กระทู้ที่ ๓ กระทู้สุดท้าย ถุงมือสุดท้ายสำหรับปลายวีคที่ 17 จบด้วยเรื่องสั้นครับ
เรื่องของ ความรัก ที่แหวกแนว นิดหนึ่ง
เป็นอารมณ์ความรู้สึกของ คนที่หาชีวิตไม่แล้ว...
ไม่สยอง ไม่น่ากลัว แต่แปลกๆ นิดหนึ่ง สำหรับกรรมการครับ ^^
มาอ่านกันเลย...แล้วมอบเกรดตามอัธยาศัย สุดท้ายก็ควานหาตัวผู้เขียนตามระเบียบแล...
“กำมือเข้าดูสิครับ คุณจับได้อะไร?”
เขาบอกกับฉัน ในคืนฟ้าประดับดาว ฉันมองหน้าหนุ่มคนนั้นอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ลองทำตามคำแนะนำ ทั้งที่รู้คำตอบล่วงหน้า แต่สายตาคาดคั้น ทำให้ฉันตอบออกไปสั้น ๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่เหลืออะไรในมือ”
ใครจะคิดว่ามีอะไร เมื่อเราพยายามจับความว่างเปล่า รู้ว่าเขาต้องมีคำอธิบาย เราเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรกบนสะพานเหยียดยาวข้ามแม่น้ำกว้าง เราสองเดินมาคนละทาง พบกันบนสะพาน หยุดทักทายกันอย่างมีชั้นเชิง ใครบ้างจะแสดงท่าทางสนิทสนมกับคนแปลกหน้าเร็วเกินไป เพียงแค่พูดคุยกันเล็กน้อย เดินสวนทางจากกันไป ไม่มีอะไรพิเศษ
แต่สุดท้ายเราก็ยืนเคียงคู่กันจนได้ เกาะราวสะพาน มองสายน้ำไหลเอื่อย
"นั่นล่ะความรัก” เขาเปรยออกมา พูดกับตัวเองมากกว่าจะตอบจริงจัง สายตามองลงไปยังสายน้ำข้างล่าง
“ยิ่งคุณพยายามดึงรั้งบีบคว้าเอาไว้ จะเหลือความว่างเปล่า เพราะมันจะหนีคุณไป แต่ถ้าคุณปล่อยวางตามธรรมชาติ สายลมรักจะพัดผ่านไหลวนเวียนอยู่รอบตัวคุณ ให้เย็นสบายคลายอารมณ์ ”
ฉันไม่ได้คัดค้านหรือเห็นด้วย ไม่มีความจำเป็นพูดคุยกับคนไม่รู้จักให้มากความ เราเดินสวนทางกันบนสะพานในคืนอ้างว้าง ก็เท่านั้น ! รถราวิ่งผ่านไปมาไม่ขาดระยะ แต่พวกเราไม่สนใจ หรือไม่มีใครสนใจเรา
ไม่นานมานี้ ฉันใช้ปืนยิงคนรักตาย ในบ้านที่เคยเป็นวิมาน เพราะเขานอกใจฉัน จึงสมควรตาย หลังจากเกิดเรื่อง ฉันมาปลิดชีวิตตนเองในสายน้ำเยือกเย็น มากกว่าจะยอมเข้าคุก
“ผมเพิ่งแทงคนรักของผมตายคามือ เธอมีชู้...” เสียงของเขาขาดหายไปในสายลมเยือกเย็น เราก็เลวพอกัน ฉันนึกอย่างรู้ทัน แต่ไม่พูดอะไรออกมา ฟังเสียงของเขาพร่ำบ่นต่อไป
“ตอนเธอตาย ผมรู้ว่าตัวเองคิดผิด ผมไม่น่าฆ่าเธอเลย ผมควรจะปล่อยเธอไป ผมหลงคิดว่าตัวเองรู้จักความรัก แต่มันไม่ใช่ ผมฆ่าเธอ! มันไม่ใช่ความรัก ผมเพิ่งรู้..!”
ผู้ชายนรก ไปลงนรกซะ..!.ฉันนึกในใจ แต่พอนึกถึงตัวเองก็เข้าใจทันที ฉันก็ผู้หญิงนรกคนหนึ่ง
“คุณรู้อะไรคะ?” ฉันถามแบบต้องการคำตอบจริงจัง บางทีคำตอบเราสองคนอาจเหมือนกัน แม้จะมาคนละทาง
“ผมเพิ่งเข้าใจความรัก ผมหลงทางมาทั้งชีวิต จนทำให้เกิดเรื่อง หลายคนคงเหมือนผม คิดว่า รู้จักความรัก อยู่กับความรัก แต่งงานอยู่ด้วยกันเพราะความรัก พอมีปัญหาก็บอกว่าฆ่าเพราะรัก ให้ตายสิ ! มันบ้าชัดๆ…! ทำไมไม่ปล่อยไป…! อยู่ด้วยกันไม่ได้ก็แยกกันซะเท่านั้น ทำร้ายกันทำไม ? นั่นไม่ใช่ความรัก!”
ฉันมองผู้ชายซบหน้ากับฝ่ามือคร่ำครวญอย่างเข้าใจ เขากำลังถูกผลกรรมจัดการกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี นึกถึงปรัชญาความรักของนักสู้โบราณ ที่กล่าวว่า
‘ความรักแท้จริงลึกซึ้ง คือการรักใครบางคน โดยที่เก็บความรักนั้นไว้ในใจตลอดไป ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ชาวโลกรู้ ไม่ว่าคนที่เรารักจะอยู่ที่ไหน กับใครก็ตาม’ เราเพียงคิดถึงอย่างมีความสุขที่ได้รัก เพียงคิดถึงชื่อในเวลาเงียบเหงา... เพียงได้รัก มีความสุขกับการได้รัก ยินยอมตายไปกับความรักนั้น ไม่ต้องเป็นเจ้าของ ฟังดูเลื่อนลอย แต่ฉันรู้ว่าเป็นจริง
ชีวิตของฉันก้าวพลาด เพราะคิดว่าการแต่งงานคือคำตอบของความรัก เป็นหลักฐานของความรักระหว่างกัน แต่หลังจากนั้นมันไม่ใช่ ฉันเริ่มคิดว่าการแต่งงาน บางครั้งคือการตีตราจอง ใครห้ามยุ่ง ต้องทำหน้าที่รักษาหน้าที่ให้ถึงที่สุด ทั้งที่ไม่รู้ว่ารักแท้จริงคืออะไร สุดท้ายกอดความรักจมหายในหุบเหวมรณะ
ฉันแค่รอให้เขาปรับสภาพจิตใจได้ ก็ไม่นานกับการรับรู้ว่าเขาทำใจได้ อย่างเข้าใจชีวิต แม้ว่าจะเพิ่งสูญเสีย ความตายไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นการเริ่มต้นใหม่
“ฉันฆ่าเขา...” ฉันพูดสั้นๆ คล้ายสารภาพผิดฉบับย่อ เขาหันมายิ้มเล็กน้อย ยื่นมือออกมา จ้องหน้าถามว่า
“จับมือผมได้ไหม ? เราจะไปด้วยกัน”
ฆ่าคนทั้งคน ฉันยังทำได้ ! แค่จับมือคนอื่น ทำไมจะทำไม่ได้ ! ฆาตกรอย่างฉันไม่มีอะไรจะต้องเสีย นอกจากความเสียใจ แต่มือของเขาและมือของฉันไม่ได้สัมผัสกัน มันเป็นเพียงความว่างเปล่าไม่อาจจับต้องไขว่คว้า ทว่าในความว่างเปล่ามีความอบอุ่นบางอย่างระอุอุ่น เราสองผ่านเรื่องราวน่าเศร้าคล้ายกัน อาจคิดเหมือนกันก็ได้
ฉันทำท่าเหมือนวางมือตัวเองลงบนมือของเขา ใช่.! มันเป็นความว่างเปล่า แต่มีความหมาย ฉันหลงผิดเพราะยึดถือตัวตน ยึดเหนี่ยวว่าเป็นของตนเอง สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร
ฉันรู้ว่าถ้าเชื่อใจเขา เราจะก้าวไปด้วยกัน แม้จะมีนรก รออยู่กับคนบาป อย่างพวกเรา
วาระสุดท้ายก่อนลงนรก ฉันเพียงอยากรัก รักแบบที่จะรัก ไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนอื่นรู้ นั่นล่ะเป็นเส้นทางรักสุดท้ายของฉัน พร้อมลงนรก โดยห้องใจตกแต่งด้วยใยรัก ไม่ต้องแสดงออกให้นรกหรือสวรรค์รับรู้ มันเป็นสิทธิ์ของฉันเท่านั้น ว่าจะอยู่หรือตายไปกับความรัก ต่อให้อยู่ต่อหน้าพญามัจจุราช ในยมโลกก็ตาม !
ต่อไปนี้เราก้าวไปด้วยกัน แม้สายสัมพันธ์เป็นความว่างเปล่า แต่หัวใจเราเติมเต็ม
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. B-thirteen
2. Christian Trevelyan Grey
3. GTW
4. kasareev
5. KTHc
6. ladylongleg
7. Lady Star 919
8. Luckard
9. Na(นะ)
10. peiNing
11. psycho_factory
12. Soul Master
13. Susisiri
14. Tantava
15. TOSHARE
16. turtle_cheesecake
17. WANG JIE
18. เกสรผกา
19. คีตมินทร์
20. จอมยุทธนักสืบ
21. ชายขอบคันนายาว
22. นลินมณี
23. น้องลิงน้อย
24. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
25. รัชต์สารินท์
26. สวนดอก
27. อิสิ
28. น้องโจอี้ (สมาชิกหมายเลข 817884)
***
รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม หรือเอาออก ตลอดเวลา ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 29 เมษายน 2561 ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง เล่นซ่อนหากันเมื่ออยากเล่น"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ และสรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเข้ารอบรายการ THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปี ครับผม
🌼💖🌼 THE WEEKLY GLOVES ปลายวีคที่ 17 เรื่องสั้น#36 "สายสัมพันธ์แห่งหัวใจ" โดย "ถุงมือใยแมงมุม" 🌼💖🌼
กระทู้ที่ ๓ กระทู้สุดท้าย ถุงมือสุดท้ายสำหรับปลายวีคที่ 17 จบด้วยเรื่องสั้นครับ
เรื่องของ ความรัก ที่แหวกแนว นิดหนึ่ง
เป็นอารมณ์ความรู้สึกของ คนที่หาชีวิตไม่แล้ว...
ไม่สยอง ไม่น่ากลัว แต่แปลกๆ นิดหนึ่ง สำหรับกรรมการครับ ^^
มาอ่านกันเลย...แล้วมอบเกรดตามอัธยาศัย สุดท้ายก็ควานหาตัวผู้เขียนตามระเบียบแล...
“กำมือเข้าดูสิครับ คุณจับได้อะไร?”
เขาบอกกับฉัน ในคืนฟ้าประดับดาว ฉันมองหน้าหนุ่มคนนั้นอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ลองทำตามคำแนะนำ ทั้งที่รู้คำตอบล่วงหน้า แต่สายตาคาดคั้น ทำให้ฉันตอบออกไปสั้น ๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่เหลืออะไรในมือ”
ใครจะคิดว่ามีอะไร เมื่อเราพยายามจับความว่างเปล่า รู้ว่าเขาต้องมีคำอธิบาย เราเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรกบนสะพานเหยียดยาวข้ามแม่น้ำกว้าง เราสองเดินมาคนละทาง พบกันบนสะพาน หยุดทักทายกันอย่างมีชั้นเชิง ใครบ้างจะแสดงท่าทางสนิทสนมกับคนแปลกหน้าเร็วเกินไป เพียงแค่พูดคุยกันเล็กน้อย เดินสวนทางจากกันไป ไม่มีอะไรพิเศษ
แต่สุดท้ายเราก็ยืนเคียงคู่กันจนได้ เกาะราวสะพาน มองสายน้ำไหลเอื่อย
"นั่นล่ะความรัก” เขาเปรยออกมา พูดกับตัวเองมากกว่าจะตอบจริงจัง สายตามองลงไปยังสายน้ำข้างล่าง “ยิ่งคุณพยายามดึงรั้งบีบคว้าเอาไว้ จะเหลือความว่างเปล่า เพราะมันจะหนีคุณไป แต่ถ้าคุณปล่อยวางตามธรรมชาติ สายลมรักจะพัดผ่านไหลวนเวียนอยู่รอบตัวคุณ ให้เย็นสบายคลายอารมณ์ ”
ฉันไม่ได้คัดค้านหรือเห็นด้วย ไม่มีความจำเป็นพูดคุยกับคนไม่รู้จักให้มากความ เราเดินสวนทางกันบนสะพานในคืนอ้างว้าง ก็เท่านั้น ! รถราวิ่งผ่านไปมาไม่ขาดระยะ แต่พวกเราไม่สนใจ หรือไม่มีใครสนใจเรา
ไม่นานมานี้ ฉันใช้ปืนยิงคนรักตาย ในบ้านที่เคยเป็นวิมาน เพราะเขานอกใจฉัน จึงสมควรตาย หลังจากเกิดเรื่อง ฉันมาปลิดชีวิตตนเองในสายน้ำเยือกเย็น มากกว่าจะยอมเข้าคุก
“ผมเพิ่งแทงคนรักของผมตายคามือ เธอมีชู้...” เสียงของเขาขาดหายไปในสายลมเยือกเย็น เราก็เลวพอกัน ฉันนึกอย่างรู้ทัน แต่ไม่พูดอะไรออกมา ฟังเสียงของเขาพร่ำบ่นต่อไป
“ตอนเธอตาย ผมรู้ว่าตัวเองคิดผิด ผมไม่น่าฆ่าเธอเลย ผมควรจะปล่อยเธอไป ผมหลงคิดว่าตัวเองรู้จักความรัก แต่มันไม่ใช่ ผมฆ่าเธอ! มันไม่ใช่ความรัก ผมเพิ่งรู้..!”
ผู้ชายนรก ไปลงนรกซะ..!.ฉันนึกในใจ แต่พอนึกถึงตัวเองก็เข้าใจทันที ฉันก็ผู้หญิงนรกคนหนึ่ง
“คุณรู้อะไรคะ?” ฉันถามแบบต้องการคำตอบจริงจัง บางทีคำตอบเราสองคนอาจเหมือนกัน แม้จะมาคนละทาง
“ผมเพิ่งเข้าใจความรัก ผมหลงทางมาทั้งชีวิต จนทำให้เกิดเรื่อง หลายคนคงเหมือนผม คิดว่า รู้จักความรัก อยู่กับความรัก แต่งงานอยู่ด้วยกันเพราะความรัก พอมีปัญหาก็บอกว่าฆ่าเพราะรัก ให้ตายสิ ! มันบ้าชัดๆ…! ทำไมไม่ปล่อยไป…! อยู่ด้วยกันไม่ได้ก็แยกกันซะเท่านั้น ทำร้ายกันทำไม ? นั่นไม่ใช่ความรัก!”
ฉันมองผู้ชายซบหน้ากับฝ่ามือคร่ำครวญอย่างเข้าใจ เขากำลังถูกผลกรรมจัดการกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี นึกถึงปรัชญาความรักของนักสู้โบราณ ที่กล่าวว่า ‘ความรักแท้จริงลึกซึ้ง คือการรักใครบางคน โดยที่เก็บความรักนั้นไว้ในใจตลอดไป ไม่จำเป็นต้องประกาศให้ชาวโลกรู้ ไม่ว่าคนที่เรารักจะอยู่ที่ไหน กับใครก็ตาม’ เราเพียงคิดถึงอย่างมีความสุขที่ได้รัก เพียงคิดถึงชื่อในเวลาเงียบเหงา... เพียงได้รัก มีความสุขกับการได้รัก ยินยอมตายไปกับความรักนั้น ไม่ต้องเป็นเจ้าของ ฟังดูเลื่อนลอย แต่ฉันรู้ว่าเป็นจริง
ชีวิตของฉันก้าวพลาด เพราะคิดว่าการแต่งงานคือคำตอบของความรัก เป็นหลักฐานของความรักระหว่างกัน แต่หลังจากนั้นมันไม่ใช่ ฉันเริ่มคิดว่าการแต่งงาน บางครั้งคือการตีตราจอง ใครห้ามยุ่ง ต้องทำหน้าที่รักษาหน้าที่ให้ถึงที่สุด ทั้งที่ไม่รู้ว่ารักแท้จริงคืออะไร สุดท้ายกอดความรักจมหายในหุบเหวมรณะ
ฉันแค่รอให้เขาปรับสภาพจิตใจได้ ก็ไม่นานกับการรับรู้ว่าเขาทำใจได้ อย่างเข้าใจชีวิต แม้ว่าจะเพิ่งสูญเสีย ความตายไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นการเริ่มต้นใหม่
“ฉันฆ่าเขา...” ฉันพูดสั้นๆ คล้ายสารภาพผิดฉบับย่อ เขาหันมายิ้มเล็กน้อย ยื่นมือออกมา จ้องหน้าถามว่า
“จับมือผมได้ไหม ? เราจะไปด้วยกัน”
ฆ่าคนทั้งคน ฉันยังทำได้ ! แค่จับมือคนอื่น ทำไมจะทำไม่ได้ ! ฆาตกรอย่างฉันไม่มีอะไรจะต้องเสีย นอกจากความเสียใจ แต่มือของเขาและมือของฉันไม่ได้สัมผัสกัน มันเป็นเพียงความว่างเปล่าไม่อาจจับต้องไขว่คว้า ทว่าในความว่างเปล่ามีความอบอุ่นบางอย่างระอุอุ่น เราสองผ่านเรื่องราวน่าเศร้าคล้ายกัน อาจคิดเหมือนกันก็ได้
ฉันทำท่าเหมือนวางมือตัวเองลงบนมือของเขา ใช่.! มันเป็นความว่างเปล่า แต่มีความหมาย ฉันหลงผิดเพราะยึดถือตัวตน ยึดเหนี่ยวว่าเป็นของตนเอง สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร
ฉันรู้ว่าถ้าเชื่อใจเขา เราจะก้าวไปด้วยกัน แม้จะมีนรก รออยู่กับคนบาป อย่างพวกเรา
วาระสุดท้ายก่อนลงนรก ฉันเพียงอยากรัก รักแบบที่จะรัก ไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนอื่นรู้ นั่นล่ะเป็นเส้นทางรักสุดท้ายของฉัน พร้อมลงนรก โดยห้องใจตกแต่งด้วยใยรัก ไม่ต้องแสดงออกให้นรกหรือสวรรค์รับรู้ มันเป็นสิทธิ์ของฉันเท่านั้น ว่าจะอยู่หรือตายไปกับความรัก ต่อให้อยู่ต่อหน้าพญามัจจุราช ในยมโลกก็ตาม !
ต่อไปนี้เราก้าวไปด้วยกัน แม้สายสัมพันธ์เป็นความว่างเปล่า แต่หัวใจเราเติมเต็ม
ถุงมือ ใยแมงมุม
รายชื่อให้เลือกตอบครับ
1. B-thirteen
2. Christian Trevelyan Grey
3. GTW
4. kasareev
5. KTHc
6. ladylongleg
7. Lady Star 919
8. Luckard
9. Na(นะ)
10. peiNing
11. psycho_factory
12. Soul Master
13. Susisiri
14. Tantava
15. TOSHARE
16. turtle_cheesecake
17. WANG JIE
18. เกสรผกา
19. คีตมินทร์
20. จอมยุทธนักสืบ
21. ชายขอบคันนายาว
22. นลินมณี
23. น้องลิงน้อย
24. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
25. รัชต์สารินท์
26. สวนดอก
27. อิสิ
28. น้องโจอี้ (สมาชิกหมายเลข 817884)
*** รายชื่อ อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม หรือเอาออก ตลอดเวลา ^^
*** จะเฉลยถุงมือนี้ใน วันที่ 29 เมษายน 2561 ***
สโลแกนของเราคือ "เขียนเมื่ออยากเขียน แต่งเมื่ออยากแต่ง เล่นซ่อนหากันเมื่ออยากเล่น"
จัดไป ในแต่ละสัปดาห์ และสรุปผลคะแนนทุกครั้งที่เฉลย
ผู้ชนะที่ 1 และ/หรือ ผู้ที่ไม่มีใครทายถูก จะเข้ารอบรายการ THE GLOVES FINAL 2018 ตอนปลายปี ครับผม