษรหรือมันแค่เลอะ ผมคิดได้ทันทีว่ามันคือหัตถ์วานร
ผมเป็นคนชอบอ่านเรื่องตำนานสิ่งลี้ลับ ถึงจะไม่เชื่อก็เถอะ เคยอ่านและเคยดูหนังเกี่ยวกับสิ่งนี้เหมือนในการ์ตูนมากจนตกใจ ผมคิดว่าคงทำเลียนแบบไว้ตกแต่งละมั้ง อะไรดลใจไม่รู้ผมเลยซื้อมา
เมื่อถึงห้องผมนั่งมองสิ่งที่เหมือนกิ่งไม้หุ้มเยื่อแห้งๆที่มีกระดาษพันรอบนี้ แล้วนึกถึงตำนาน มันสามารถให้สิ่งที่คนขอกับมันได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้มาจะมีเรื่องร้ายเสมอ
-บ้า จะไปเป็นเรื่องจริงได้ไง
ด้วยที่ผมไม่เชื่อเรื่องแบบนี้อยู่แล้วผมเลยลองคิดว่าถ้าจะขอพรจะขออะไรดีนะ
อยู่ๆผมก็นึกถึงพี่หมอคนนั้นขึ้นมา
"ถ้า เราสองคนได้อยู่ด้วยกันประคับประคองไปจนวันตายก็คงดีไม่น้อย"
เปาะ!!
ผมก้มลงดูสิ่งที่อยู่ในมือ เจ้าสิ่งที่เหมือนกิ่งไม้กิ่งหนึ่งหักลงไปหนึ่งกิ่ง
-เห้ย!! เหมือนในการ์ตูนเลย
ผมตกใจเก็บมันเข้ากระบอกไว้ใต้เตียงแล้วพยายามไม่นึกถึงมันอีกเลย
จู่ๆแสงไฟมือถือสว่างขึ้น มีข้อความเข้าผมจำชื่อเฟสและรูปได้ในทันที
-ถ้าเห็นข้อความติดต่อพี่ด้วยนะ 08x-xxx-xxxx
เขาก็ทักมาด้วยเฟสเก่าที่ไม่ได้ใช้แล้ว
ผมก็ติดต่อเขาอีกครั้งเขามารับไปเที่ยวบ้านเหมือนเมื่อสมัยก่อน เล่าเรื่องต่างๆนาๆในช่วงที่ไม่ได้ติดต่อกัน บ่นเรื่องสุขภาพบ้าง เป็นภูมิแพ้ น่าจะแพ้ไรฝุ่นเป็นผื่นเต็มหลัง เขาก็คืนเงินที่เคยยืมไป เขาก็มารับไปเที่ยวบ้าง เขาบอกเขาเลิกกับคนนั้นมาสักปีนึงได้แล้ว พอดีเขาไม่ค่อยเล่นโซเชียลแล้วเปลี่ยนโทรศัพท์เบอร์ผมเลยหายไป ตอนนี้อยู่คนเดียวสบายใจดี
จนเรามีอะไรกัน แต่เราก็ไม่ได้คบกันอยู่ดีเพราะเขาเข็ดเรื่องชีวิตคู่แล้ว
จนผมย้ายที่ทำงานตามตำแหน่งใหม่ก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีก
เวลาผ่านไป8เดือน ถึงเวลาที่ผมต้องตรวจสุขภาพประจำปี ผมตรวจทุกอย่าง ในช่วงเช้าฟังผลช่วงบ่ายได้เลย แต่พอถึงช่วงบ่ายเขาขอเจาะเลือดซ้ำอีกรอบ ผมก็ไม่มีปัญหา
เมื่อถึงเวลาฟังผล ผมเข้าไปฟังหมออธิบาย
ค่าตับปกติ น้ำตาลปกติ ไขมันในเลือดปกติ ไม่เป็นไวรัสตับ เอกเรย์ปอดปกติ ทุกอย่างปกติหมด
ยกเว้น
ผลเลือดเป็น บวก
ผมชอคมากจนเสียงหมอไม่เข้าหูอีกต่อไป
ผมรู้สึกเคว้งคว้างมาก ทุกอย่างดำมืดไปหมด อนาคตที่วางแผนไว้เหมือนพังทลายไปหมด แน่นอนถึงผมไม่บอกใครแต่ผมทำงานในรพ.ข่าววงในคงไปไวมาก และผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลยลาออกจากงาน. หมกตัวอยู่แต่ในห้องสัปดาห์นึง
ก็นะเราทำงานด้านนี้คงมีความเสี่ยงโดนจากในรพ.นี่แหละมั้ง ผมนึกถึงพี่หมอขึ้นมาเลยไปค้นเบอร์โทรศัพท์ แล้วลองค้นไลน์ดูและเจอด้วยเลยทักไลน์ไป
-ไงไม่ได้คุยกันนานนะ
-ครับ พี่เป็นไงบ้างครับ
-ก็เรื่อยๆครับ
ผมเป็นคนตรงๆเลยเข้าเรื่องเลย
-วันก่อนผมตรวจ สุขภาพประจำปี ผลเลือดผมเป็นบวกครับ ตลอดชีวิตมานี้ผมก็นอนกับพี่แค่คนเดียว พี่ลองไปตรวจดูนะครับ รู้เร็วก็รักษาได้เร็ว
เขาเงียบไปสักครู่หนึ่ง
พี่ขอเบอร์เราหน่อยพอดีพี่โทรศัพท์พังเลยเปลี่ยนเครื่องแล้วเบอร์หาย
ผมก็ให้ไป
เขาบอกเขาก็เป็นเพิ่งรู้เมื่อ4เดือนที่แล้วจำผื่นที่ขึ้นหลังได้ไหม มันไม่หายสักทีไปหาหมอผิวหนังก็ไม่หาย และหลังๆไอบ่อยเป็นปอดติดเชื้อ หมอสงสัยเลยจับตรวจเลือด พยายามหาเบอร์เราแล้วแต่หาไม่เจอ ได้แต่คิดว่านอนกันครั้งเดียวคงไม่ติดหรอกมั้ง
เขาพร่ำขอโทษผมตลอดเวลา เขาเสียใจที่ทำลายอนาคตเด็กคนนึง เขาถามว่าอยู่ไหนจะไปรับ เมื่อเจอเขา เขาซูบลง เขาก็บอกให้ผมเริ่มรักษาตัวคุณยังโชคดีที่ไม่มีอาการอะไรเลย รักษาแล้วใช้ชีวิตปกติได้เหมือนคนทั่วไปเลย
"เราจะไม่ทิ้งกันเราจะอยู่ด้วยกันอีกตลอดไปจนแก่ตาย"
ในที่สุดคำขอของผมก็เป็นจริง
[นิยายจริงๆนะ]เมื่อผมขอพรกับหัตถ์วานร [GLBT]
ผมเป็นGLBTที่ไม่มีใครมองออก ชอบเก็บตัวไม่ชอบ เที่ยว เป็นคนเงียบๆ จนถึงวัยที่เริ่มเหงาอยากจะมีความรักกับเขาบ้างจึงเริ่มเปิดใจ
ผมรู้จักพี่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่หมอผ่านการทำงาน ผมเป็นคนที่พูดตรงๆชอบก็คือบอกไปเลย เราคุยกันอยู่ช่วงหนึ่ง ผมก็ไปพักกับเขาที่บ้านพัก จนสนิทกัน เขาเล่าให้ผมฟังทุกอย่างร่วมทั้งเรื่องแฟนเก่า แฟนผู้หญิง แฟนผู้ชาย จนผมต้องกลับมาทำงานซึ่งอยู่คนละที่กับเขา
เมื่อกลับมาเราก็ยังติดต่อกันอยู่ เขาก็เอ่ยปากขอเงินเราไปหมุนสหกรณ์กับค่าผ่อนรถ ผมก็ให้ยืมไป3งวด
วันหนึ่งเขาก็บอกตรงๆว่า มีคนเข้ามาหาเขาพร้อมกับผมอีกคนและพี่หมอก็เลือกอีกคนหนึ่ง
ผมเสียใจอยู่บ้างแต่ก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ และไม่ได้ติดต่อกันอีก
จนเวลาล่วงเลยมาได้4ปี
ผมเดินตลาดของเก่า
จู่ๆสายตาผมก็ไปสะดุดกับกระบอกไม้ไผ่ขัดเงาอันหนึ่งสวยมาก ภายในกระบอกมีวัตถุเหมือนกิ่งไม้ที่แตกแขนงออกเป็น5กิ่งและมีกระดาษขนาดยาวพันอยู่
บนกระดาษมีหมึกสีดำมองไม่ออกว่าเป็นตัวอักษรหรือมันแค่เลอะ ผมคิดได้ทันทีว่ามันคือหัตถ์วานร
ผมเป็นคนชอบอ่านเรื่องตำนานสิ่งลี้ลับ ถึงจะไม่เชื่อก็เถอะ เคยอ่านและเคยดูหนังเกี่ยวกับสิ่งนี้เหมือนในการ์ตูนมากจนตกใจ ผมคิดว่าคงทำเลียนแบบไว้ตกแต่งละมั้ง อะไรดลใจไม่รู้ผมเลยซื้อมา
เมื่อถึงห้องผมนั่งมองสิ่งที่เหมือนกิ่งไม้หุ้มเยื่อแห้งๆที่มีกระดาษพันรอบนี้ แล้วนึกถึงตำนาน มันสามารถให้สิ่งที่คนขอกับมันได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้มาจะมีเรื่องร้ายเสมอ
-บ้า จะไปเป็นเรื่องจริงได้ไง
ด้วยที่ผมไม่เชื่อเรื่องแบบนี้อยู่แล้วผมเลยลองคิดว่าถ้าจะขอพรจะขออะไรดีนะ
อยู่ๆผมก็นึกถึงพี่หมอคนนั้นขึ้นมา
"ถ้า เราสองคนได้อยู่ด้วยกันประคับประคองไปจนวันตายก็คงดีไม่น้อย"
เปาะ!!
ผมก้มลงดูสิ่งที่อยู่ในมือ เจ้าสิ่งที่เหมือนกิ่งไม้กิ่งหนึ่งหักลงไปหนึ่งกิ่ง
-เห้ย!! เหมือนในการ์ตูนเลย
ผมตกใจเก็บมันเข้ากระบอกไว้ใต้เตียงแล้วพยายามไม่นึกถึงมันอีกเลย
จู่ๆแสงไฟมือถือสว่างขึ้น มีข้อความเข้าผมจำชื่อเฟสและรูปได้ในทันที
-ถ้าเห็นข้อความติดต่อพี่ด้วยนะ 08x-xxx-xxxx
เขาก็ทักมาด้วยเฟสเก่าที่ไม่ได้ใช้แล้ว
ผมก็ติดต่อเขาอีกครั้งเขามารับไปเที่ยวบ้านเหมือนเมื่อสมัยก่อน เล่าเรื่องต่างๆนาๆในช่วงที่ไม่ได้ติดต่อกัน บ่นเรื่องสุขภาพบ้าง เป็นภูมิแพ้ น่าจะแพ้ไรฝุ่นเป็นผื่นเต็มหลัง เขาก็คืนเงินที่เคยยืมไป เขาก็มารับไปเที่ยวบ้าง เขาบอกเขาเลิกกับคนนั้นมาสักปีนึงได้แล้ว พอดีเขาไม่ค่อยเล่นโซเชียลแล้วเปลี่ยนโทรศัพท์เบอร์ผมเลยหายไป ตอนนี้อยู่คนเดียวสบายใจดี
จนเรามีอะไรกัน แต่เราก็ไม่ได้คบกันอยู่ดีเพราะเขาเข็ดเรื่องชีวิตคู่แล้ว
จนผมย้ายที่ทำงานตามตำแหน่งใหม่ก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีก
เวลาผ่านไป8เดือน ถึงเวลาที่ผมต้องตรวจสุขภาพประจำปี ผมตรวจทุกอย่าง ในช่วงเช้าฟังผลช่วงบ่ายได้เลย แต่พอถึงช่วงบ่ายเขาขอเจาะเลือดซ้ำอีกรอบ ผมก็ไม่มีปัญหา
เมื่อถึงเวลาฟังผล ผมเข้าไปฟังหมออธิบาย
ค่าตับปกติ น้ำตาลปกติ ไขมันในเลือดปกติ ไม่เป็นไวรัสตับ เอกเรย์ปอดปกติ ทุกอย่างปกติหมด
ยกเว้น
ผลเลือดเป็น บวก
ผมชอคมากจนเสียงหมอไม่เข้าหูอีกต่อไป
ผมรู้สึกเคว้งคว้างมาก ทุกอย่างดำมืดไปหมด อนาคตที่วางแผนไว้เหมือนพังทลายไปหมด แน่นอนถึงผมไม่บอกใครแต่ผมทำงานในรพ.ข่าววงในคงไปไวมาก และผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลยลาออกจากงาน. หมกตัวอยู่แต่ในห้องสัปดาห์นึง
ก็นะเราทำงานด้านนี้คงมีความเสี่ยงโดนจากในรพ.นี่แหละมั้ง ผมนึกถึงพี่หมอขึ้นมาเลยไปค้นเบอร์โทรศัพท์ แล้วลองค้นไลน์ดูและเจอด้วยเลยทักไลน์ไป
-ไงไม่ได้คุยกันนานนะ
-ครับ พี่เป็นไงบ้างครับ
-ก็เรื่อยๆครับ
ผมเป็นคนตรงๆเลยเข้าเรื่องเลย
-วันก่อนผมตรวจ สุขภาพประจำปี ผลเลือดผมเป็นบวกครับ ตลอดชีวิตมานี้ผมก็นอนกับพี่แค่คนเดียว พี่ลองไปตรวจดูนะครับ รู้เร็วก็รักษาได้เร็ว
เขาเงียบไปสักครู่หนึ่ง
พี่ขอเบอร์เราหน่อยพอดีพี่โทรศัพท์พังเลยเปลี่ยนเครื่องแล้วเบอร์หาย
ผมก็ให้ไป
เขาบอกเขาก็เป็นเพิ่งรู้เมื่อ4เดือนที่แล้วจำผื่นที่ขึ้นหลังได้ไหม มันไม่หายสักทีไปหาหมอผิวหนังก็ไม่หาย และหลังๆไอบ่อยเป็นปอดติดเชื้อ หมอสงสัยเลยจับตรวจเลือด พยายามหาเบอร์เราแล้วแต่หาไม่เจอ ได้แต่คิดว่านอนกันครั้งเดียวคงไม่ติดหรอกมั้ง
เขาพร่ำขอโทษผมตลอดเวลา เขาเสียใจที่ทำลายอนาคตเด็กคนนึง เขาถามว่าอยู่ไหนจะไปรับ เมื่อเจอเขา เขาซูบลง เขาก็บอกให้ผมเริ่มรักษาตัวคุณยังโชคดีที่ไม่มีอาการอะไรเลย รักษาแล้วใช้ชีวิตปกติได้เหมือนคนทั่วไปเลย
"เราจะไม่ทิ้งกันเราจะอยู่ด้วยกันอีกตลอดไปจนแก่ตาย"
ในที่สุดคำขอของผมก็เป็นจริง