เพิ่งเสียคุณพ่อไปกระทันหัน ไม่รู้จะรับมือกับความรู้สึกตัวเองยังไงค่ะ

ขอพื้นที่เล็ก ๆ ระบายนะคะ

เราอายุ 25 มีประวัติเป็นโรคซึมเศร้า ตอนนี้ยังพบคุณหมอและทานยาอยู่ค่ะ
พื้นฐานครอบครัวค่อนข้างหัวโบราณ ไม่ค่อยคุยกัน
หลัง ๆ มาเราก็ทำงานกลับบ้านดึก ไม่มีเวลาทานข้าวเย็นด้วยกัน

เมื่อปลายเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา คุณพ่อหัวใจวาย และหยุดเต้นกระทันหัน
เหลือเรา แม่ น้องชาย 2 คน และธุรกิจเล็ก ๆ ที่บ้าน
เราช่วยแม่ดูงานที่บ้าน แต่ก็ยังไม่ทิ้งงานที่ทำ (เราสอนภาษาอังกฤษให้เด็ก ๆ หลังเลิกเรียน)
ตอนนี้เหนื่อยและสับสนมากค่ะ
งานที่บ้านเกี่ยวกับเครื่องจักร เราไม่ค่อยชอบ แต่ก็ไม่อยากให้คนงานที่มีอยู่ไม่มีรายได้
แต่ดีเทลงาน คุณพ่อไม่เคยถ่ายทอดให้ คุณแม่ก็รู้ไม่หมด มาลงมือทำได้ไม่นาน เริ่มเครียด อาเจียนตลอด

บวกกับรู้สึกผิด ที่ตอนเขาอยู่ เราไม่มีเวลาให้ เราประมาท เพราะไม่คิดว่าจะจากกันไวขนาดนี้ ทานข้าวด้วยกันล่าสุดน่าจะปีก่อน

เมื่อวานวันเกิดคุณพ่อค่ะ
เราจำได้ว่า ตอนเด็ก ๆ เคยร้องไห้เพราะกลัวพ่อแม่หายไป
พ่อมาเจอเราแอบร้องไห้อยู่บนเตียง
เราไม่กล้าบอกเค้าว่า ร้องไห้ทำไม เลยได้แต่ส่ายหัว
พ่อก็หัวเราะนิดหน่อย แต่ก็กอดจนหยุดร้อง

เดือนก่อน ๆ ตอนพ่ออยู่ เราไม่เคยย้อนคิดถึงเรื่องเก่า ๆ
แต่พอเขาจากไป กลับนึกถึงสิ่งที่พ่อเคยทำให้สมัยเด็ก ๆ
เราพยายามเปลี่ยนมันให้เป็นความเข้มแข็ง ที่จะสู้กับงาน ชีวิต สุขภาพ
แต่บางทีก็รู้สึกว่า มันหนักเหลือเกิน

เราพยายามไปหาเพื่อน เล่นดนตรี ออกไปข้างนอก ทำอะไรใหม่ ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย
ทุกคนบอกว่า ต้องใช้เวลา แต่เรารู้สึกว่าความเครียดจากงานและความเศร้าคอยกดดันเราเรื่อย ๆ
ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับตัวเองยังไงดี