สอง เดือนหก สองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด
ก่อนจะเข้าเรื่องวันนี้ บางท่านถามเข้ามาว่า อยู่จังหวัดอะไร อำเภอไหน
อยากไปอุดหนุนเห็ดบ้าง อยากรู้จักเพจที่ขายของบ้าง
ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ฉันไม่อยากจะลงรายละเอียดส่วนนั้น เพราะ ไม่อยากให้บันทึกทั้งร้อยวันนี้เป็นการแฝงการขาย
คืออยากเล่า อยากแบ่งปันช่วงเวลาต่างๆ ทั้งที่มีสาระ และไร้สาระ แบบคนโนเนมคนหนึ่งเท่านั้น
ท่านที่ตามอ่านคงจะเห็นว่าฉันไม่เคยใช้คำลงท้ายประโยค ทั้งในกระทู้หรือ ในคอมเม้นท์
นั่นก็เป็นความตั้งใจที่ไม่อยากให้คนอ่านแล้วมานั่งเดา หรือคิดไปว่า เป็นผู้หญิงหรือชาย หน้าตาเป็นยังไง
ฉันอยากให้ทุกท่านมองที่เรื่องราวของบันทึกมากกว่า ว่าท่านพอจะเอาไปใช้ประโยชน์อะไรกับชีวิตตัวเองได้บ้าง
แต่ถ้าไม่มีเลย ก็ไม่ว่ากัน
ส่วนท่านที่อยากมาอุดหนุน ฉันอยากจะกราบขอบพระคุณท่านเหลือเกิน
เงินฉันก็อยากได้อยู่ แต่อุดมการณ์ความตั้งใจก็สำคัญ
ถามว่าอะไรสำคัญกว่า คือ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า เงินนั้นกี่บาท เอ้ยไม่ใช่ละ
เอาเป็นว่าฉันสะดวกและตั้งใจไว้แบบนี้ตั้งแต่แรก
บางทีตอบคอมเม้นท์ไม่ได้มีคำลงท้ายตามมารยาทไทย ต้องขออภัยทุกท่านด้วย
เอาละเข้าเรื่องวันนี้ดีกว่า เห็ดเริ่มออกเยอะแล้ว วันนี้ได้หลายถุงเลย
ส่วนสถานการณ์หอยทาก ดีขึ้นบ้าง คิดว่าที่ยังเหลือคงเป็นตัวที่เก็บทิ้งไม่หมดของวันก่อนๆ
ตัวใหม่คงเข้าในโรงยากขึ้น เพราะโรยแกลบเยอะขนาดนั้น
ฉันตื่นแต่เช้าตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง แต่สวดมนต์ยาวจนเกือบหกโมงเช้า
เดินไปดูโรงเห็ด คุณพระออกเต็มเลย เก็บขายเกือบไม่ทัน
แม่บ่นยกใหญ่ ว่าฉันตื่นสาย และปล่อยให้เห็ดบาน
คือความจริงเรื่องเห็ดบาน อย่างที่เคยเล่าให้ทุกคนฟัง
แม่จะให้เก็บตอนดอกยังไม่ได้น้ำหนัก และเล็กมาก เฮ้อทำได้แค่ถอนหายใจ
ไม่อยากเถียงแม่ ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เถียงแม่จะเชื่อฟังแม่ให้มากขึ้น
ด้วยที่ว่าแม่เลี้ยงมาแบบให้คิดเอง ตัดสินใจเอง และไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
ทำให้เราสองคนคิดเห็นไม่ค่อยเหมือนกัน ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ก็ถ้าที่ผ่านมาคิดเองแล้วมันลงเอยแบบนี้
จากนี้ไปฉันจะทำตามที่แม่บอกดูสักครั้ง
ร้อยวันที่ฉันเปลี่ยน วันที่เจ็ดสิบห้า
ก่อนจะเข้าเรื่องวันนี้ บางท่านถามเข้ามาว่า อยู่จังหวัดอะไร อำเภอไหน
อยากไปอุดหนุนเห็ดบ้าง อยากรู้จักเพจที่ขายของบ้าง
ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ฉันไม่อยากจะลงรายละเอียดส่วนนั้น เพราะ ไม่อยากให้บันทึกทั้งร้อยวันนี้เป็นการแฝงการขาย
คืออยากเล่า อยากแบ่งปันช่วงเวลาต่างๆ ทั้งที่มีสาระ และไร้สาระ แบบคนโนเนมคนหนึ่งเท่านั้น
ท่านที่ตามอ่านคงจะเห็นว่าฉันไม่เคยใช้คำลงท้ายประโยค ทั้งในกระทู้หรือ ในคอมเม้นท์
นั่นก็เป็นความตั้งใจที่ไม่อยากให้คนอ่านแล้วมานั่งเดา หรือคิดไปว่า เป็นผู้หญิงหรือชาย หน้าตาเป็นยังไง
ฉันอยากให้ทุกท่านมองที่เรื่องราวของบันทึกมากกว่า ว่าท่านพอจะเอาไปใช้ประโยชน์อะไรกับชีวิตตัวเองได้บ้าง
แต่ถ้าไม่มีเลย ก็ไม่ว่ากัน
ส่วนท่านที่อยากมาอุดหนุน ฉันอยากจะกราบขอบพระคุณท่านเหลือเกิน
เงินฉันก็อยากได้อยู่ แต่อุดมการณ์ความตั้งใจก็สำคัญ
ถามว่าอะไรสำคัญกว่า คือ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า เงินนั้นกี่บาท เอ้ยไม่ใช่ละ
เอาเป็นว่าฉันสะดวกและตั้งใจไว้แบบนี้ตั้งแต่แรก
บางทีตอบคอมเม้นท์ไม่ได้มีคำลงท้ายตามมารยาทไทย ต้องขออภัยทุกท่านด้วย
เอาละเข้าเรื่องวันนี้ดีกว่า เห็ดเริ่มออกเยอะแล้ว วันนี้ได้หลายถุงเลย
ส่วนสถานการณ์หอยทาก ดีขึ้นบ้าง คิดว่าที่ยังเหลือคงเป็นตัวที่เก็บทิ้งไม่หมดของวันก่อนๆ
ตัวใหม่คงเข้าในโรงยากขึ้น เพราะโรยแกลบเยอะขนาดนั้น
ฉันตื่นแต่เช้าตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง แต่สวดมนต์ยาวจนเกือบหกโมงเช้า
เดินไปดูโรงเห็ด คุณพระออกเต็มเลย เก็บขายเกือบไม่ทัน
แม่บ่นยกใหญ่ ว่าฉันตื่นสาย และปล่อยให้เห็ดบาน
คือความจริงเรื่องเห็ดบาน อย่างที่เคยเล่าให้ทุกคนฟัง
แม่จะให้เก็บตอนดอกยังไม่ได้น้ำหนัก และเล็กมาก เฮ้อทำได้แค่ถอนหายใจ
ไม่อยากเถียงแม่ ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เถียงแม่จะเชื่อฟังแม่ให้มากขึ้น
ด้วยที่ว่าแม่เลี้ยงมาแบบให้คิดเอง ตัดสินใจเอง และไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
ทำให้เราสองคนคิดเห็นไม่ค่อยเหมือนกัน ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ก็ถ้าที่ผ่านมาคิดเองแล้วมันลงเอยแบบนี้
จากนี้ไปฉันจะทำตามที่แม่บอกดูสักครั้ง