เรื่องห้ามพระภิกษุสงฆ์ และสามเณรรับเงินทอง ถือว่าเป็นจุดอ่อนสำคัญของศาสนาพุทธไหมครับ?

เห็นว่า มีการพูดถึงเรื่องนี้ กันมาก จึงขออนุญาต นำเสนอ ข้อมูล หลักฐาน บางประการ เพื่อประกอบการพิจารณา สำหรับชาวพุทธทั้งหลาย ที่นิยมการ สอบทาน เทียบเคียง ในพระสูตร และ พระวินัย นะครับ เริ่มต้นที่ หลั

สั่ง ณ วันที่ 2 มกราคม พ.ศ.2538 (สมเด็จพระญาณสังวร) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประธานกรรมการมหาเถรสมาคม ใน ท้ายบันทึกคำสั่งมหาเถรสมาคม เรื่อง ห้ามพระภิกษุสามเณรเกี่ยวข้องกับการเมือง พ.ศ.2538

ทุติยอานันทสูตร ว่าด้วย ความพร้อมเพรียงแห่งสงฆ์ . ท่านพระอานนท์ทูลถามว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ตรัสว่า ‘สังฆสามัคคี สังฆสามัคคี’ สงฆ์จะเป็นผู้สามัคคีกันด้วยเหตุเท่าไรหนอ&rdqu

สมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้ปฏิญาณว่าเป็นพรหมจารีโดยชอบ ไม่ร่วมความเป็นคู่ ๆ กับมาตุคาม แต่ยังยินดีในเมถุนสังโยค ๗ ประการ นี้ ชื่อว่าพรหมจรรย์ขาด ทะลุ ด่างพร้อย   ๑.   ยังยินดีการขัดสี ลูบไล