ป่าช้าเหงา !!!!! (โจ หมี ล็อคอิน-อมตะ)

เพื่อนผมมันเคยเป็นสารพัดโรค ทั้งความดัน ทั้งเก๊าต์  มันกินป่าช้าเหงาหรือหนาเฉาเหว่ยไปแล้ว ตอนนี้มันทำเป็นวิทยาทานคือทำแจกฟรี
แจกทั้งแห้ง แจกทั้งกิ่งให้คนไปปลูกเอง  เพราะมันเห็นสรรพคุณชัดเจน โรคเก๊าท์นี่ คนเคยเป็นจะรู้ว่ามันทรมานขนาดไหนเวลาปวด
มันกินป่าช้าเหงาแล้วมันบอกมันไม่เคยกำเริบอีกเลย ไปตรวจค่ายูริคก็ลด  มันเลยคุยโวๆเลย ว่าสรรพคุณนี้แน่นอนจริงๆ
แต่มันบอกว่า  ให้กิน 5 วัน พัก 2 วัน  อย่ากินติดต่อกัน  ผมเคยลองเอาใบมาแช่น้ำร้อนดื่ม  แต่ไม่ได้ตรวจวัดค่าอะไรทั้งก่อนกิน หลังกิน เลยไม่รู้ว่ามันดีไม่ดียังไง
เพราะแม่ผมเล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านคนนึงเคยเป็นมะเร็ง จนชนิดที่ว่านับวันถอยหลังแล้ว  ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เลยลองกินเจ้านี่ลองดูเผื่อดีขึ้น
ปรากฏว่าหลังจากกินเจ้าป่าช้าเหงานี่แล้ว  มะโรงมะเร็งไม่รู้ไปหลบอยู่ไหน แกปกติดีจนทุกวันนี้ว่างั้น
แม่ผมเลยแนะนำบอกให้ผมเอาใบมาชงน้ำร้อนดื่ม แทนชา  เมื่อก่อนผมก็ยังไม่เชื่อไม่อะไรเท่าไหร่ เลยกินไม่กี่ครั้งก็เลิก
แต่ตอนนี้ผลตรวจร่างกายประจำปีออกมาว่า ยูริคเริ่มสูง ความดันก็เริ่มสูง (140 - 90)  ก็เลยว่าจะกลับไปเอามาปลูกที่บ้านตัวเองซะเล
ปรากฏว่า โดนพี่เขยตัดทิ้งแล้วเพราะมันงามเกินไป งามจนรกบ้าน (ไม่มีคนกิน ปลูกไว้เฉยๆ)
แต่ก็ตั้งใจจะไปหามาปลูกไว้จริงจังอยู่เหมือนกัน  เพราะเดินผ่านบ้านใครมองไปก็เจอ มันปลูกง่าย  ชาวบ้านมักปลูกทิ้งๆไว้เยอะ
แต่คนที่จะกินจริงๆจังๆไม่รู้จะมีซักกี่คน  คือถ้าไม่ป่วยจนต้องเข้ารพ. ชาวบ้านก็มักไม่ค่อยเห็นคุณค่าของพวกนี้