พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็ก น่าจะ2 ขวบได้
พ่อแม่ต่างมีครอบครัวใหม่และมีลูกใหม่
เราอยู่กับตายายจนเรียนจบ ป.6
ก็ย้ายมาอยู่กับแม่เพื่อเรียนต่อ

เล่าในบางเรื่องที่เราเจอมา

-มีอยู่วันนึ่ง ตังในกระเป๋าแม่หายแม่ก็เดินมาด่าเรา
ทั้งที่เราบอกไม่ได้เอาไป จนร้องไห้พูดแค่ว่าไม่ได้ทำ
เขาก็ไม่สนด่าจนพอใจ สรุปพ่อเลี้ยงเป็นคนหยิบไป
แล้วลืมบอก มาบอกทีหลัง แต่แม่ก็ไม่ได้สนใจ
แม่พูดแค่ว่า กูเป็นคนใหญ่ ไม่ว่ากูจะผิดหรือถูก
กูจะไม่ขอโทษและไม่เริ่มคุยก่อนทั้งนั้น

-ไปกินข้าวกันซึ่งเราไปด้วย พ่อเลี้ยงเจอเพื่อน
เขาถามว่าเราคือใคร แม่รีบตอบไปว่า น้องที่ทำงาน
เรารู้สึกว่า ทำไมในหัวเต็มไปหมด
หลังเพื่อนไปแม่บอกว่า ไม่อยากให้พ่อเลี้ยงอายคน

-ญาติที่บ้าน มีลูกติดเหมือนกัน เขาเลิกกัน
ฝ่ายผู้ชายทะเลาะกับลูกติด น้าผู้หญิงเลยเลิก
เพราะเขาต้องย้ายออกไปอยู่กับลูก แม่พูดกับเรา
ว่าทำไมถึงเลือกลูกติดอะ เพราะถ้าเป็นเขา
เขาจะเลือกอยู่กับอะไรที่มันเป็นครอบครัวดีกว่า
ถ้าเป็นพ่อเลี้ยงทะเลาะกับเรา เขาก็จะเลือก
ทางครอบครัวใหม่

- เคยพูดว่า ผิดตั้งแต่เกิดละอะ
- ลูกคนใหม่ พูดว่า ออกจากบ้านไปดิ ไม่ใช่บ้านพี่นิ
แต่แม่ยืนยิ้ม แล้วบอกน้อง ไม่รู้เรื่องหรอก ป.4 นะแม่
-ทะเลาะกับน้องแม่ไม่เคยถามเหตุผลเราเลย
ยืนชี้กน้าด่าอย่างเดียว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
-ไม่เคยบอกใครว่าเป็นลูก เป็นแค่น้องที่ทำงาน
เป็นญาติ
-พ่อเลี้ยงเคยเปิดประตูไปในห้องตอนหลับ
แต่เราได้ยินเสียง เลยไปบอกแม่ให้ทำกอนประตู
ให้น่อยลูกบิดมันเสีย แม่บอกพ่อเลี้ยงบอกว่า
ได้ยินเสียงแมวใครไม่รู้ เลยเข้าไปดูให้เฉยๆ
ไม่ได้มีอะไรเลย เขามาตอนตี2
สรุป เราต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแทนเพราะกลัว

อยากระบายอะ เหนื่อยมาก อดทนกับเรื่องแบบนี้
มากว่า20 ปี จนเหนื่อย บางครั้งคิดว่า
อยากตายดูอะ อยากจะรู้ว่าแม่เคยรักเราบ้างไม๊
ไม่ว่าจะไม่สบายหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่
ไม่เคยอยู่ในสายตาแม่เลย ขนาดตากับยาย
ยังบอกเราว่าแม่อะรักลูกไม่เท่ากัน