สวัสดีค่ะ วันนี้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอยากระบาย อยากมาขอกำลังใจ อยากมาให้เพื่อนๆที่เคยประสบปัญหาแบบเรานี้มาแชร์เรื่องราวกันหน่อย
ตอนนี้เราตกงานมา3เดือนจะเข้าเดือนที่4ละค่ะ ที่ออกจากที่เก่าเพราะเราขี้ใจร้อนบวกกับเครียดด้วยที่ต้องอยู่กับยอดขาย กดดัน สุขภาพจิตเสีย การทำงานไม่เป็นทีม เลยขอออกมาพักก่อน เดือนแรกมีความสุขมากๆค่ะ สมองเราเหมือนได้ปลดปล่อยไม่ต้องมานั่งนึกทุกเช้าแล้วว่า วันนี้จะขายอะไร ยอดจะได้ตามเป้าหรือเปล่า ถามความเห็นพ่อแม่แล้วท่านก็ไม่ว่าอะไรถ้าไม่มีความสุขก็ออกมา ต้องบอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราแยกทางกัน พ่อมีเงินบำนาญกินส่วนแม่เย็บผ้ารายได้ไม่มาก เราจะช่วยทางบ้านแม่จ่ายค่าไฟค่าเน็ตส่วนค่ากินเป็นหน้าที่ของพี่ชายที่ให้แม่ พี่อยู่กับแม่ เราอยู่กับพ่อ ก่อนจะออกเราก็เครียดทางบ้านแม่ว่าถ้าเราไม่มีเงินช่วยค่าเน็ตค่าไฟบ้านแม่จะพอใช้มั้ย แม่แกก็ไม่ว่าอะไรก็คงจะออกมาช่วยแม่อีกแรง เราคิดว่าออกมาไม่อยากทำงานประจำแล้วอยากหาอะไรทำที่เป็นนายตัวเอง แรกๆไปช่วยแม่ทำผ้า แต่เรากับแม่ชอบทะเลาะกันเราชอบเถียงแม่บวกกับแม่ชอบนินทาพ่อ เราเลยทะเลาะกับแม่รุนแรงถึงขนาดแกไม่ให้เราไปหาเลยค่ะ ไม่ให้เผาผีเลย เลยก็โอเคต่างคนต่างร้อนไม่ไปหาแกเลย ทั้งที่บ้านอยู่คนละซอยเอง ช่วงสงกาต์นก็ฝากเงินฝากของให้ลูกพี่ลูกน้องไปรดน้ำดำหัวแกแทนหน่อยคือไม่กล้าเข้าไปเลยค่ะ
หลังจากนั้นเราก็อยู่บ้านหางานบ้างส่วนใหญ่ก็มีแต่งานขายประกัน งานการตลาด ซึ่งเราเข็ดมากๆ เราเคยแอดมินเข้าโรงพยาบาลเพราะเราเครียดเกินไปจนป่วย หาสอบงานราชการก็ติดสำรอง เริ่มเครียดมากขึ้น จนเมื่อวันเราเล่นโทรศัพท์พ่อละพบว่าพ่อคุยกับผู้หญิงอื่น เราอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ พากันไปเที่ยวต่างจังหวัด เราร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะ ทำให้เครียดไปอีก ร้องไห้คิดถึงแม่ เพราะสาเหตุที่ทะเลาะกับแม่ก็มีเรื่องนี้อยู่ด้วย เราทำอะไรไม่ถูกเลย เรารู้สึกเหมือนโลกจะพังเราปกป้องพ่อเพราะเราคิดว่าท่สนไม่มีผู้หญิงอื่นแน่นอน จนมาเตอด้วยตาตัวเองค่ะ ร้องไห้ทั้งวันคิดถึงแม่มาก แต่ก็ไม่กล้าหันหน้าไปหาแก เพราะไม่ไปหาแกหลายเดือนแล้ว วันนี้ก็มาได้ยินพ่อประชดอีกว่า คนอย่างเราไปไหนไม่รอดแล้ว คำพูดเค้าบีบหัวใจเรามากเลย ทำร้ายจิตใจเรามากๆเลยค่ะ *พิมไปร้องไห้ไป* เราอยากไปให้ไกลจากบ้านนี้ แต่เราก็ห่วงเค้า เค้าแก่แล้วจะทิ้งให้อยู่คนเดียวเราก็ห่วง ตันไปหมดเลยค่ะตอนนี้ คิดอย่างเดียวคือไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว วันนี้คิดอยากลองทำร้ายตัวเองแต่ก็ไม่กล้าพอ คุยกับเพื่อนเพื่อนแนะนำให้ปลงยอมรับ แต่ทำไมเราทำไม่ได้เลย เราไม่สามารถให้ผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่แม่เราได้เลย ทุกวันนี้เราหวังให้พ่อแม่กลับมาดีกัน (เพราะเค้ายังไม่ได้จดทะเบียนอย่ากัน) อยู่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปีแล้ว เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เครียดมากไม่รู้จะก้าวข้ามปัญหานี่ไปอย่างไรดี เรื่องครอบครัว เรื่องการงาน เงินเก็บเริ่มลดลง อยากลองทำอะไรเงินทุนก็ไม่มากพอ มีทั้งเนื้อทั้งตัวแค่ 15,xxx เพื่อนๆมีเคยเจอปัญหาแบบนี้มั้ยคะ หรือมากกว่านี้ แล้วผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาได้อย่างไรคะ
กำลังตกงาน ปัญหาชีวิตรุมเร้า ใครมีเคยประสบพบเจอช่วงเวลานี้มั้ยคะ
ตอนนี้เราตกงานมา3เดือนจะเข้าเดือนที่4ละค่ะ ที่ออกจากที่เก่าเพราะเราขี้ใจร้อนบวกกับเครียดด้วยที่ต้องอยู่กับยอดขาย กดดัน สุขภาพจิตเสีย การทำงานไม่เป็นทีม เลยขอออกมาพักก่อน เดือนแรกมีความสุขมากๆค่ะ สมองเราเหมือนได้ปลดปล่อยไม่ต้องมานั่งนึกทุกเช้าแล้วว่า วันนี้จะขายอะไร ยอดจะได้ตามเป้าหรือเปล่า ถามความเห็นพ่อแม่แล้วท่านก็ไม่ว่าอะไรถ้าไม่มีความสุขก็ออกมา ต้องบอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราแยกทางกัน พ่อมีเงินบำนาญกินส่วนแม่เย็บผ้ารายได้ไม่มาก เราจะช่วยทางบ้านแม่จ่ายค่าไฟค่าเน็ตส่วนค่ากินเป็นหน้าที่ของพี่ชายที่ให้แม่ พี่อยู่กับแม่ เราอยู่กับพ่อ ก่อนจะออกเราก็เครียดทางบ้านแม่ว่าถ้าเราไม่มีเงินช่วยค่าเน็ตค่าไฟบ้านแม่จะพอใช้มั้ย แม่แกก็ไม่ว่าอะไรก็คงจะออกมาช่วยแม่อีกแรง เราคิดว่าออกมาไม่อยากทำงานประจำแล้วอยากหาอะไรทำที่เป็นนายตัวเอง แรกๆไปช่วยแม่ทำผ้า แต่เรากับแม่ชอบทะเลาะกันเราชอบเถียงแม่บวกกับแม่ชอบนินทาพ่อ เราเลยทะเลาะกับแม่รุนแรงถึงขนาดแกไม่ให้เราไปหาเลยค่ะ ไม่ให้เผาผีเลย เลยก็โอเคต่างคนต่างร้อนไม่ไปหาแกเลย ทั้งที่บ้านอยู่คนละซอยเอง ช่วงสงกาต์นก็ฝากเงินฝากของให้ลูกพี่ลูกน้องไปรดน้ำดำหัวแกแทนหน่อยคือไม่กล้าเข้าไปเลยค่ะ
หลังจากนั้นเราก็อยู่บ้านหางานบ้างส่วนใหญ่ก็มีแต่งานขายประกัน งานการตลาด ซึ่งเราเข็ดมากๆ เราเคยแอดมินเข้าโรงพยาบาลเพราะเราเครียดเกินไปจนป่วย หาสอบงานราชการก็ติดสำรอง เริ่มเครียดมากขึ้น จนเมื่อวันเราเล่นโทรศัพท์พ่อละพบว่าพ่อคุยกับผู้หญิงอื่น เราอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ พากันไปเที่ยวต่างจังหวัด เราร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะ ทำให้เครียดไปอีก ร้องไห้คิดถึงแม่ เพราะสาเหตุที่ทะเลาะกับแม่ก็มีเรื่องนี้อยู่ด้วย เราทำอะไรไม่ถูกเลย เรารู้สึกเหมือนโลกจะพังเราปกป้องพ่อเพราะเราคิดว่าท่สนไม่มีผู้หญิงอื่นแน่นอน จนมาเตอด้วยตาตัวเองค่ะ ร้องไห้ทั้งวันคิดถึงแม่มาก แต่ก็ไม่กล้าหันหน้าไปหาแก เพราะไม่ไปหาแกหลายเดือนแล้ว วันนี้ก็มาได้ยินพ่อประชดอีกว่า คนอย่างเราไปไหนไม่รอดแล้ว คำพูดเค้าบีบหัวใจเรามากเลย ทำร้ายจิตใจเรามากๆเลยค่ะ *พิมไปร้องไห้ไป* เราอยากไปให้ไกลจากบ้านนี้ แต่เราก็ห่วงเค้า เค้าแก่แล้วจะทิ้งให้อยู่คนเดียวเราก็ห่วง ตันไปหมดเลยค่ะตอนนี้ คิดอย่างเดียวคือไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว วันนี้คิดอยากลองทำร้ายตัวเองแต่ก็ไม่กล้าพอ คุยกับเพื่อนเพื่อนแนะนำให้ปลงยอมรับ แต่ทำไมเราทำไม่ได้เลย เราไม่สามารถให้ผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่แม่เราได้เลย ทุกวันนี้เราหวังให้พ่อแม่กลับมาดีกัน (เพราะเค้ายังไม่ได้จดทะเบียนอย่ากัน) อยู่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปีแล้ว เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ
เครียดมากไม่รู้จะก้าวข้ามปัญหานี่ไปอย่างไรดี เรื่องครอบครัว เรื่องการงาน เงินเก็บเริ่มลดลง อยากลองทำอะไรเงินทุนก็ไม่มากพอ มีทั้งเนื้อทั้งตัวแค่ 15,xxx เพื่อนๆมีเคยเจอปัญหาแบบนี้มั้ยคะ หรือมากกว่านี้ แล้วผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาได้อย่างไรคะ