คือบ้านที่อาศัยอยู่ตอนนี้เป็นบ้านของยายผมโดยคนที่อาศัยในบ้านมี ผม + แม่ และ ครอบครัวของญาติห่างๆของผมมี พ่อ แม่ ลูก 3 คน ครับโดยอาศัยด้วยกันมาเกือบ 10 ปี ด้วยเหตุผลที่ว่าสมัยก่อนเขามีปัญหาทางด้านการเงินคนพ่อเขาไปติดหนี้การพนันต่างๆเยอะแยะมากมาย ทางยายและแม่ผมก็เลยให้เข้ามาอาศัยอยู่ด้วย
*ลักษณะนิสัยครอบครัวเขาคือคนแม่ต่อหน้าพูดจาดีครับแต่ลับหลังก็เอาไปนินทาว่าร้ายปั้นน้ำเป็นตัว หลายครั้งแม่ผมต้องมีปัญหากับญาติๆคนอื่นๆเรื่องที่เขาฟังมาผิดๆแล้วไปแต่งเรื่องแต่งราวเพิ่มขึ้นมาเอง
และเรื่องมันเริ่มต้นที่ว่าผมสังเกตุเห็นว่าครอบครัวของผมถูกเอาเปรียบมาตลอดเล็กๆน้อยๆบ้างใหญ่ๆบ้าง อาทิเช่น
1.ค่าไฟ คือโดยพื้นฐานคนมาอาศัยก็ต้องช่วยค่าไฟคนละครึ่งถูกมั้ยครับ แต่เขาอ้างว่าเราใช้ไฟเยอะกว่าเขาจะขอจ่ายน้อยกว่า ผมมองภาพรวมแล้วมันไม่ได้ใช้เยอะใช้น้อยกว่ากันเลย ทางฝั่งเขามีทั้งตู้เย็นที่เขาซื้อมาเอง ซักผ้าด้วยเครื่องซักผ้า เปิดแอร์ในห้อง ลูกเขาเปิดคอมพิวเตอร์เล่น และแม่ผมมักจะไปทำงานนอกบ้านกลับก็เย็นๆตลอดทุกวัน ส่วนฝั่งเขาคนพ่อ และคนลูกอยู่บ้านแทบทุกวัน ผมไม่เข้าใจทำไมเขาถึงเอาข้ออ้างนี้มาใช้
2.ความสะอาดในบ้าน แม่ผม และผมต้องเป็นคนเอาขยะไปทิ้งตอนกลางคืนตลอดทั้งๆที่ใช้ถังขยะเดียวกัน บ้านต้องเช็ดถูอยู่ฝ่ายเดียวทั้งๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันแต่เขาทำความสะอาดแค่ส่วนของเขา(ห้องเขา ห้องน้ำเขา)
3.คนพ่อของครอบครัวเขาชอบมายืมเงินครอบครัวผมแล้วก็ใช้คืนบ้างไม่ได้ใช้บ้าง เงินไม่ใช่น้อยๆครับ หลายพันหลายหมื่น
4.เคยเกิดเหตุการณ์ขโมยของในบ้านเกิดขึ้นแต่ก็เคลียร์แล้วก็ให้อภัยกันไปรอบนึง
5.ครอบครัวเขาชอบทะเลาะกันครับด่ากันเสียงดังมากๆด่ากันเสียๆหายๆอารมณ์ประมาณเมียด่าผัว ขอย้ำนะครับว่า "แทบทุกวัน" ตลอดระยะเวลาเป็นสิบๆปีที่อยู่ด้วยกันมาเสียสุขภาพจิตมากๆ
6.ครอบครัวเขาไม่เคยช่วยเหลืออะไรครอบครัวผมเลย "สักครั้งเดียว" แถมคนแม่เขามีอาชีพเป็นเซลล์ครับชอบเอาของต่างๆมาหลอกขายแม่ผมประจำ
ด้วยเหตุข้างต้นผมจึงอยากที่จะให้พวกเขาออกจากบ้านไปอยากจะอยู่กับครอบครัวของตัวเองสงบๆแต่ปัญหามันมีอยู่ว่า แม่ผมเป็นพวกขี้กลัว ขี้ระแวง ไม่กล้า (แม่ผมอยากจะย้ายที่อยู่มากครับ แม่ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน เคยปรึกษากันเล่นๆว่าจะขายที่ตรงนี้แล้วไปปลูกบ้านที่ใกล้ๆบ้านป้าเพราะมีพื้นที่อยู่ตรงนั้น) ผมเคยบอกแม่ว่าถ้าแม่ไม่กล้าเดี๋ยวผมจะเป็นคนออกหน้าให้แม่ก็ไม่เอาเขากลัวปัญหา
คิดว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้เขาออกไปหรืออยากออกไปบ้างครับ ผมไม่อยากให้ครอบครัวผมโดนเอาเปรียบอยู่แบบนี้ ถ้าไปพูดตรงๆแม่ผมก็คงไม่เอาเพราะไม่อยากมีปัญหา ถึงไปพูดฝั่งนั้นก็คงจะโวยวายเพราะที่ผ่านมาเค้าเป็นพวกหน้าอย่างหลังอย่างก็คงอ้างว่าอุส่าทำดีด้วย บลาๆ ผมมองว่าถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก็คงต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปจนตายแน่ๆ
ป.ล. ครอบครัวเขาก็มีงานประจำมั่นคงทำ คนลูกก็เป็นพยาบาล ไม่เป็นปัญหาเรื่องเงินอีกแล้วครับแต่ที่อาศัยอยู่นี่คงเพราะอยู่ฟรีค่าไฟก็ไม่เยอะประมาณนั้น แล้วครอบครัวผมก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านกลายเป็นว่ากลายเป็นบ้านเขาไปแล้ว ทรมาณมากๆครับที่ต้องเห็นครอบครัวตัวเองโดนเอาเปรียบอยู่แบบนี้ แล้วฝั่งนั้นก็ไม่ใช่ประเภทที่ "มีความเกรงใจ" อะไรด้วยการที่จะทำให้เขารู้สึกละอายแล้วออกไปเองคงเป็นไปได้ยาก
อยากให้ญาติห่างๆออกจากบ้านไป มีวิธีไหนบ้างครับ
*ลักษณะนิสัยครอบครัวเขาคือคนแม่ต่อหน้าพูดจาดีครับแต่ลับหลังก็เอาไปนินทาว่าร้ายปั้นน้ำเป็นตัว หลายครั้งแม่ผมต้องมีปัญหากับญาติๆคนอื่นๆเรื่องที่เขาฟังมาผิดๆแล้วไปแต่งเรื่องแต่งราวเพิ่มขึ้นมาเอง
และเรื่องมันเริ่มต้นที่ว่าผมสังเกตุเห็นว่าครอบครัวของผมถูกเอาเปรียบมาตลอดเล็กๆน้อยๆบ้างใหญ่ๆบ้าง อาทิเช่น
1.ค่าไฟ คือโดยพื้นฐานคนมาอาศัยก็ต้องช่วยค่าไฟคนละครึ่งถูกมั้ยครับ แต่เขาอ้างว่าเราใช้ไฟเยอะกว่าเขาจะขอจ่ายน้อยกว่า ผมมองภาพรวมแล้วมันไม่ได้ใช้เยอะใช้น้อยกว่ากันเลย ทางฝั่งเขามีทั้งตู้เย็นที่เขาซื้อมาเอง ซักผ้าด้วยเครื่องซักผ้า เปิดแอร์ในห้อง ลูกเขาเปิดคอมพิวเตอร์เล่น และแม่ผมมักจะไปทำงานนอกบ้านกลับก็เย็นๆตลอดทุกวัน ส่วนฝั่งเขาคนพ่อ และคนลูกอยู่บ้านแทบทุกวัน ผมไม่เข้าใจทำไมเขาถึงเอาข้ออ้างนี้มาใช้
2.ความสะอาดในบ้าน แม่ผม และผมต้องเป็นคนเอาขยะไปทิ้งตอนกลางคืนตลอดทั้งๆที่ใช้ถังขยะเดียวกัน บ้านต้องเช็ดถูอยู่ฝ่ายเดียวทั้งๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันแต่เขาทำความสะอาดแค่ส่วนของเขา(ห้องเขา ห้องน้ำเขา)
3.คนพ่อของครอบครัวเขาชอบมายืมเงินครอบครัวผมแล้วก็ใช้คืนบ้างไม่ได้ใช้บ้าง เงินไม่ใช่น้อยๆครับ หลายพันหลายหมื่น
4.เคยเกิดเหตุการณ์ขโมยของในบ้านเกิดขึ้นแต่ก็เคลียร์แล้วก็ให้อภัยกันไปรอบนึง
5.ครอบครัวเขาชอบทะเลาะกันครับด่ากันเสียงดังมากๆด่ากันเสียๆหายๆอารมณ์ประมาณเมียด่าผัว ขอย้ำนะครับว่า "แทบทุกวัน" ตลอดระยะเวลาเป็นสิบๆปีที่อยู่ด้วยกันมาเสียสุขภาพจิตมากๆ
6.ครอบครัวเขาไม่เคยช่วยเหลืออะไรครอบครัวผมเลย "สักครั้งเดียว" แถมคนแม่เขามีอาชีพเป็นเซลล์ครับชอบเอาของต่างๆมาหลอกขายแม่ผมประจำ
ด้วยเหตุข้างต้นผมจึงอยากที่จะให้พวกเขาออกจากบ้านไปอยากจะอยู่กับครอบครัวของตัวเองสงบๆแต่ปัญหามันมีอยู่ว่า แม่ผมเป็นพวกขี้กลัว ขี้ระแวง ไม่กล้า (แม่ผมอยากจะย้ายที่อยู่มากครับ แม่ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน เคยปรึกษากันเล่นๆว่าจะขายที่ตรงนี้แล้วไปปลูกบ้านที่ใกล้ๆบ้านป้าเพราะมีพื้นที่อยู่ตรงนั้น) ผมเคยบอกแม่ว่าถ้าแม่ไม่กล้าเดี๋ยวผมจะเป็นคนออกหน้าให้แม่ก็ไม่เอาเขากลัวปัญหา
คิดว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้เขาออกไปหรืออยากออกไปบ้างครับ ผมไม่อยากให้ครอบครัวผมโดนเอาเปรียบอยู่แบบนี้ ถ้าไปพูดตรงๆแม่ผมก็คงไม่เอาเพราะไม่อยากมีปัญหา ถึงไปพูดฝั่งนั้นก็คงจะโวยวายเพราะที่ผ่านมาเค้าเป็นพวกหน้าอย่างหลังอย่างก็คงอ้างว่าอุส่าทำดีด้วย บลาๆ ผมมองว่าถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก็คงต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปจนตายแน่ๆ
ป.ล. ครอบครัวเขาก็มีงานประจำมั่นคงทำ คนลูกก็เป็นพยาบาล ไม่เป็นปัญหาเรื่องเงินอีกแล้วครับแต่ที่อาศัยอยู่นี่คงเพราะอยู่ฟรีค่าไฟก็ไม่เยอะประมาณนั้น แล้วครอบครัวผมก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านกลายเป็นว่ากลายเป็นบ้านเขาไปแล้ว ทรมาณมากๆครับที่ต้องเห็นครอบครัวตัวเองโดนเอาเปรียบอยู่แบบนี้ แล้วฝั่งนั้นก็ไม่ใช่ประเภทที่ "มีความเกรงใจ" อะไรด้วยการที่จะทำให้เขารู้สึกละอายแล้วออกไปเองคงเป็นไปได้ยาก