การต่อสู้ของ "ตันแมน" กับหนทางที่ไม่เคย ตัน

ต้องบอกก่อนว่าที่ผมต้องเสียสละเวลาอันมาค่ามาเขียนกระทู้นี้ให้ทุกท่านได้อ่านกันไม่ได้หวังเพื่อที่จะโด่งดัง แต่อยากให้ช่วยกดโหวตกระทู้ให้ผมหน่อย เพราะกระทู้นี้จะเป็นประโยชน์ต่อตัวพวกท่านเอง ถ้าหากพวกท่านไม่กดโหวตให้ ผมก็จะไปตั้งกระทู้ใหม่เรื่อยๆจนพวกท่านต้องกด + ให้ด้วยความรำคาญ ผมเป็นคนที่ชอบสันโดษไม่ชอบเสวนากับคนแปลกหน้า ขอทุกคนไม่ต้องชื่นชมผมมากนักแต่จงหลังไมค์มาคุยกันเยอะๆจะดีมาก >> https://pantip.com/topic/37852971<< ถึงแม้ผมจะวิจารณ์สั่งสอนคนอื่นได้เป็นหน้าๆแต่ด้วยลักษณะนิสัยที่ผมเป็นคนใจกว้างดุจน้ำทะเล หากใครบังอาจวิจารณ์ผมแม้แต่บรรทัดเดียว ผมจะงอนและเลิกเขียนกระทู้ต่อทันที ถ้าจะฟังต่อกด + รัวๆได้เลย จะอยากฟังไม่อยากฟังก็กดๆไปเถอะครับเพราะผมอยากจะเล่าเต็มแก่แล้ว Please.... เล่าละนะ

เช้ามืดวันนั้นผมยืนอยู่หน้าตลาดหลักทรัพย์ใจเปี่ยมไปด้วยความหวัง ในมือกำฝาขวดพลาสติกสีฟ้าเล็กๆ 2 ฝายืนในแถวยาวเหยียด แม้ผมจะเดินทางจากที่พักตั้งแต่ตี 3 ก็ยังไม่ทันแฟนคลับคนอื่นๆที่นั่งรถนั่งเครื่องบินมาตั้งแต่เมื่อวาน ได้คิวเกือบ 400 หลังและทันทีที่สิ้นเสียงนับ 250 ผมถึงกับคอตกด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว เดินทางกลับทันทีโดยไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมานอกจาก ฝาขวดชา 2 ฝาที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อนั้น  หมดกันความหวังที่จะได้หุ้น IPO จากไอดอล... หากคุณตันได้อ่านรู้ไว้ด้วยว่า ติดหนี้ ผมอยู่ ...

ถึงแม้ว่าพวกท่านจะโหวตหรือไม่ก็ตามขอเพียงเมื่อท่านได้อ่านบทความนี้แล้วแม้แต่แค่ย่อหน้าเดียวท่านก็จะได้ทราบและรู้เท่าทันถึงนิสัยอันหลากหลายของคนที่ท่านจะได้พบเห็นได้ตามโซเซียลทั่วไป  เดี๋ยวมาต่อนะครับไปซื้อแกงให้แม่ แพล้บบบบ.....