ไม่มีอะไรเที่ยงแท้...ชีวิต เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ย้อนกลับไป เมื่อ 13 ปี ผมเด็กจบใหม่คนหนึ่งความไฝ่ฝันอยากทำงานและให้เงินคุณลุงคุณป้า (ซึ่งท่านเหมือนพ่อกะแม่ผม) ผมก็ทำมันสำเร็จ ผมมีงานทำ มีเพื่อนร่วมงานที่ดี ได้เรียนต่อในระดับที่สูง มีครอบครัวที่ดี มีลุงกับป้าเป็นกำลังใจให้ในยามที่ท้อ วันหนึ่ง คุณลุงผมล้มและเป็นโรคไตระยะสุดท้าย อีกทั้งล้มศีรษะฝาดพื้น จนความจำเปลี่ยนไป เป็นผู้ป่วยติดเตียงไปเลย อาการท่านไม่ดีนัก ทรงๆ ...หลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลี่ยนไป ผมต้องออกจากงานมาดูแลท่าน คุณป้าท่านก็อายุเยอะอุ้มคุณลุงไม่ไหว ผมต้องพาไปฟอกไตทุกอาทิตย์ อีกทั้งสุขภาพของผมเอง ก็แย่ลง ปวดขา ปวดท้อง หมอนรองกระดูกเคลื่อน ไมเกรน ...คงเป็นโรคกรรมของผมเอง      เคยเป็นลมไปหลายรอบ ก็พาวนานึกถึงพระไว้ อย่าเป็นอะไรในตอนนี้  ผมยังต้องดูแลลุงกับป้า จากเมื่อก่อนเคยให้เงินท่านทั้ง2ใช้ ตอนนี้แทบจะไม่ได้ให้แล้ว ผมกลายเป็นคนตกงานไป9เดือน วันนี้ไปพบคุณหมอตามนัด หลังจากที่ผมปวดหัวมานาน มันมีอาการหลายอย่าง เวลานอนสมองมันตุ๊บๆๆจนหลับไม่ลง อีกทั้งปวดไหลปวดหลัง และชาตามแขนขา คุณหมอให้ยาทาน1อาทิตย์ และนัดเอ็กซะเรสมอง ....ครั้งนี้ละ จะรู้แล้วสาเหตุมันมาจากสมองผมรึมั้ย ...แต่ก็ตั้งจิตอธิษฐานไว้อย่าเป็นอะไรเลย ผมยังต้องดูแลคุณลุงคุณป้า....สมองในตอนนี้มันมึนๆแบบคิดหรือนึกอะไรออกมา มันยากมาก ...จนท้อไปหมดแล้ว

ปล.ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลยจริง แม้แต่มิตรภาพจากเพื่อนบางคนที่คอยเห็นอกเห็นใจ ช่วยเหลือกัน...ทุกวันนี้ห่างหายจนต้องอยู่กับตัวเองให้ได้และสู้มันต่อไป ยังมีคนที่แย่กว่าเรามากมาย ...อดทนไว้