มีใครเจอปัญหาเหมือนเราไหม ปัญหาที่มองไม่เห็นทางแก้ไข ปัญหาที่เหมือนต้องทนไปตลอด(หรอวะ) แต่ที่แน่ๆก็ทน10กว่าปีได้ละ แต่เป็น10กว่าปีที่..
.
.
.
เราเป็น ผญ เราอยู่กับแม่แล้วก็พ่อเลี้ยง 12ปีได้ละ เป็น12ปีที่ทุกข์มากกว่าสุขอะ สุดๆไปเลย เขาเข้ามาตอนเราป.4 ตอนเข้ามาแรกดี้ดี ไหว้ยายแทบจะกราบ ตอนนี้ยืนด่ายายแทบจะมุดเดิน เราไม่เคยอยากได้พ่อใหม่เลย ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดความอบอุ่นหรือขาดพ่อหรือเป็นปัญหาอะไร ไม่เคยรู้สึกคิดถึงพ่อเลย มันลืมไปเลย ขนาดเด็กๆไปไหนมาไหน คนก็ชอบถามว่า คิดถึงพ่อมั้ย ก็ไม่เลย คือไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงนะ แต่เหมือนเราเด็กแล้วเราทำนู้นนี่ก็ไม่ได้มานั่งคิดเรื่องนี้อะ พ่อเราเค้ามีปัญหาชีวิตเค้าอะ ง่ายๆก็เค้ามีครอบครัวใหม่ เรารับรู้ตั้งแต่ป.1ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง จนกระทั่งป.4 ชีวิตก็เปลี่ยนไป ..
.
ที่จริงระยะเวลาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ มันก็มีทั้งแย่ แย่มาก แย่มาก หๆๆ แล้วก็ดี แต่บางทีเราก็ว่ามันแย่สำหรับเราสุดๆเลยละ ต้องบอกก่อนว่าคนเรามีข้อดีข้อเสีย แต่ถ้าเราเลือกได้ เราคงเลือกไม่อยู่กับคนแบบนี้อ่ะ
.
.
ตอนนี้เขาก็ใกล้50ละ แต่ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย ตั้งแต่วันแรกๆนี่เข้ามาเราไปไหว้พระบอกท่านเลยว่าให้คนๆนี้ออกไป เขาเป็นคนที่ขี้อิจฉา ขี้ทวงบุญคุณทุกอย่าง ปากไม่ดี คำร้ายๆต่ำออกจากปากเขาหมด ทั้งด่าทั้งว่า เจ็บปวดทางกายไม่เคยโดนหรอกนะแต่ทางใจนี่สิมันเจ็บยิ่งกว่า และมันเจ็บกว่าที่มันเกิดกับ "แม่เรา" เราต้องเห็นสภาวะความรุนแรงทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับแม่เรา เราแทบจะอยู่กับแม่ทุกสถานการณ์เลย หนักมากหนักมากจริงๆ แม่แสดงให้เราเห็นโดยที่แม่ไม่เคยทวงสิ่งที่ทำให้สักคำ แม่ไม่เคยทำในสิ่งที่เขาทำ แม่ไม่ได้ดีทุกเรื่อง แต่แม่ดีกับเราทุกเรื่อง แม่อดทนมากจริงๆ ใครฟังเรื่องของเราก็คิดว่าไม่น่ามาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ เราเชื่อมั่นในตัวแม่มาก แม่บ่นเก่งก็จริงแต่เราก็ทำเรื่องที่แม่น่าบ่น แม่ไม่เคยเรียกร้อง บางทีไม่สบาย มีดบาดหรืออะไร แม่ไม่เคยสักแอะที่จะเรียกร้องความสนใจ แม่ตื่นมาตี1-2 ทำของ ของหนักแค่ไหน แม่ยกได้ และเขาไม่เคยมีในสิ่งที่แม่เราทำแสดงความรักความเข้าใจโดยไม่ต้องพูดเยอะ แต่เขานี่เรียกร้องทุกอย่าง เจ็บนิดเจ็บหน่อย บ่นเหนื่อย ตั้งแต่เกิดมาน่าจะมีอย่างเดียวที่แม่ทำไมได้ คือ"ขี่รถ" แม่ขี่รถไม่เป็น แต่แม่ไม่เคยเอามาเป็นปัญหา วันที่ไม่มีเขาเราเชื่อว่าแม่ทำได้ มีแม่คนเดียวนี่ทำให้เรารุ้สึกว่าเราอาจไม่มีคนข้างๆสักคน แต่เรามีแม่คนเดียว เราจะปลอดภัย เราจะท้องอิ่ม แม่ไม่เคยพูดให้เชื่อ แต่แม่ทำให้ดู ในวันนี้ที่เจอเรื่องร้ายๆ เราสามารถเดินออกมาได้เลยนะ แต่เราปล่อยให้เค้าสู้คนเดียวไม่ได้จริงๆ คนบอกเราเจอปัญหาขนาดนี้ ทนได้ไง ก็คำว่า "แม่" ไง ความรู้สึกมันสั่งให้ทำและมันเจ็บมากที่ต้องยืนข้างแม่ในวันแย่ๆแต่ช่วยแม่ไปมากกว่านี้ไม่ได้ แม่สอนให้อดทน เราท่องคำว่าอดทน เดือนนึงก็น่าจะท่องสัก10-20คำนะ ปีนึงก็น่าจะเยอะอยู่ นี่12ปีแล้วก็ไม่รู้กี่คำแล้ว
// เคยมีครั้งนึงแบบเขาทะเลาะกับแม่หนักมาก เรากลัวเขาจะเผลอทำอะไรแม่ เราเลยไปยืนกั้นกลาง "
ๆๆๆๆ" นี่เต็มหู ต้องรู้สึกขนาดไหนอะคนอื่นมายืนด่าแม่เราแบบนั้นแต่ทำไรไม่ได้สักอย่าง ต้องเจ็บและอดทนแค่ไหน //นั่งกินข้าวอยู่ ตอนนั้นเป็นโต๊ะเล็กๆ เขาคว่ำทั้งโต๊ะ เพราะตอนนั้นคงทะเลาะกันสักอย่าง // เรื่องอะไรเล็กๆเป็นเรื่องใหญ่หมด //เวลาไม่พอใจมีอะไรขัดใจนะ จะพังทุกอย่าง คว้านู้นนี้ เขาเคยนั่งพูดนั่งพร่ำด่าว่าแม่เราเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง ตั้งแต่เช้าจนแทบถึงเที่ยงคืนเลย อย่าเพิ่งคิดว่าเราพูดเวอร์ เขามีความสามารถจริงๆ สามารถพูดให้ครนู้นคนนี้ผิด จานผิด ชามผิด กาละมังผิด ผิด มันผิด มีกูถูกคนเดียว คนแบบนี้มันมีจริงๆ เขาจะไล่ความผิดคนอื่นพูดซ้ำไปซ้ำมา ต่อให้เราอธิบาย พูดกับเขาสักเป็นร้อย คนคนนี้ทำให้เข้าใจบัวสี่เหล่าของพระพุทธเจ้าของจริง บัวใต้โคลนตมที่ไม่มีวันที่จะเข้าใจเลย ที่จริงไม่รู้ว่าเข้าใจแล้วหลอกตัวเองหรือเป็นบัวโคลนตมจริงๆ เพราะถ้ามันไม่ถูกใจเขาอะก็คือผิด อหหห ใช่หรอ 12ปีที่ผ่านมาไม่เคยไเ้ยินคำว่าขอโทษสักคำเดียว อันไหนที่คนอื่นผิด จะซ้ำจะพูดย้ำ ได้เป็นชมเป็นวัน ความผิดตัวเองทำขำกลบเกลื่อน พอคนอื่นจะบอกทำเป็น ไม่ฟัง บางทีความผิดตัวเองก็ยกให้คนอื่น งงเลย ของเห็นชัดๆว่าตัวเองผิด แต่ไม่เคยรับ ไม่รับไม่ว่า โยนให้คนอื่น มันไม่มีหรอกคนบนโลกนี้ที่จะไม่เคยทำอะไรผิดเลย มีแต่คนที่ไม่เคยทำอะไรเท่านั้นละ คนแบบนี้ควรอยู่บนโลกนี้คนเดียว ทำอะไรก็อาย อายในเรื่องที่ไม่สมควรอาน แต่ไม่อายในเรื่องที่น่าอาย เรื่องพูดจาหยาบคายนี่ไม่ค่อยอาย แต่อายต้องแต่งตัวให้ดี หน้าใหญ่ใจโต ทุกคนต้องงี้ๆ ซื้อวัตถุดิบมาทำของขายร้านนี้น้อยก็อาย ต้องซื้อเยอะๆ ไปซื้อของซื้อชิ้นเดียวอาย ปากอวดเก่งทุกอย่าง กูอยู่ได้ ถ้าไม่มีกูพวกจะอยู่ไม่ได้โอโหพ่อคูณ เรื่องพูดทำลายน้ำใจถากถางคนอื่นที่1 ใครขัดใจนิดไม่ได้ งงอ่า เราเกิดมาไม่เคยเจอคนแบบนี้เลยจริงๆ เขาจะป่วนเราป่วนแม่เราหมด ลื้อของจะเอาตังบ้าง ลื้อๆๆไม่เก็บ เคยมีวันนึงเอากระปุกออมสินมาทุบแตกละเศษกระเบื้องแตกเต็ม ไม่เก็บ ก่อแต่ความเดือดร้อน เรานี่งงเลยเป็นหหหหไรเนี่ยยย อายุก็เยอะแล้วหนา บ้านเรากับยายอยู่ตรงข้ามกัน บางทีเราจะไปบ้านยาย ก็หาว่าถ้าชอบไปอยู่บ้านอื่นมากก็ไปเลย เดี๋ยวล็อคเลยเอ้างงงงจ้า นี่บ้านยาย ยายไม่ใช่คนอื่น ถ้าพูดถึงคนอื่นน่าจะเป็นเขาเอง ขี้อิจฉายายเรา อิจฉาอาเรา ประหนึ่งว่าสบายเนาะทำงานมีตังใช้ซื้อรถ ทั้งที่ตัวเองก็มี แค่นี้ก้สบายแล้วคนอื่นเค้าลำบากเยอะแยะ ปากบอกไม่อะไรมากไม่กิเลส ส่งลูกเรียนจบแต่ที่จริงนะอยากมีเงินมีนู้นนี้ิเห็นคนอื่นมี ก็จะเอาบ้าง บางทีฟังละก็ตลก เรียกร้องความสนใจเก่ง ขี้อิจฉาแม้กระทั่งลูกตัวเองอะบอกแค่นี้ เรามีน้อง (ลูกเขากับแม่นั้นละ) เราก็รักน้องไม่เคยมองน้องเป็นคนอื่น ไม่เคยอคติ ใครแกล้งน้องเราก้ไม่ยอมเหมือนกัน สอนหนังสือ ติวให้ ช่วยทำงานส่งและน้องกับเราก็ไม่มีปัญหากัน เวลาทะเลาะกันมีปัญหาก็อ้างดึงน้องไว้นี่ละ เอาน้องเราเป็นช้อยส บอกว่าดูได้ แต่คือเท่าที่อยุ่กันทุกวันนี้คือมันมองออกว่าจะเป็นยังไง อ้างลูกงู้นงี้ ก็แค่ข้ออ้างที่จะเอาชนะแม่เท่านั้นละ ระหว่างตัวเขากับน้องเขาก็เลือกตัวเอง สังเกตจากที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี่ละ บางอย่างจะเสียสละให้ลูกหน่อยก็ไม่ได้ อิจฉาบอกลูกมีขนมกิน เดี๋ยวคือนั่นก็ลูกตัวเองไง งงอ่า ลึกๆข้างในมันดูออกอะจริงๆ กลัวแต่ปากกล้าไม่กลัว งู้นงี้ ไม่ง้อใคร กูถูกอยู่คนเดียว
.
.
เราอายุ21ละ เขาหัวโบราณออกแนวไม่ให้มีแฟน แต่เราก็มีกุ๊กกิ๊กๆ เหมือนวัยรุ่นทั้วไปตอนมัธยมปลาย และไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้แก่ตัวเองและใคร คุยกันคบกันมีไรปรึกษากัน ช่วยคิดช่วยกันเรียน วันนึงพอเขารู้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่มาก แบบงู้นงี้ๆๆๆๆ เนี่ยไปแต่งงานกันเลย จะมาคบกันอายชาวบ้านงู้นงี้ เยอะมากจนไอ้คนที่คบกับเราเนี่ย เอ่ยปากขอโทษเลยที่ทำให้เดือดร้อน ทั้งด่าแม่เราว่าโง่ไม่รู้เรื่อง ด่าทอสารพัด ส่วนใหญ่ไม่ค่อยด่าเราต่อหน้าหรอกนะ จะด่ากับแม่ให้แม่ทนไม่ไหวแล้วมาว่าเรา แม่จะได้ดูผิดอะ สุดท้ายก็เลิกรากันไปเป็นมิตรที่ดีต่อกัน แล้วหลังจากนั้นเราต้องอยุ่กับชีวิตที่เขาวาดความระหวาดระแวงใส่เรา เราใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุข ท่องคำว่าอดทนๆ //
.
.
ที่จริงเราเคยอยากมองเขาเป็นพ่อเหมือนกัน อยากพยายามบอกเขาว่าทำไมไม่เปิดใจกับอะไรบ้าง ทำไมไม่เลือกที่จะเป็นที่ปรึกษามากกว่าจะผลักให้หลีกหนีนู่นนี้นั่น เพราะเป็นแบบนี้เขาก็เลยไม่รุ้สักเรื่องที่เกี่ยวกับเรา แต่เขากลับอยากรุ้ทุกเรื่อง แต่การกระทำก็อย่างที่บอกอะ พอถึงเวลาที่มีอะไรไม่พอใจตัวเอง ก็หาว่าปิดบัง พอตัวเองรู้ก่อนก็จะรีบบอกประมาณว่า ตัวเองฉลาดรู้ทันเรา แต่ที่จริงคือตัวเองนั่นละที่ไม่รู้อะไรมากที่สุดเพราะมาจากการกระทำของเขาเอง มีแต่แม่เท่านั้นละที่เราบอกทุกอย่าง
.
.
เข้ามหาลัย ก็ยังมีแฟนไม่ได้จย้า แต่เราก็มี แม่ก็รู้ เราคบกับใครส่วนใหญ่ไม่เคยได้ไปไหนหรอกจริงๆ ถือว่าน้อยครั้งมากๆ ถ้าคนที่รู้จักกับเรา จะรู้เลย คือเราออกไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าเขาบอกว่าไม่ให้ออกนะ แต่เขาจะพูดคำอื่นหรืออะไรที่มันแปลความหมายว่าไม่ต้องการให้ออก ไม่ต้องการให้คบ อะไรงี้อะ ปากบอกไม่เคยบังคับๆเลย โอโหหหพ่อคูนที่ทำอยู่นี่ลาจ้าาา บังคับเอฟวรีติง บางคนก็จะคิดว่าทนทำไม เขาเป็นใครต้องมาทน ไม่ได้ทนเพราะเขา "ทนเพราะแม่" การกระทำของเราซึ่งบางทีเราก้ไม่ได้ผิดเลยด้วยซ้ำ แต่มันไม่ถูกใจเขาอะ จะทำไมอะ เขาจะแกล้งแม่ทุกอย่าง ให้แม่มาบีบบังคับเรา นี่แหละคือเหตุผลของเรา
.
.เคยมีครั้งนึง เราออกมาหาไรกินแล้วขากลับบังเอิญเจอจ้าาาา แฟนเรามันก็ยังเล่นๆอยู่ เรายังบอกเลยว่า อย่าเล่นมากเดี๋ยวเจอ นางยังบอก ไม่เจอหรอกหน่า แปปเดียว เต็มๆจ้า รถนี่ประชันหน้ากันเลย เราก้ต้องลงจากรถเลยอะขึ้นรถที่บ้านกลับ ถึงตอนนี้คงเล่าไม่สนุกแล้วละ ชีวิตเราเปลี่ยนไปชั่วครู่เลย และเราจำไม่ลืม
.
.พอวันรุ่งขึ้นเขาทำกับเราปกติเลยนะ คุยปกติเลย แต่จงใจแขวะเรากับลูกค้าเลยละ (ที่บ้านเราขายของ) ตั้งแต่ตี5-9โมง แขวะเรากับลูกค้าเกือบครบทุกคน เกือบครบจริงๆ ใครฟังคิดว่าเราพูดเว่อร์แต่คือเรื่องจริง แขวะเสร็จ1คนก็หันมาพูดกับเราปกติ เรานี่นับเป็น100 ยืนขายของน้ำตาตกในอะ อารมแบบทำไมกูต้องมายืนในจุดหๆงี้ด้วย .
ลูกค้าคนที่1มา ซึ่งคนนั้นเป็นพ่อเพื่อนเราเองอะ พูดแบบเนี่ยลูกสาวดีเนาะ ตั้งใจเรียนดี (ละเราไม่ตั้งใจเรียนตรงไหนงง) เดี๋ยวพอจบมาก็เลี้ยงพ่อแม่ไม่ใช่ทิ้งพ่อแม่ เด็กบางคนมันคิดไม่ได้อะเนาะ งี้ๆๆ ส่วนพ่อเพื่อนเรานี่แกเป็นคนขี้คุยอยู่แล้ว ถูกใจแกไปสิ ยิ่งพูดถูกคอ (แต่ที่จริงลูกสาวแกก็มีแฟนนะ แกก็คงเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้ลูกอะนะ ไม่ได้เหมือนคนถาม) //
ลูกค้าคนที่2 มา เนี่ยป้าดีเนาะ หลานสาวดี เรียนจบรึยังละ ดีๆเรียนจบมามันก็ไม่ทิ้งหรอก แต่เด็กบางคนมันแย่อะสิ มีหลานดีแค่นี้ก็ดีแล้ว
//ลูกค้าคนที่3 เนี่ยผู้หญิงบางคนนี่มันก้ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว อะพ่อแม่ให้ไปเรียน แต่ไปนู้นไปนี่ เที่ยวเล่น
ขนาดลูกค้าบางคนไม่ได้พูดเรื่องนี้ หรือไม่ได้คุยเขาก็ชักเข้าเรื่องนี้จนได้ เรานับถือความพยายามสูงของเขา
นี่ก็เป็นตัวอย่างประโยคที่เราเจอกับคนที่เข้ามาอยู่ในสถานะพ่อเราอะ มันใช่หรอ คือพอเขาพูดกับลูกค้าเสร็จ เขาก็จะหันมาพูดกับเราปกติ (แต่ที่จริงคือมะกี้ยืนด่ากูไง) ทำแบบนี้อะจนถึงเวลาที่บอกไป เราเจอแบบนี้เป็นอาทิตย์ๆ เป็นเกือบเดือนกว่าเราจะผ่านมา มันทรมานมากเพราะในใจนี่ถ้าทำอะไรได้จะหยิบอะไรไปฟาดปากเลยแล้วถามเลยว่า "เป็นอะไรกะกูหนักหนา" มันเหมือนแมลงวันอะตอมหวี่ๆน่ารำคานมาก เราจำจนทุกวันนี้ และเรามั่นใจการกระทำของเราไม่ได้แปลกประหลาดไปจากวัยรุ่นคนอื่นเลย และไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และเรามีความรับผิดชอบเสมอ เราตื่นมาช่วยแม่ทำงานตั้งแต่ตี4-5ไม่เคยบกพร่อง เรานี่ยืนขายของทั้งน้ำตาคือไม่ได้เสียใจ แต่โมโหที่ทำไรไม่ได้ แม่ก้รู้แม่ก็เห็น แม่ก็จะบอกว่าอดทน ทำเกินไป ทำจนคำว่าพ่อนี่เรียกไม่ได้จริงๆ พ่อแม่เพื่อนไม่เห็นเป็นงี้สักคน คนที่เขาคิดจะเป็นพ่อคน เขาไม่ควรมีความคิดแบบนี้ด้วยซ้ำ ถ้าคิดจะบอกคิดจะสอน พูดตรงๆดีกว่า แต่เขาคงสอนใครไม่ได้หรอก เพราะตลอด12ปีที่ผ่านมา สิ่งที่เขาพูดต่างๆยังไม่เคยมีอะไรเลยที่เขาทำได้ แล้วที่ไม่ให้เราคบใครนี่ไม่ใช่เพราะแค่ตอนเรียนนะ เหมือนจะตลอดไปจ้า งงเลยจ้า ออกแนวแบบกลัวไปมีครอบครัวกันหมดละไม่มีใครเลี้ยง กลัวตัวเองจะอยู่คนเดียว แล้วก็กลวมาก กลัวคนนู้นคนนี้คนนั้น จะนินทาว่าบ้านนี้มีน้อง ท้อง งู้นงี้ คือกลัวหน้าตาตัวเองนั่นเอง ไม่ได้ห่วงใครหรอก รักตัวเองทั้งนั้น แคร์คำพูดคนนอกมาก คนนอกบ้านต้องทำให้ถูกใจส่วนคนในบ้านนี่อือหืม เจอลูกคนอื่น ทำเสียงสองพูดกับลูกตัวเองนึกว่ากินหัวไปแล้ว บางทีเห็นแล้วก็แบบ เค้าไม่อายตัวเองบ้างหรอ งง
.
.
เผื่อว่าใครเข้ามาอ่าน ไว้มาต่อ นี่มันยังไม่ถึงเสี้ยวที่เขาทำกับครอบครัวเรา ที่มาระบายแบบนี้เพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังจริงๆ แม่ก็เจอด้วยกันอยู่ทุกวัน เห็นปัญหาหมด คนที่คบๆกันอยู่ก็เล่าจนหมด อึดอัดจริงๆ เพื่อนที่สนิทก็ระบายให้ฟังบ้างมันก็คงเบื่อ แต่เราเจอซ้ำๆ เราก็ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังได้จริงๆ
12 ปีที่ต้องทนเพื่อแม่ เหนื่อยมาก อึดอัดมากจริงๆ
.
.
.
เราเป็น ผญ เราอยู่กับแม่แล้วก็พ่อเลี้ยง 12ปีได้ละ เป็น12ปีที่ทุกข์มากกว่าสุขอะ สุดๆไปเลย เขาเข้ามาตอนเราป.4 ตอนเข้ามาแรกดี้ดี ไหว้ยายแทบจะกราบ ตอนนี้ยืนด่ายายแทบจะมุดเดิน เราไม่เคยอยากได้พ่อใหม่เลย ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดความอบอุ่นหรือขาดพ่อหรือเป็นปัญหาอะไร ไม่เคยรู้สึกคิดถึงพ่อเลย มันลืมไปเลย ขนาดเด็กๆไปไหนมาไหน คนก็ชอบถามว่า คิดถึงพ่อมั้ย ก็ไม่เลย คือไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงนะ แต่เหมือนเราเด็กแล้วเราทำนู้นนี่ก็ไม่ได้มานั่งคิดเรื่องนี้อะ พ่อเราเค้ามีปัญหาชีวิตเค้าอะ ง่ายๆก็เค้ามีครอบครัวใหม่ เรารับรู้ตั้งแต่ป.1ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง จนกระทั่งป.4 ชีวิตก็เปลี่ยนไป ..
.
ที่จริงระยะเวลาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ มันก็มีทั้งแย่ แย่มาก แย่มาก หๆๆ แล้วก็ดี แต่บางทีเราก็ว่ามันแย่สำหรับเราสุดๆเลยละ ต้องบอกก่อนว่าคนเรามีข้อดีข้อเสีย แต่ถ้าเราเลือกได้ เราคงเลือกไม่อยู่กับคนแบบนี้อ่ะ
.
.
ตอนนี้เขาก็ใกล้50ละ แต่ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย ตั้งแต่วันแรกๆนี่เข้ามาเราไปไหว้พระบอกท่านเลยว่าให้คนๆนี้ออกไป เขาเป็นคนที่ขี้อิจฉา ขี้ทวงบุญคุณทุกอย่าง ปากไม่ดี คำร้ายๆต่ำออกจากปากเขาหมด ทั้งด่าทั้งว่า เจ็บปวดทางกายไม่เคยโดนหรอกนะแต่ทางใจนี่สิมันเจ็บยิ่งกว่า และมันเจ็บกว่าที่มันเกิดกับ "แม่เรา" เราต้องเห็นสภาวะความรุนแรงทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับแม่เรา เราแทบจะอยู่กับแม่ทุกสถานการณ์เลย หนักมากหนักมากจริงๆ แม่แสดงให้เราเห็นโดยที่แม่ไม่เคยทวงสิ่งที่ทำให้สักคำ แม่ไม่เคยทำในสิ่งที่เขาทำ แม่ไม่ได้ดีทุกเรื่อง แต่แม่ดีกับเราทุกเรื่อง แม่อดทนมากจริงๆ ใครฟังเรื่องของเราก็คิดว่าไม่น่ามาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ เราเชื่อมั่นในตัวแม่มาก แม่บ่นเก่งก็จริงแต่เราก็ทำเรื่องที่แม่น่าบ่น แม่ไม่เคยเรียกร้อง บางทีไม่สบาย มีดบาดหรืออะไร แม่ไม่เคยสักแอะที่จะเรียกร้องความสนใจ แม่ตื่นมาตี1-2 ทำของ ของหนักแค่ไหน แม่ยกได้ และเขาไม่เคยมีในสิ่งที่แม่เราทำแสดงความรักความเข้าใจโดยไม่ต้องพูดเยอะ แต่เขานี่เรียกร้องทุกอย่าง เจ็บนิดเจ็บหน่อย บ่นเหนื่อย ตั้งแต่เกิดมาน่าจะมีอย่างเดียวที่แม่ทำไมได้ คือ"ขี่รถ" แม่ขี่รถไม่เป็น แต่แม่ไม่เคยเอามาเป็นปัญหา วันที่ไม่มีเขาเราเชื่อว่าแม่ทำได้ มีแม่คนเดียวนี่ทำให้เรารุ้สึกว่าเราอาจไม่มีคนข้างๆสักคน แต่เรามีแม่คนเดียว เราจะปลอดภัย เราจะท้องอิ่ม แม่ไม่เคยพูดให้เชื่อ แต่แม่ทำให้ดู ในวันนี้ที่เจอเรื่องร้ายๆ เราสามารถเดินออกมาได้เลยนะ แต่เราปล่อยให้เค้าสู้คนเดียวไม่ได้จริงๆ คนบอกเราเจอปัญหาขนาดนี้ ทนได้ไง ก็คำว่า "แม่" ไง ความรู้สึกมันสั่งให้ทำและมันเจ็บมากที่ต้องยืนข้างแม่ในวันแย่ๆแต่ช่วยแม่ไปมากกว่านี้ไม่ได้ แม่สอนให้อดทน เราท่องคำว่าอดทน เดือนนึงก็น่าจะท่องสัก10-20คำนะ ปีนึงก็น่าจะเยอะอยู่ นี่12ปีแล้วก็ไม่รู้กี่คำแล้ว
// เคยมีครั้งนึงแบบเขาทะเลาะกับแม่หนักมาก เรากลัวเขาจะเผลอทำอะไรแม่ เราเลยไปยืนกั้นกลาง "
.
.
เราอายุ21ละ เขาหัวโบราณออกแนวไม่ให้มีแฟน แต่เราก็มีกุ๊กกิ๊กๆ เหมือนวัยรุ่นทั้วไปตอนมัธยมปลาย และไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้แก่ตัวเองและใคร คุยกันคบกันมีไรปรึกษากัน ช่วยคิดช่วยกันเรียน วันนึงพอเขารู้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่มาก แบบงู้นงี้ๆๆๆๆ เนี่ยไปแต่งงานกันเลย จะมาคบกันอายชาวบ้านงู้นงี้ เยอะมากจนไอ้คนที่คบกับเราเนี่ย เอ่ยปากขอโทษเลยที่ทำให้เดือดร้อน ทั้งด่าแม่เราว่าโง่ไม่รู้เรื่อง ด่าทอสารพัด ส่วนใหญ่ไม่ค่อยด่าเราต่อหน้าหรอกนะ จะด่ากับแม่ให้แม่ทนไม่ไหวแล้วมาว่าเรา แม่จะได้ดูผิดอะ สุดท้ายก็เลิกรากันไปเป็นมิตรที่ดีต่อกัน แล้วหลังจากนั้นเราต้องอยุ่กับชีวิตที่เขาวาดความระหวาดระแวงใส่เรา เราใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุข ท่องคำว่าอดทนๆ //
.
.
ที่จริงเราเคยอยากมองเขาเป็นพ่อเหมือนกัน อยากพยายามบอกเขาว่าทำไมไม่เปิดใจกับอะไรบ้าง ทำไมไม่เลือกที่จะเป็นที่ปรึกษามากกว่าจะผลักให้หลีกหนีนู่นนี้นั่น เพราะเป็นแบบนี้เขาก็เลยไม่รุ้สักเรื่องที่เกี่ยวกับเรา แต่เขากลับอยากรุ้ทุกเรื่อง แต่การกระทำก็อย่างที่บอกอะ พอถึงเวลาที่มีอะไรไม่พอใจตัวเอง ก็หาว่าปิดบัง พอตัวเองรู้ก่อนก็จะรีบบอกประมาณว่า ตัวเองฉลาดรู้ทันเรา แต่ที่จริงคือตัวเองนั่นละที่ไม่รู้อะไรมากที่สุดเพราะมาจากการกระทำของเขาเอง มีแต่แม่เท่านั้นละที่เราบอกทุกอย่าง
.
.
เข้ามหาลัย ก็ยังมีแฟนไม่ได้จย้า แต่เราก็มี แม่ก็รู้ เราคบกับใครส่วนใหญ่ไม่เคยได้ไปไหนหรอกจริงๆ ถือว่าน้อยครั้งมากๆ ถ้าคนที่รู้จักกับเรา จะรู้เลย คือเราออกไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าเขาบอกว่าไม่ให้ออกนะ แต่เขาจะพูดคำอื่นหรืออะไรที่มันแปลความหมายว่าไม่ต้องการให้ออก ไม่ต้องการให้คบ อะไรงี้อะ ปากบอกไม่เคยบังคับๆเลย โอโหหหพ่อคูนที่ทำอยู่นี่ลาจ้าาา บังคับเอฟวรีติง บางคนก็จะคิดว่าทนทำไม เขาเป็นใครต้องมาทน ไม่ได้ทนเพราะเขา "ทนเพราะแม่" การกระทำของเราซึ่งบางทีเราก้ไม่ได้ผิดเลยด้วยซ้ำ แต่มันไม่ถูกใจเขาอะ จะทำไมอะ เขาจะแกล้งแม่ทุกอย่าง ให้แม่มาบีบบังคับเรา นี่แหละคือเหตุผลของเรา
.
.เคยมีครั้งนึง เราออกมาหาไรกินแล้วขากลับบังเอิญเจอจ้าาาา แฟนเรามันก็ยังเล่นๆอยู่ เรายังบอกเลยว่า อย่าเล่นมากเดี๋ยวเจอ นางยังบอก ไม่เจอหรอกหน่า แปปเดียว เต็มๆจ้า รถนี่ประชันหน้ากันเลย เราก้ต้องลงจากรถเลยอะขึ้นรถที่บ้านกลับ ถึงตอนนี้คงเล่าไม่สนุกแล้วละ ชีวิตเราเปลี่ยนไปชั่วครู่เลย และเราจำไม่ลืม
.
.พอวันรุ่งขึ้นเขาทำกับเราปกติเลยนะ คุยปกติเลย แต่จงใจแขวะเรากับลูกค้าเลยละ (ที่บ้านเราขายของ) ตั้งแต่ตี5-9โมง แขวะเรากับลูกค้าเกือบครบทุกคน เกือบครบจริงๆ ใครฟังคิดว่าเราพูดเว่อร์แต่คือเรื่องจริง แขวะเสร็จ1คนก็หันมาพูดกับเราปกติ เรานี่นับเป็น100 ยืนขายของน้ำตาตกในอะ อารมแบบทำไมกูต้องมายืนในจุดหๆงี้ด้วย .
ลูกค้าคนที่1มา ซึ่งคนนั้นเป็นพ่อเพื่อนเราเองอะ พูดแบบเนี่ยลูกสาวดีเนาะ ตั้งใจเรียนดี (ละเราไม่ตั้งใจเรียนตรงไหนงง) เดี๋ยวพอจบมาก็เลี้ยงพ่อแม่ไม่ใช่ทิ้งพ่อแม่ เด็กบางคนมันคิดไม่ได้อะเนาะ งี้ๆๆ ส่วนพ่อเพื่อนเรานี่แกเป็นคนขี้คุยอยู่แล้ว ถูกใจแกไปสิ ยิ่งพูดถูกคอ (แต่ที่จริงลูกสาวแกก็มีแฟนนะ แกก็คงเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้ลูกอะนะ ไม่ได้เหมือนคนถาม) //
ลูกค้าคนที่2 มา เนี่ยป้าดีเนาะ หลานสาวดี เรียนจบรึยังละ ดีๆเรียนจบมามันก็ไม่ทิ้งหรอก แต่เด็กบางคนมันแย่อะสิ มีหลานดีแค่นี้ก็ดีแล้ว
//ลูกค้าคนที่3 เนี่ยผู้หญิงบางคนนี่มันก้ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว อะพ่อแม่ให้ไปเรียน แต่ไปนู้นไปนี่ เที่ยวเล่น
ขนาดลูกค้าบางคนไม่ได้พูดเรื่องนี้ หรือไม่ได้คุยเขาก็ชักเข้าเรื่องนี้จนได้ เรานับถือความพยายามสูงของเขา
นี่ก็เป็นตัวอย่างประโยคที่เราเจอกับคนที่เข้ามาอยู่ในสถานะพ่อเราอะ มันใช่หรอ คือพอเขาพูดกับลูกค้าเสร็จ เขาก็จะหันมาพูดกับเราปกติ (แต่ที่จริงคือมะกี้ยืนด่ากูไง) ทำแบบนี้อะจนถึงเวลาที่บอกไป เราเจอแบบนี้เป็นอาทิตย์ๆ เป็นเกือบเดือนกว่าเราจะผ่านมา มันทรมานมากเพราะในใจนี่ถ้าทำอะไรได้จะหยิบอะไรไปฟาดปากเลยแล้วถามเลยว่า "เป็นอะไรกะกูหนักหนา" มันเหมือนแมลงวันอะตอมหวี่ๆน่ารำคานมาก เราจำจนทุกวันนี้ และเรามั่นใจการกระทำของเราไม่ได้แปลกประหลาดไปจากวัยรุ่นคนอื่นเลย และไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และเรามีความรับผิดชอบเสมอ เราตื่นมาช่วยแม่ทำงานตั้งแต่ตี4-5ไม่เคยบกพร่อง เรานี่ยืนขายของทั้งน้ำตาคือไม่ได้เสียใจ แต่โมโหที่ทำไรไม่ได้ แม่ก้รู้แม่ก็เห็น แม่ก็จะบอกว่าอดทน ทำเกินไป ทำจนคำว่าพ่อนี่เรียกไม่ได้จริงๆ พ่อแม่เพื่อนไม่เห็นเป็นงี้สักคน คนที่เขาคิดจะเป็นพ่อคน เขาไม่ควรมีความคิดแบบนี้ด้วยซ้ำ ถ้าคิดจะบอกคิดจะสอน พูดตรงๆดีกว่า แต่เขาคงสอนใครไม่ได้หรอก เพราะตลอด12ปีที่ผ่านมา สิ่งที่เขาพูดต่างๆยังไม่เคยมีอะไรเลยที่เขาทำได้ แล้วที่ไม่ให้เราคบใครนี่ไม่ใช่เพราะแค่ตอนเรียนนะ เหมือนจะตลอดไปจ้า งงเลยจ้า ออกแนวแบบกลัวไปมีครอบครัวกันหมดละไม่มีใครเลี้ยง กลัวตัวเองจะอยู่คนเดียว แล้วก็กลวมาก กลัวคนนู้นคนนี้คนนั้น จะนินทาว่าบ้านนี้มีน้อง ท้อง งู้นงี้ คือกลัวหน้าตาตัวเองนั่นเอง ไม่ได้ห่วงใครหรอก รักตัวเองทั้งนั้น แคร์คำพูดคนนอกมาก คนนอกบ้านต้องทำให้ถูกใจส่วนคนในบ้านนี่อือหืม เจอลูกคนอื่น ทำเสียงสองพูดกับลูกตัวเองนึกว่ากินหัวไปแล้ว บางทีเห็นแล้วก็แบบ เค้าไม่อายตัวเองบ้างหรอ งง
.
.
เผื่อว่าใครเข้ามาอ่าน ไว้มาต่อ นี่มันยังไม่ถึงเสี้ยวที่เขาทำกับครอบครัวเรา ที่มาระบายแบบนี้เพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังจริงๆ แม่ก็เจอด้วยกันอยู่ทุกวัน เห็นปัญหาหมด คนที่คบๆกันอยู่ก็เล่าจนหมด อึดอัดจริงๆ เพื่อนที่สนิทก็ระบายให้ฟังบ้างมันก็คงเบื่อ แต่เราเจอซ้ำๆ เราก็ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังได้จริงๆ