สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 29
เอิ่ม ต่อไป พ่อแม่ป่วย ลูกไม่ต้องออกมาดูแลค่ะ จ้างพยาบาลมาดูแล
การดูแลพ่อแม่ ถือเป็นการกระทำที่ไร้ค่า เพราะพอพ่อแม่ตาย ก็ไม่มีใครช่วยดูแลเรา
ให้น้าไปอยู่บ้านพักคนชราค่ะ ไม่มีญาติพร้อมให้อยู่ ทำตัวไร้ค่า งานการไม่ทำ
ดูแลพ่อแม่มันคืองานสิ้นคิดของคนไร้สมอง คนแบบนี้ดีแล้วที่อยู่คนเดียว
ปล นี่ประชด เผื่อใครอ่านไม่เข้าใจ
การดูแลพ่อแม่ ถือเป็นการกระทำที่ไร้ค่า เพราะพอพ่อแม่ตาย ก็ไม่มีใครช่วยดูแลเรา
ให้น้าไปอยู่บ้านพักคนชราค่ะ ไม่มีญาติพร้อมให้อยู่ ทำตัวไร้ค่า งานการไม่ทำ
ดูแลพ่อแม่มันคืองานสิ้นคิดของคนไร้สมอง คนแบบนี้ดีแล้วที่อยู่คนเดียว
ปล นี่ประชด เผื่อใครอ่านไม่เข้าใจ
ความคิดเห็นที่ 42
ใครไม่มาดูแลคนป่วยไม่รู้หรอก
บ้านเราไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลๆมา10ปีแล้วเพราะต้องอยู่เฝ้าย่า ถ้าไปก็เราไปเที่ยวกับน้อง แม่ไปกับพ่อหรือต่างคนต่างไปกับเพื่อนฝูงที่ทำงาน ย่าเรามีลูกหลายคนนะ แต่ไม่มีใครอยากรับแกไปอยู่ด้วย บ้านเราเลยต้องแบกรับภาระนั้นเพราะพ่อเราบอกทิ้งแกไม่ลงเพราะแกคือแม่ ทั้งๆที่พ่อเราคือลูกชังของย่าเลย ย่าไม่อยากอยู่กับพ่ออยากอยู่กับอา พ่อเลยกู้เงินซื้อบ้านให้อาแล้วให้อาผ่อนเอาเพราะอาไม่มีเครดิตกู้ไม่ได้ สุดท้ายย่าไปอยู่ไม่ถึงปีลูกของอาตัวดี ทำเย็นชาใส่ย่า ย่าคุยก็ไม่พูดจาด้วยจนย่าร้องไห้เสียใจหลานรักเมินเฉยสุดท้ายกลับมาอยู่บ้านเราอีกครั้ง จะ10ปีแล้วที่ครอบครัวเราไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดต่างประเทศแบบพร้อมหน้าพร้อมตา อยากบอกว่าการดูแลคนป่วยโดยเฉพาะบุพพการีไม่ใช่เรื่องง่ายๆ การที่คนๆนั้นเสียสละดูแลให้คุณไม่รู้หรอกเขาเสียโอกาสในชีวิตไปแค่ไหน และมันเครียดมากๆในการดูแลพ่อแม่ที่ป่วย..พ่อเรากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดเครียดง่าย อยากบอกว่าอาอี๊คุณคือผู้เสียสละมากๆ อยากให้ท่านได้ผลตอบแทนจากการเสียสละบ้าง
คุณต้องให้แม่คุณเป็นคนจัดการ พี่น้องแม่ทั้งหมดต้องมาคุยกันว่าใครจะเลี้ยงดู พี่น้องทุกคนต้องช่วยออกเงินให้อาอี๊นะเล็กๆน้อยๆก็ยังดี คนแก่ใช้ไม่เยอะหรอก เงินเก็บของแกเอาให้แกใช้เป็นค่ารักษาพยาบาลตัวเองเถอะ เราเข้าใจที่แกตระหนี่นะ เพราะแกตัวคนเดียวไม่มีลูกหลานรานได้ก็ไม่มีเงินต้องใช้เท่าที่จำเป็น
บ้านเราไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลๆมา10ปีแล้วเพราะต้องอยู่เฝ้าย่า ถ้าไปก็เราไปเที่ยวกับน้อง แม่ไปกับพ่อหรือต่างคนต่างไปกับเพื่อนฝูงที่ทำงาน ย่าเรามีลูกหลายคนนะ แต่ไม่มีใครอยากรับแกไปอยู่ด้วย บ้านเราเลยต้องแบกรับภาระนั้นเพราะพ่อเราบอกทิ้งแกไม่ลงเพราะแกคือแม่ ทั้งๆที่พ่อเราคือลูกชังของย่าเลย ย่าไม่อยากอยู่กับพ่ออยากอยู่กับอา พ่อเลยกู้เงินซื้อบ้านให้อาแล้วให้อาผ่อนเอาเพราะอาไม่มีเครดิตกู้ไม่ได้ สุดท้ายย่าไปอยู่ไม่ถึงปีลูกของอาตัวดี ทำเย็นชาใส่ย่า ย่าคุยก็ไม่พูดจาด้วยจนย่าร้องไห้เสียใจหลานรักเมินเฉยสุดท้ายกลับมาอยู่บ้านเราอีกครั้ง จะ10ปีแล้วที่ครอบครัวเราไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดต่างประเทศแบบพร้อมหน้าพร้อมตา อยากบอกว่าการดูแลคนป่วยโดยเฉพาะบุพพการีไม่ใช่เรื่องง่ายๆ การที่คนๆนั้นเสียสละดูแลให้คุณไม่รู้หรอกเขาเสียโอกาสในชีวิตไปแค่ไหน และมันเครียดมากๆในการดูแลพ่อแม่ที่ป่วย..พ่อเรากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดเครียดง่าย อยากบอกว่าอาอี๊คุณคือผู้เสียสละมากๆ อยากให้ท่านได้ผลตอบแทนจากการเสียสละบ้าง
คุณต้องให้แม่คุณเป็นคนจัดการ พี่น้องแม่ทั้งหมดต้องมาคุยกันว่าใครจะเลี้ยงดู พี่น้องทุกคนต้องช่วยออกเงินให้อาอี๊นะเล็กๆน้อยๆก็ยังดี คนแก่ใช้ไม่เยอะหรอก เงินเก็บของแกเอาให้แกใช้เป็นค่ารักษาพยาบาลตัวเองเถอะ เราเข้าใจที่แกตระหนี่นะ เพราะแกตัวคนเดียวไม่มีลูกหลานรานได้ก็ไม่มีเงินต้องใช้เท่าที่จำเป็น
ความคิดเห็นที่ 3
มันไม่ใช่แค่ให้น้ามาอยู่ด้วย แล้วแค่หุงหาอาหารให้ที่พักพิงเฉย ๆ นะ มันมีอะไรมากกว่านั้น "น้าสาว" เข้าใจว่าเลยกลางคนแล้ว อีกหน่อยเจ็บป่วยต้องรักษาค่าหยูกค่ายาค่าโรงพยาบาลใครจะจ่าย เห็นว่ามีเงินแต่ไม่ยอมออกเงิน แสดงว่าตระหนี่ใช้ได้ เขาคงไม่ออกเงินค่าหมอดอก คงรอให้โรคมันลุกลามจนรักษาไม่ได้แล้วนั่นแหละถึงจะยอม อีกหน่อย ถ้าน้าสาวเกิดล้มป่วย เป็นโรคที่ต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อย ๆ ถามว่าใครจะพาไป ใครจะออกเงิน เกิดต้องผ่าตัด หรือใช้ยาราคาแพง หลายแสนหรือหลายล้าน ครอบครัวคุณเตี้ยอุ้มค่อมแน่นอน หรือพิการล้มหมอนนอนเสื่อช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ต้องเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวคุณก็ทำแล้วกันนะ
อากู๋เขาโยนขี้ให้แม่คุณแล้ว คิดว่าญาติกันน่าจะรู้เช่นเห็นชาติอะไรกันมาบ้าง คุณก็รับขี้เขาต่อแล้วกัน รู้สึกจะเห็นใจใจอ่อนเหลือเกิน
อากู๋เขาโยนขี้ให้แม่คุณแล้ว คิดว่าญาติกันน่าจะรู้เช่นเห็นชาติอะไรกันมาบ้าง คุณก็รับขี้เขาต่อแล้วกัน รู้สึกจะเห็นใจใจอ่อนเหลือเกิน
แสดงความคิดเห็น
มีญาติมาขออาศัยอยู่ด้วยถาวร คุนมีความคิดเห็นอย่างไร
เราเองก้อไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก ถ้ากินอยุ่ตามเราได้ เราเปนครอบครัวเลกๆ กินง่าย อยุ่ง่าย ซึ่งน้าสาวเราเปนคนรักสบาย ไม่ชอบทำงานบ้าน ชอบกินอยุ่ดีๆ แต่ไม่ยอมออกตัง ให้แม่เราออกให้ เพราะเค้าไม่มีรายได้ เค้ามีเงินเก็บอยุ่นะ แต่ไม่ยอมออกเลยสักบาท ไม่ใช่ว่าเราไม่มีน้ำใจ ไม่เหนใจเค้านะ
แต่เราเองก้อลำบากเลี้ยงพ่อแม่มาหลายปี เราไม่อยากรับผิดชอบใครแล้ว เราควรปฏิเสธอย่างไรไม่ให้น่าเกียจ