มีเพื่อนผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนสมัยเรียนม.ปลายแล้วเรียนมหาลัยเดียวกัน อยู่หอห้องข้างๆกันเวลามันเมาหลายครั้งก็มานอนที่ห้องบ้าง พอเรียนจบก็แยกกันไปใช้ชีวิตแต่ก็ยังมีโทรคุยบ้าง จนเมื่อ3ปีที่แล้วได้กลับมาเจอกัน เราจึงชวนเข้ามาในกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆที่เราสนิท...เพื่อนคนนี้มันเป็นคนที่ชอบแกล้งเรามาก บางครั้งรู้สึกว่ามันมองเราจนต้องถามว่า”มองอะไร”มันก็ป่าว แล้วก็เป็นคนอินดี้ เวลาเรามีปัญหามันจะเอาเรื่องของเราไปคิดมากหรือไปปรึกษารุ่นพี่...รุ่นพี่เลยบอกมันไปว่า”ให้ตัดเราออกจากความคิด”มันบอกว่า”ทำไม่ได้” จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์นึงเรากับเพื่อนเมาแล้วไปมีอะไรกัน แต่มันจำอะไรไม่ได้ ส่วนเราจำได้เป็นส่วนบางส่วนก็จำไม่ได้ เราต้องมาปะติดปะต่อเรื่อง จากนั้นเรากับมันตัดเพื่อนกันเลย แต่เรากับมันต้องเจอหน้าอยู่ตลอด เจอก็ไม่พูดคุยอะไรกัน จนมาวันนึงมันคงอึดอัด ขึ้นมาคุยกันเรื่องคืนนั้น ทุกอย่างจบเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่ความสนิทไม่เหมือนเดิม คุยกันน้อยลงแกล้งกันน้อยลง แล้วปัญหาขึ้นกับเรา เราป่วยเป็นไทรอยด์เป็นพิษแบบกับป่วยเป็นโรคซึมเศร้า คือเราทำงานไม่เลยลาออกมารักษาตัว เราก็ไม่ได้ทำงานมาปีกว่าเงินเก็บก็ใกล้จะหมด มันไปปรึกษารุ่นพี่ว่าจะทำยังไงกับเราจะช่วยเรายังไง รุ่นพี่ก็มาบอกว่ามันเป็นห่วงเรามากนะ มันพูดถึงเรื่องเรา เอาเรื่องเราไปคิดตลอด แต่มันไม่เคยพูดกับเราสักอย่าง จนกระทั่งวันนึงเราป่วยนอนอยู่บ้านมันหาเราในสภาพที่เมามาก แล้วถามเราว่า “ จะเอายังไงกับชีวิต” เราตอบไปว่า”เด่วหาอะไรขายเอา ไปทำงานประจำคงไม่ไหวแล้ว”มันบอกว่า “จะรอดู”แค่นั้นมันก็กลับไป มันจะคุยดีกับเราแกล้งเราสนิทกันเหมือนเดิมเฉพาะเวลามันเมา
ตั้งแต่วันที่อะไรกันจนถึงวันนี้ก็3เดือน เป็น3เดือนที่โหดร้ายที่สุด เป็นไทรอยด์กับซึมเศร้าไม่พอ เป็นไข้เลือดออกเกือบตาย ไหนจะตัดเพื่อนกันอีก แถมยังโดนแก้วบาดเท้าเย็บ4เข็มเดินไม่ได้7วัน ตอนเย็บแผลเสร็จเรานั่งร้องไห้กลางรพ.มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา รับแทบไม่ไหวแล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมาอีกเราฆ่าตัวตายแน่ๆ
ปล. คือเราสงสัยว่า มันชอบเราหรอหรือยังไง
เราก็ไม่อยากมโนไปเอง แล้วทำไมต้องเอาปัญหาของเราไปคิดจนเครียดมากมาย
ช่วงที่เราเดินไม่ได้มันก็ไปถามเพื่อนอีกคนว่าเราเป็นยังไงบ้าง
ทุกวันนี้ก็ยังเจอหน้ากันแทบทุกวันส่วนเราคงอึดอัดจนชินไปแล้ว
คืออะไร??ไม่อยากมโนไปเอง ช่วยตอบหน่อยนะค่ะ
ตั้งแต่วันที่อะไรกันจนถึงวันนี้ก็3เดือน เป็น3เดือนที่โหดร้ายที่สุด เป็นไทรอยด์กับซึมเศร้าไม่พอ เป็นไข้เลือดออกเกือบตาย ไหนจะตัดเพื่อนกันอีก แถมยังโดนแก้วบาดเท้าเย็บ4เข็มเดินไม่ได้7วัน ตอนเย็บแผลเสร็จเรานั่งร้องไห้กลางรพ.มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา รับแทบไม่ไหวแล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมาอีกเราฆ่าตัวตายแน่ๆ
ปล. คือเราสงสัยว่า มันชอบเราหรอหรือยังไง
เราก็ไม่อยากมโนไปเอง แล้วทำไมต้องเอาปัญหาของเราไปคิดจนเครียดมากมาย
ช่วงที่เราเดินไม่ได้มันก็ไปถามเพื่อนอีกคนว่าเราเป็นยังไงบ้าง
ทุกวันนี้ก็ยังเจอหน้ากันแทบทุกวันส่วนเราคงอึดอัดจนชินไปแล้ว