คือเราคบกับแฟนมาได้ประมาณ3ปี อาจจะไม่มากเท่าไรแต่ก็ผูกพันกันในระดับหนึ่ง แฟนเราเป็นคนเงียบๆค่ะ ขรึมๆ ชนิดที่ว่าถ้ามีคนมาทักมาแซวเค้าทั้งๆที่เค้าไม่รู้จัก เค้าจะเงียบ ไม่ยิ้ม ไม่พูดด้วยเลยค่ะ และตลอดเวลาที่คบกันมาแรกๆก็เหมือนทุกคู่แหล่ะค่ะคือดีมาก เข้าใจกันตลอด(จำใจยอมเข้าใจ) แต่พอคบกันมาเรื่อยๆแน่นอนว่าเริ่มสนิทขึ้น เริ่มไม่มีความเกรงใจกัน เรื่องที่ไม่เข้าใจกันต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องเป็นคนถูกเสมอ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ พอหลังๆมาเรารู้สึกว่ามันแปลกๆ คือ
1.เวลาไปไหนทำอะไรด้วยกันเราจะเป็นฝ่ายออกเงินเป็นส่วนมาก ซึ่งตอนแรกๆเราไม่เอะใจไม่อยากคิดหรือมองไปในทางที่ไม่ดีเลย เราคิดว่าเขาอาจจะเก็บตังซื้อของอะไรที่เราอยากได้หรือป่าวแต่สรุปคือวันเกิดเราไม่มีแม้กระทั่งเค้ก เขาให้เหตผลว่าไม่มีตัง โอเคเราไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้ว
1.1 เวลาที่เงินเดือนเค้าออกแน่นอนว่าเค้าเอาไปสังสรรค์กับเพื่อนค่ะ เราแค่แกล้งบอกอยากได้นั่นอยากได้นี่เค้าก็บอกว่าดูก่อนๆสรุปแล้วเราก็ไม่ได้ค่ะ
2.เค้าไม่มีเวลาว่างให้เรา บอกว่าทำงาน ทำงาน ทำงานอันนี้เราเข้าใจค่ะ แต่เวลาหลังเลิกงานทุกวันเค้าก็สังสรรค์กับเพื่อนๆ ซึ่งแน่นอนปัญหานี้ช่วงแรกๆลงรอยด้วยการทะเลาะกันตลอดมันมีคำถามมากมายเข้ามาในหัวเราว่ามีเวลาให้เพื่อนทำไมไม่มีเวลาให้เราบ้าง เราขอแค่เค้าคุยกับเราบ้างก็ได้ เรารอเค้าทำงานทั้งวันแล้วต้องมารอเค้ากินเหล้าทั้งคืนอีกหรอ? อะไรประมาณนี้ค่ะ แม้กระทั่งวันครบรอบเค้าก็เลือกที่จะทำงานต่อด้วยกินเหล้า เมา หลับ เค้าชอบบอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เราเลยโอเคเราจะเปลี่ยนตัวเองให้เข้าใจเค้าเอง จนเราเริ่มชินในการอยู่คนเดียวในระดับนึงแล้วค่ะ
3.เค้าไม่เคยยื้อหรือง้อเราเลย ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันหนักๆจนสุดท้ายเราถามว่าจะเอาไงต่อ คำตอบที่ออกจากปากเค้าคือ ตามใจ,แล้วแต่
4.เค้าชอบบอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เรารับที่เค้าเป็นไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยเข้าใจแล้วปรับตัวเข้าหาเราเลย มีแค่เราที่เป็นฝ่ายทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นมีแค่เราที่พยายามทุกอย่าง
นี่แหล่ะค่ะประมาณนี้ เราบอกเลยว่าเรารัก แต่บางทีเราเหนื่อยมากๆ เราสับสนว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี ใจนึงก็รักใจนึงก็ขาดเค้าไม่ได้ แต่ก็เบื่อกับเรื่องเดิมๆที่ผ่านมา3ปีแล้วเค้าไม่เคยคิดที่จะปรับปรุงตัวอะไรเลย
อยากถามทุกคนค่ะ ถ้าเจอแบบนี้จะทนอยู่เพราะรักหรือจะถอยออกไปดีคะ
ถ้าเป็นคุณจะเลือกอะไร"ระหว่างทนเพราะรัก"กับ"ถอยออกมารักษาตัวเอง"
1.เวลาไปไหนทำอะไรด้วยกันเราจะเป็นฝ่ายออกเงินเป็นส่วนมาก ซึ่งตอนแรกๆเราไม่เอะใจไม่อยากคิดหรือมองไปในทางที่ไม่ดีเลย เราคิดว่าเขาอาจจะเก็บตังซื้อของอะไรที่เราอยากได้หรือป่าวแต่สรุปคือวันเกิดเราไม่มีแม้กระทั่งเค้ก เขาให้เหตผลว่าไม่มีตัง โอเคเราไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้ว
1.1 เวลาที่เงินเดือนเค้าออกแน่นอนว่าเค้าเอาไปสังสรรค์กับเพื่อนค่ะ เราแค่แกล้งบอกอยากได้นั่นอยากได้นี่เค้าก็บอกว่าดูก่อนๆสรุปแล้วเราก็ไม่ได้ค่ะ
2.เค้าไม่มีเวลาว่างให้เรา บอกว่าทำงาน ทำงาน ทำงานอันนี้เราเข้าใจค่ะ แต่เวลาหลังเลิกงานทุกวันเค้าก็สังสรรค์กับเพื่อนๆ ซึ่งแน่นอนปัญหานี้ช่วงแรกๆลงรอยด้วยการทะเลาะกันตลอดมันมีคำถามมากมายเข้ามาในหัวเราว่ามีเวลาให้เพื่อนทำไมไม่มีเวลาให้เราบ้าง เราขอแค่เค้าคุยกับเราบ้างก็ได้ เรารอเค้าทำงานทั้งวันแล้วต้องมารอเค้ากินเหล้าทั้งคืนอีกหรอ? อะไรประมาณนี้ค่ะ แม้กระทั่งวันครบรอบเค้าก็เลือกที่จะทำงานต่อด้วยกินเหล้า เมา หลับ เค้าชอบบอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เราเลยโอเคเราจะเปลี่ยนตัวเองให้เข้าใจเค้าเอง จนเราเริ่มชินในการอยู่คนเดียวในระดับนึงแล้วค่ะ
3.เค้าไม่เคยยื้อหรือง้อเราเลย ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันหนักๆจนสุดท้ายเราถามว่าจะเอาไงต่อ คำตอบที่ออกจากปากเค้าคือ ตามใจ,แล้วแต่
4.เค้าชอบบอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เรารับที่เค้าเป็นไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยเข้าใจแล้วปรับตัวเข้าหาเราเลย มีแค่เราที่เป็นฝ่ายทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นมีแค่เราที่พยายามทุกอย่าง
นี่แหล่ะค่ะประมาณนี้ เราบอกเลยว่าเรารัก แต่บางทีเราเหนื่อยมากๆ เราสับสนว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี ใจนึงก็รักใจนึงก็ขาดเค้าไม่ได้ แต่ก็เบื่อกับเรื่องเดิมๆที่ผ่านมา3ปีแล้วเค้าไม่เคยคิดที่จะปรับปรุงตัวอะไรเลย
อยากถามทุกคนค่ะ ถ้าเจอแบบนี้จะทนอยู่เพราะรักหรือจะถอยออกไปดีคะ