ต้องการกำลังใจจากใครก็ได้

วันนี้อยากมาแชร์มุมมอง ที่เชื่อว่าหลายคนคงเคยเจอ ทั้งในฐานะที่เป็นเด็กมาก่อน หรือในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ​เวลาที่เด็กๆ ไม่ว่าจะลูก หลาน หรือน้องๆ มาบ่นกับเราว่า "เหนื่อยจังเลย/เครียดมาก" คำ

คนแรก  อยู่ด้วยแล้วร้อนรนตลอดเวลา จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  อยู่ใกล้แล้วรู้สึกหมดแรง เหนื่อย ไม่มีกำลังใจทำอะไรเลย แต่เขาก็ดีกับเราน่ะ แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกแบบนี้ คนที่สอง อยู่ด้วยแล้วรู้สึ

เราเป็นอารมณ์ไม่ปกติมาสักพักค่ะ  ด้วยปัญหาการใช้ชีวิต ปัญหาการเงิน สะสมมาเรื่อยๆ กลายเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นลงง่าย เหนื่อย เพลียง่าย ไม่สดใส  เวลามีปัญหาก็อยากนอน และมีความคิดอยากนอนแล้วไม่ตื่น

บางวันเราเงยหน้าขึ้นมามองรอบตัว แล้วก็รู้สึกว่าโลกทั้งใบกำลังวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ผู้คนมากมายมีปลายทาง มีเรื่องต้องทำ แต่เรากลับยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิม เหมือนถูกแช่แข็งไว้กลางความเคลื่อนไหว รู้สึกเหมือน..

ชีวิตเราวนเวียนกับการกู้เงิน หมุนตรงนู้น มาปิดตรงนี้ จนมาวันนี้ เราแบกไม่ไหวแล้ว หมุนไม่ทัน เจ้าหนี้ทุกคนได้ดอกจากเราบ้างแล้วบางส่วน ถ้าเราจะส่งแค่ต้นกับดอกให้เล็กน้

เรื่องมีอยู่ว่า เเม่น้า(เเฟนใหม่ของพ่อไม่เคยเลี้ยงเรา) ชอบใส่ความว่าร้ายเราทั้งเราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย บ้างคนก็พูดว่า พ่อรักเรา เราไปเเย่งความรักจากจากพ่อ’ ถึงชอบว่าร้ายให้เราดูผิดกดให้เราต่ำลง

เรามีเรื่องสอบถามหน่อยค่ะ คือเราเป็นโรคไทรอยด์ฮาชิโมโต้ แต่หลังจากปีใหม่มานี่เราไม่ได้ไปตามนัดหมอเลย เริ่มขาดยา แล้วระยะหลังมานี่เราเริ่มเบื่อโลกมากขึ้น ปกติเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เรา