ผมเคยอ้วน​ ดำ​ ขี้เหร่​ ไม่ถึงขนาดเป็นที่รังเกียจในสังคม​ แต่ไม่มีตัวตน​ ไม่เด่น​ ไม่น่าสนใจ

แบบถ้าผมกับเพื่อนอีกคนที่หน้าตาดีเล่นมุกเดียวกัน
สำหรับเพื่อนหน้าตาดีจะได้รับเสียงหัวเราะ​ แต่กับผมจะได้รับการขมวดคิ้ว​ เบะปากใส่แล้วถามว่าอัลไลเมิ๊งงง???

และ​ เป็นจุดอ่อนแบบถ้าเพื่อนจะล้อใครมาลงที่เรา​ เราก็ไม่มีทางสู้​ เพราะอ้วนดำจริงๆ​ แถมผมยังหยิกหยอย​ ขนาดสาวที่เราแอบชอบยังเรียกเราไอหยอยๆ​ แล้วแซวว่าเหมือนมีก้อนขี้อยู่บนหัว​ (นี่เรื่องจริงนะครับ) คนแซวเขาคงลืมไปทันทีภายหลังจากเขาล้อเลียนจบ​ แต่มันฝังใจผมไปตลอดชีวิต​ ซึ่งขณะนั้นอยู่ในวัยที่กำลังเริ่มชอบสาว​ แล้วโดนเค้ารุมว่าขนาดนี้

ประกอบกันหนังเรื่อ​ง​ "แฟนฉัน" ที่สังคมชื่นชอบและมีความสุขกันที่ได้ชมในสมัยนั้นกำลังโด่งดัง​ ผมโคตรเกลียดหนังเรื่องนี้เลย เพราะมีความเหยียดในหนัง​ ที่ล้อเด็กคนนึงว่าอ้วนดำๆๆๆ​ มันตลกสำหรับคนอื่น​ แต่ผมไม่ตลกเลย

ซึ่งก็โดนกระหน่ำเลยจากหนังเรื่องนี้​ ผมได้แต่ก้มหน้ารับคำล้อเลียน​ เพราะมันจริง​ มันสู้ไม่ได้

คนหน้าตาดีโพสท์​บอกปวดขี้ยังมีคนกดไลค์​ คนหน้าตาเลวโพสท์​คำคมดีๆมากมายไม่ยักมีคนสนใจ

แต่ตอนนี้ผมพัฒนาตัวเองมาจนเป็นที่น่าพอใจแล้ว​ หลุดพ้นซะที​ ชีวิตเปลี่ยนโคตรมีความสุข

จขกท​ สู้ๆนะครับ