คือได้ยินมาตลอดว่าครอบครัวสำคัญที่สุดในชีวิต คนในครอบครัวต้องมาก่อน ช่วยเหลือกันเด็กๆผมก็เป็น แต่พอโตมา มันเปลี่ยน เหมือนความสุข ความสบายเราลดลงเมื่อมีญาติพี่น้องเข้ามา ข้ออ้างจากความคิดผมเองนะคือ
1.โดนบังคับ ขัดใจ มันเป็นตั้งแต่ชุมนุมการเมืองเมื่อสิบกว่าปีก่อน ทำให้ชีวิตเปลี่ยนเลย คือตัวเองไม่สนใจหรอกแต่ทั้งบ้านสน ตี1ตี2ไม่นอนเปิดโทรทัศน์ด่านายก บอกที่บ้านต้องทำงานนอนไม่ได้ ผลคือโดนด่าไม่รักชาติ เป็นฝั่งตรงข้ามเขาไปอีก นอนไม่ได้เรื่องของเรา หน้าเหลี่ยมไม่ออกพวกเขาก็หลับไม่ลง
2.ตั้งแต่นั้นเกลียดบ้านไปเลย แต่ความรู้ความสามารถเราไม่พอจะไปหาที่อยู่ใหม่ เงินทองบางครั้งก็ยังต้องให้จุนเจือกัน แต่กลายเป็นกิจกรรมที่ทำในบ้านแอนตี้หมดเลยย เพราะพวกชอบโยงการเมือง จะไปเที่ยวก็ต้องที่พันธมิตรแนะนำ ทำบุญต้องวัดเสื้อเหลืองทำให้บ้านห่างไปอีก
3.เป็นบ้านคนจีนญาติเยอะ หลักๆคืออยากรวมคนให้มากๆแล้วไปเที่ยวพร้อมกัน แต่บ้านเราอากงอาม่าอยู่เป็นบ้านใหญ่แต่ไม่มีรถ บ้านเล็กๆที่นัดกันมามีรถหมด ต้องไปอาศัยรถญาติไปไหนมาไหนกันทั้งบ้าน ตอนเด็กๆไม่เป็นไรหรอกพาลูกพาหลานไปเที่ยว แต่ตอนนี้เกินวัยรุ่นแล้วมีพูดเหน็บบ้าง คนเยอะเรื่องมากไม่อยากไปอยู่แล้ว เจอแบบนี้ยิ่งเซบาย
4.ชอบความเงียบ ไม่วุ่นวาย แต่บ้านคนจีนจะไม่มีสิ่งที่เราต้องการ วันๆมีแต่เสียงเอะอะ ข้าวของโครมคราม
5.อยู่กันเยอะความหลากหลายก็ตามมา คนนึงชอบซุก ของคนอื่นเราก็ซุก อีกคนชอบทิ้ง ของคนอื่นเราก็ทิ้ง บางคนอะไรไม่เข้าตาด่าแหลก อีกคนใช้นู่นนี่นั่นนั้งขี้อยู่ก็ยังใช้
แต่ตอนนี้ปัญหาอีกอันนึงคือเบื่องานอีกอยากออก ถ้าจะต้องออกคือจะมีชีวิตอยู่ที่บ้านอีกเยอะเลย อันนี้ค่อนข้างเครียดเพราะงานก็ทำประสาทกินมากเหมือนกันอาทิตย์ที่แล้วรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูกเลย กลัวเป็นซึมเศร้า(เคยมาถามแล้วโดนแซวอีกทำไม่อยากเป็นกันจัง ไม่ได้อยากกลัวเป็นเพราะรู้สึกได้เลยว่าจิตแย่ลงมาก)
รู้สึกว่าบ้าน ครอบครัว ไม่ใช่สิ่งที่เรารัก เราต้องการสักเท่าไหร่ ทำไงดี
1.โดนบังคับ ขัดใจ มันเป็นตั้งแต่ชุมนุมการเมืองเมื่อสิบกว่าปีก่อน ทำให้ชีวิตเปลี่ยนเลย คือตัวเองไม่สนใจหรอกแต่ทั้งบ้านสน ตี1ตี2ไม่นอนเปิดโทรทัศน์ด่านายก บอกที่บ้านต้องทำงานนอนไม่ได้ ผลคือโดนด่าไม่รักชาติ เป็นฝั่งตรงข้ามเขาไปอีก นอนไม่ได้เรื่องของเรา หน้าเหลี่ยมไม่ออกพวกเขาก็หลับไม่ลง
2.ตั้งแต่นั้นเกลียดบ้านไปเลย แต่ความรู้ความสามารถเราไม่พอจะไปหาที่อยู่ใหม่ เงินทองบางครั้งก็ยังต้องให้จุนเจือกัน แต่กลายเป็นกิจกรรมที่ทำในบ้านแอนตี้หมดเลยย เพราะพวกชอบโยงการเมือง จะไปเที่ยวก็ต้องที่พันธมิตรแนะนำ ทำบุญต้องวัดเสื้อเหลืองทำให้บ้านห่างไปอีก
3.เป็นบ้านคนจีนญาติเยอะ หลักๆคืออยากรวมคนให้มากๆแล้วไปเที่ยวพร้อมกัน แต่บ้านเราอากงอาม่าอยู่เป็นบ้านใหญ่แต่ไม่มีรถ บ้านเล็กๆที่นัดกันมามีรถหมด ต้องไปอาศัยรถญาติไปไหนมาไหนกันทั้งบ้าน ตอนเด็กๆไม่เป็นไรหรอกพาลูกพาหลานไปเที่ยว แต่ตอนนี้เกินวัยรุ่นแล้วมีพูดเหน็บบ้าง คนเยอะเรื่องมากไม่อยากไปอยู่แล้ว เจอแบบนี้ยิ่งเซบาย
4.ชอบความเงียบ ไม่วุ่นวาย แต่บ้านคนจีนจะไม่มีสิ่งที่เราต้องการ วันๆมีแต่เสียงเอะอะ ข้าวของโครมคราม
5.อยู่กันเยอะความหลากหลายก็ตามมา คนนึงชอบซุก ของคนอื่นเราก็ซุก อีกคนชอบทิ้ง ของคนอื่นเราก็ทิ้ง บางคนอะไรไม่เข้าตาด่าแหลก อีกคนใช้นู่นนี่นั่นนั้งขี้อยู่ก็ยังใช้
แต่ตอนนี้ปัญหาอีกอันนึงคือเบื่องานอีกอยากออก ถ้าจะต้องออกคือจะมีชีวิตอยู่ที่บ้านอีกเยอะเลย อันนี้ค่อนข้างเครียดเพราะงานก็ทำประสาทกินมากเหมือนกันอาทิตย์ที่แล้วรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูกเลย กลัวเป็นซึมเศร้า(เคยมาถามแล้วโดนแซวอีกทำไม่อยากเป็นกันจัง ไม่ได้อยากกลัวเป็นเพราะรู้สึกได้เลยว่าจิตแย่ลงมาก)