ผีปอบเข้าสิง

       ประมาณ 5 ปีที่ผ่านมา อา1(ผู้หญิง)  ของเราทำงานที่พัทยาช่วงไหนหยุดยาวอา1ก็จะกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ (ปู่ย่าของ จขกท.) ซึ่งอยู่ต่างจังหวัด
(จขกท. เป็นคนภูไท) บ้านเราจะอยู่ติดกับบ้านปู่ย่าแบบหลังคาบ้านซ้อนกันเลย....
       วันนั้นช่วงประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ เรารู้สึกตัวขึ้นเพราะสะดุ้งด้วยเสียงหวีดร้อง..พ่อแม่เรารู้สึกตัวก่อนเราแล้วไปที่บ้านปู่ก่อนเรา
เรารีบลงจากบ้านเรามาบ้านปู่ทันที เราเปิดประตูหลังบ้านมาเจอ_ย่า1 (น้องสาวปู่) เราคุยกะย่า1ว่าน่าจะใช่แล้วหล่ะ คือเรากะย่า1รู้กันแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับอา1คืออะไร....เรากับย่า1รีบเข้าบ้านไปหยิบพระมาห้อยคอ..(อุ่นใจไว้ก่อนดีที่สุด)..แล้วมาที่บ้านปู่ทันที
       สิ่งที่เห็นคือพระเต็มคออา1..อา1นั่งโดยมีพี่น้องประคองหลังอยู่..ญาติหลายๆคนมาเต็มบ้านปู่และซักถามว่ามันเป็นใครมาจากไหน
ลักษณะท่าทางการพูดจาคือรู้เลยว่าของนี้(ผีปอบ)เป็นของใครท่าทางของมันก็มีท่าทางของคนที่เป็นปอบ คนที่หมู่บ้านเราจะรู้อยู่แล้วว่าใครเป็นปอบเพราะเขาเข้าสิงมาแล้วหลายคน
ปู่เลยให้ญาติไปตามหมอธรรมมา (ผู้ที่เรียนคาถาอาคมทางพุทธเวทย์และไสยเวทย์)
            ** ญาติทุกคนก็ซักถามมันต่อว่ามากวนเขาทำไม
            ** มาตั้งแต่ตอนไหน
            ** รู้ได้ไงว่าอา1 มาบ้าน
                 ++ มันตอบว่ากูได้ยินอี...(อา2) คุยโทรศัพท์ถามอา1ว่าถึงไหนแล้วตอนที่อา2คุยโทรศัพท์คนที่เป็นปอบบังเอิญขับรถมอไซด์ผ่านมาพอดี
พอรู้ว่าอา1จะมา..ปอบ(ของไม่ดี) เลยไปรอที่ทางเขาหมู่บ้าน
ถามอา2ว่าจริงไหน อา2บอกว่าใช่เห็นเขาขี่รถผ่านมา
ปอบบอกว่าพออา1มาถึงก็กระโดนเกาะ (งอย ภาษาอิสาน )หลังมา
        พอหมอธรรมมาถึงผีปอบที่เข้าสิงอา1 มองหน้าหมอธรรมตาเหลือก (ก้มหน้าเล็กน้อย ทำตาโตมองคนนั้นคนนี้)
ผีปอบ : ถามว่า..มาทำไม
หมอธรรมตอบว่า...มาเล่นซื่อๆดอก
ผีปอบบอกว่า..เจ้าถ้ายุนี้เด้อเดียวกูสิกลับไปบ้านเบอกพิ่นว่าเจ้ามานี้ (คือผีปอบจะกลับไปบอกคนที่เป็นเจ้าของมันว่าหมอธรรมมา)
คือทั้งปอบทั้งหมอธรรมเจอกับบ่อยเพราะช่วงนั้นปอบมันเข้าสิงคนในหมู่บ้านบ่อยมาก

   หมอธรรมเลยบอกให้ญาติๆจับอา1ไว้ให้เหยียบขาออกแล้วหมดธรรมก็เอาไม้คล้ายๆไม้ปิ้งไก่แต่ยาวมากแล้วปลายไม้มีเส้นดายหลายๆสีพันไว้
   หมอธรรมเลยเอาไม้หนีบที่หัวแม่โป้งเท้าแล้วท่องคาถา...เสียงอา1ที่ถูกสิงอยู่ก็หวีดร้องแบบโหยหวาดดังมากๆๆ หมอธรรมก็บอกให้มันออก
ถ้าไม่ออกจะพันให้แน่นกว่านี้ ผีปอบก็ร้องแรงขึ้น...แล้วบอกหมอธรรมว่ากูเจ็บกูยอมแล้ว ยอมแล้ว สักพักอา1ก๋็ค่อยๆหลับไป
    
     ญาติๆและหมอธรรมยังไม่แยกย้ายก็นั่งคุยกันเรื่อยๆ...ผ่านไปประมาณ 10 นาที อา1ลุกขึ้น อา2เลยถามว่าดูซิญาติมาธรรมอะไรเยอะแยะ
แล้วอา1ก็ร้องไห้ สรุปว่าปอบยังไม่ออก ปู่เลยถามว่าทำไมไม่ยอมกลับบ้าน ปอบร้องเลยตอบปู่ว่า ข้อยบ่มีม๋องอยู่ เขาไล่ข้อยหนีอ้ายษา(ปกติแล้วอา1ต้องเรียกปู่เราว่า พ่อ) พอดีช่วงนั้นคนในหมู่บ้านหาพระเก่งๆมาไล่ปอบหนีทำพิธีไล่ของไม่ดีออกจากหมู่บ้าน
     สรุปว่าหมอธรรมเอาไม่ออกเพราะปอบตัวนี้เก่งมาก คาถาเก่งเพราะเป็นปอบผีฟ้า เขาเรียนคาถามาและเขาเคยเป็นหมอเหยา
หลังจากนั้นก็พาขึ้นรถยนต์พาไปหาพระที่หมู่บ้านไกล้ๆกัน พอไปถึงวัดพระท่านก็เทศสั่งสอบผีปอบ แล้วใช้ไม้เรียว(ทำจากหวาย ไรตีพร้อมท่องคาถาให้มันออก)
พอมันจะออกพระท่านพูดว่าไป ฟ้าวออกไฟ ขี่ม้าขาวกับบ้าน อา1ก็รู้สึกตัวเป็นตัวของตัวเองพระท่านเลยพรมน้ำมนต์พร้อมบูชาพระมาแขวนคอ
หลังจากกลับมาถึงบ้านอาเขาปวดฉี่ก็แสดงว่าปอบมันออกแล้ว

    หลังจากนั้นอีกหนึ่งคืนพอตกกลางคืนอา1กลัวมากนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย ประมาณช่วงเที่ยงคืนพระที่อา1แขวนคออยู่ก็ขาดเอง
พระท่านนี้ถือว่าท่านเก่งมากในเขตรอบๆหมู่บ้านเราพระท่านอื่นไล่หรือเอาปอบออกไม่ได้นอกจากพระท่านนี้

   พระชื่อดังมาจากหลายที่มาทำพิธีขับไล่ แต่คนแก่ที่หมู่บ้านพูดกันว่า คนที่มีของเอาของไปซ่อนไว้ ถ้าจะขับไล่หรือฆ่ามันต้องเอาของ
สิ่งนั้นออกมาทำพิธีจึงจะฆ่ามันตาย

   แต่ลูกหลานยายที่เป็นปอบก็ไม่ยอมเชื่อว่าแม่เขาเป็นปอบทั้งที่เข้าใครออกพูดชื่อเขาตลอด(ออกปากปานปอบ) บางครั้งลูกๆหลานๆ
คนที่เป็นปอบไปตลาด ปอบมันจะเกาะท้ายรถไปพอเห็นใครที่จิตอ่อนไม่ค่อยสบาย มันก็สิงเข้าทันที่ พอสิ่งมันพูดมันว่ามันเกาะท้ายรถคนนี้มา

    เข้าบางคนถึงกะบอกว่าหิวมาก พร้อมแลปลิ้นออกมา พร้อมเขายกข้าวให้กินมันกูไม่กินอันนี้ แลปลิ้น...กูอยากกินอันนั้นนะแม้น(เลือด)
ช่วงระหว่างทางไปหาพระปอบบอกคนที่ไปด้วยว่าจอดรถกูจะลงไปกินวัว..มันหิวมากเพราะช่วงนี้พระชื่อดังมาขับไล่มันบ่อย

    เข้าอีกคนถึงกับกินปลาดิบแบบตัวเป็นๆ..จนกลางคืนช่วงที่ปอบอาละวาด คนที่หมู่บ้านจะเข้าบ้านใครบ้านมันนอนโดย
ตอนกลางคืนจะไม่ออกไปไหนเลย



ความหมาย
        ผีปอบ คือ คนที่เรียนคาถาประเภทเดรัจฉานวิชา และ “ คะลำ ” ถือปฏิบัติตามที่ครูบอกไม่ได้ เมื่อเป็นปอบแล้วจะมีวิญญาณลึกลับอยู่ในตัวคนนั้น และเป็นวิญญาณร้ายที่ออกหากินคน ผู้ที่ถูกกินจะป่วยลง เมื่อหาหมอเป่าคนป่วยก็จะเพ้อออกมาว่าเป็นผู้นั้นมาเข้า การที่คนป่วยเพ้อออกมาผู้ไทยเรียกว่า “ เอาะป้ะ ” ( ออกปาก ) หมอเป่าก็จะใช้คาถาเป่าคุมจนปอบยอมออกจากร่าง เมื่อปอบออกจากร่างแล้วคนไข้ลุกขึ้นนั่งเดินได้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นป่วยนอนซมอยู่ไปไหนมาไหนไม่ได้

        หมอธรรม เป็นหมอที่นั่งทรงทางในเพื่อดูดวงชะตา หรือสิ่งที่มากระทำต่อคนใดคนหนึ่งที่มาหาหมอ หรือไล่เลขไล่ยาม ผู้ไทยเรียกว่า “ นั่งธรรม ” หมอธรรมจะเป็นสื่อระหว่างวิญญาณกับคน คล้ายหมอทรง แต่ไม่มีพิธีสลับซับซ้อนเท่าหมอทรง
      
      การเหยา เป็นพิธีกรรมในการรักษาคนป่วยตามความเชื่อของคนอีสาน ไม่เฉพาะแต่เผ่าผู้ไทย ชาวอีสานเชื่อว่าคนที่เจ็บไข้ได้ป่วยก็เนื่องมาจากถูกผีกระทำ อาจจะเป็น ผีดง ผีป่า ผีแถน ผีปอบ ผีเป้า ผีบรรพบุรุษ ( อีสานว่า ผีเชื้อ ) หรือถูกคุณไสย ผู้ที่เก่งกล้าสามารถในการขจัดปักเป่าความเจ็บความไข้ออกไปได้ คือ หมอเหยา และหมอเป่า

มีต่อครั้งที่ 2 นะคะ